Αν για το μέσο πολίτη η απόδραση από την Αθήνα (και τις άλλες μεγαλουπόλεις) είναι μια ανάσα ζωής από την καθημερινή προσπάθεια για επιβίωση, εξαιτίας των άθλιων συνθηκών που έχουν επιβληθεί, το οξυγόνο αυτό μετατρέπεται σε δηλητηριώδες αέριο στις λεωφόρους της αθλιότητας, οι οποίες αν δε σε οδηγούν στο θάνατο σίγουρα υφίστασαι πολλαπλές ...ψυχικές απώλειες. Τα τροχαία ατυχήματα είναι πλέον τόσο συνηθισμένα, που λες κι έχουν περάσει στο DNA μας. Αποτέλεσμα; Κανείς σχεδόν δε δίνει την παραμικρή σημασία για όσα συμβαίνουν καθημερινά και τα οποία δε συγκινούν τους υψηλά ιστάμενους, οι οποίοι αρκούνται σε δηλώσεις πριν τις μεγάλες εξόδους και ευχές για «αναίμακτα» ταξίδια. Τέτοια υποκρισία...

Η κατάσταση των οδοστρωμάτων είναι επιεικώς απαράδεκτη. Μια απλή βόλτα μέχρι το Σούνιο μπορεί να πείσει τον οποιοδήποτε. Ενα ψιλόβροχο μετατρέπει την παραλιακή σε λίμνη και η ασφαλής διαδρομή μοιάζει με επιτυχία στο τζόκερ. Λακκούβες σε απίθανα σημεία θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των μοτοσικλετιστών και προξενούν σημαντικές ζημιές στα αυτοκίνητα. Ακόμα και σε τμήματα δρόμων που παραδόθηκαν πριν από λίγο καιρό από μεγαλοκαρχαρίες διαπλεκόμενους εργολάβους. Αλήθεια, υπάρχουν σ' αυτόν τον τόπο κάποιοι που παραλαμβάνουν τα δημόσια έργα και βάζουν την υπογραφή τους για «το καλώς έχειν» του έργου; Κι αν ναι, ποιος θα γυρέψει ευθύνες; Οχι μόνον από τους κατασκευαστές ζόμπι, αλλά κι από κείνους που με τόση ...απλοχεριά τούς τα αναθέτουν.

Η σήμανση για το λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, αποτελεί ανέκδοτο. Αν θες να πας κάπου και δεν ξέρεις το δρόμο, ένα είναι το βέβαιο: Οι πινακίδες αποκλείεται να σε οδηγήσουν στον προορισμό σου. Κι αν αυτό επιλύεται με χάρτες και συχνές στάσεις ρωτώντας πιο «ενημερωμένους» οδηγούς ή βενζινάδικα, οι πινακίδες με τα όρια ταχύτητας, τα στοπ κτλ. ή δεν υπάρχουν, ή θα είναι καταστραμμένες ή, απλά, θα τις κρύβουν κάποια δέντρα. Οι φωτισμοί είναι αστείοι. Συχνά, μάλιστα, συναντάς κολόνες της ΔΕΗ με προβολείς που δε λειτουργούν. Κακή συντήρηση, οικονομία στα καύσιμα, ή, απλά, αδιαφορία; Και στις τρεις περιπτώσεις, μιλάμε για εγκληματική κατάσταση. Μια τριτοκοσμική χώρα, που, κατά τα άλλα, υπερηφανεύεται «διά στόματος» πρωθυπουργού, ότι ανήκει στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ!! Αν στο όλο σκηνικό προσθέσουμε τα λάδια που ραίνουν κακοσυντηρημένα βυτιοφόρα, οι δρόμοι μοιάζουν με δρεπανηφόρα, έτοιμα να αφαιρέσουν ζωές «δι' ασήμαντον αφορμήν».

Αλλη μια εικόνα - καρμπόν σε κέντρο και περιφέρεια, τα «έργα». Είτε αυτά λέγονται «βελτιώσεις», είτε αφορούν στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ και την ΕΥΔΑΠ. Ξαφνικά, οδηγώντας, βρίσκεσαι μπροστά σε απείρου κάλλους εικόνες, με σηματοδότες, που, αν λειτουργούν, μειώνουν τις λωρίδες, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο και αφήνοντας ταυτόχρονα τα αποτυπώματα του τι εστί η ΠΑΣΟΚική εκδοχή του εκσυγχρονισμού. Τα σημεία όπου γίνονται οι εργασίες σχεδόν ποτέ δεν επανέρχονται στην προηγούμενη μορφή. Λακκούβες ή εμπόδια βασανίζουν τους πάσης φύσεως και εκδοχής οδηγούς. Αλλη μια δυσπλασία της Οδύσσειας των οδηγών, τα φανάρια. Ασυντόνιστα ή μη λειτουργούντα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κι από κοντά, ορισμένοι οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, που, συνεπαρμένοι από το μεγάλο όγκο των οχημάτων τους, «γκαζωμένοι», σπέρνουν τον τρόμο, ανεξαρτήτως καιρικών και κυκλοφοριακών συνθηκών. Τελευταία, στο «κόλπο» και μερικοί - ευτυχώς λίγοι προς το παρόν - οδηγοί λεωφορείων, που μεταφέρουν κι επιβάτες όλων των ηλικιών. Κι όποιος προλάβει τον Κύριο οίδε.

Το παζλ μπορεί να συμπληρωθεί με τους ΙΧδες, που, ταυτισμένοι με το αυτοκίνητό τους, οδηγούν με ταχύτητες που θα ζήλευαν ραλίστες, με τη μουσική στο διαπασών ...νταλκαδιασμένοι και αδυνατώντας να αντιληφθούν τα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε και τα «κινητά». Με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό, να επιλύουν τα ...σπουδαία και ...σημαντικά ζητήματα, τα οποία προφανώς δεν μπορούν να περιμένουν! Ας μη μας διαφεύγουν, τέλος, και κάποιες άλλες λεπτομέρειες, που συνθέτουν το κοκτέιλ της κυκλοφοριακής κόλασης. Οι «ρυθμίσεις», αν είναι να περάσει κάποιος επίσημος. Ο χαμός! Αν όλοι αυτοί - οι επίσημοι - γνώριζαν τι τους σούρνουν οι εγκλωβισμένοι από το διάβα τους οδηγοί μάλλον θα το ξανασκέφτονταν. Αν δεν υπάρξει συστηματική κυκλοφοριακή αγωγή, που θα ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, αν η Τροχαία δεν αποταυτιστεί από τη μονομανία των κλήσεων για το κράνος κάνοντας τα στραβά μάτια σε όλα τα παραπάνω, αν δεν αναβαθμιστούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς κι αν οι αρμόδιοι δε δουν με σοβαρότητα την όλη κατάσταση, τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν κι άλλο. Κι όποιον πάρει ο χάρος.