«Ελεύθερη» αγορά | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Ελεύθερη» αγορά

Παράδεισος για τους νοθευτές και τους κερδοσκόπους έχει γίνει εδώ και καιρό η αγορά. Από τη στιγμή που τέθηκαν σε ισχύ οι νόμοι για την «απελευθέρωσή» της, οι παντός είδους κομπιναδόροι βρήκαν, όπως αποδείχτηκε, μια μοναδική ευκαιρία να επιδοθούν σε ένα πρωτοφανές όργιο νοθείας και συνεχών ανατιμήσεων, με θύματα και στις δύο περιπτώσεις τους καταναλωτές. Ο εκτραχηλισμός αυτός, βέβαια, δεν ήρθε απροσδόκητα, γιατί ήταν σε όλους γνωστό ότι η αγορά δεν ελέγχεται από αγίους. Ανθρωποι, τουλάχιστον, άπληστοι την είχαν στα χέρια τους και αν αφήνονταν ανεξέλεγκτοι θα άνοιγαν οι «ασκοί του Αιόλου».

Και όμως, οι κυβερνώντες κατάργησαν οποιονδήποτε νόμο και οποιαδήποτε διάταξη συγκρατούσε εν μέρει και τους νοθευτές και τους αισχροκερδείς, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι: Η «απελευθέρωση» θα φέρει τον ανταγωνισμό και έτσι θα εμφανιστούν καλύτερα και φτηνότερα προϊόντα στα ράφια και τους πάγκους. Και ιδού τα αποτελέσματα: Ενας συρφετός ανήθικων νοθεύει τα τρόφιμα με εκατοντάδες επικίνδυνες χημικές ουσίες, που υποσκάπτουν αργά και ύπουλα την υγεία μας. Ο,τι τρώμε, κυριολεκτικά, μας «τρώει» και από καταναλωτές γίναμε «αναλώσιμα» κάποιων υποκειμένων, που λυμαίνονται τον τομέα των τροφίμων και δεν ελέγχονται από κανέναν.

Καθημερινά, στο πιάτο μας έχουμε επικίνδυνα τρόφιμα ή, στην καλύτερη περίπτωση, «σαβούρα». Και όμως, κανενός αρμόδιου το αυτί δεν ιδρώνει. Η υγεία μας θυσιάζεται, ως και αυτή, στο βωμό της «ελεύθερης» αγοράς. Μιας αγοράς, στην οποία ισχύει «το μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε».

Παράλληλα, όμως, με τη νοθεία, που έχει πάρει εγκληματικές διαστάσεις, οργιάζει στην αγορά και η αισχροκέρδεια. Είναι το δεύτερο αγαθό, που μας έφερε η «ελεύθερη» αγορά. Μεταποιητές και μεσάζοντες έχουν βρει με αυτό το σύστημα «την κότα που γεννάει χρυσά αυγά». Οποιοδήποτε προϊόν περνάει από τα χέρια τους καπελώνεται αναλόγως και φτάνει σε εμάς δυο και τρεις φορές ακριβότερο από την αρχική του τιμή. Τριάντα λεπτά το κιλό, λόγου χάρη, αγοράζουν από τον παραγωγό την ντομάτα οι μεταπράτες και τη στέλνουν στους πάγκους των - κατ' ευφημισμόν πλέον - λαϊκών αγορών με ένα ευρώ και ενάμισι. Αλλά με το ίδιο «καπέλο» φτάνουν και τα είδη διατροφής, που πουλιούνται στα σούπερ μάρκετ. Μπαίνεις μέσα να ψωνίσεις και κάνεις το σταυρό σου από τις τιμές που βλέπεις στα ράφια. Γι' αυτό και ο άτυχος υπαλληλάκος, ο Αργύρης, λέει ότι τα σούπερ μάρκετ δεν είναι πλέον μπακάλικα, αλλά ...εκκλησίες. Γι' αυτό και ο συνταξιούχος, ο μαστρο - Θανάσης, υποστηρίζει: «Μη μου λέτε, ρε παιδιά, ότι το Μερσεντές καίει πολύ. Το πιο δαπανηρό απ' όλα τα τροχοφόρα είναι το ...καροτσάκι του σούπερ μάρκετ. Δέκα ευρώ, σε κάθε μέτρο που τσουλάει, σου τρώει το άτιμο!».

Ας σοβαρευτούμε, όμως, πάλι: Με αυτές τις εξοντωτικές τιμές, που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά, είναι αδύνατο να ζήσουν σαν άνθρωποι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και όλοι, γενικά, οι ασθενείς οικονομικά. Οσο κι αν πέσουν απ' τα πόδια τους, τρέχοντας εδώ κι εκεί για να βρουν φτηνές τιμές, όπως τους συνιστά ο υπουργός Ανάπτυξης, δεν υπάρχει περίπτωση να χορτάσουν, να ντυθούν, να επιβιώσουν. Ποιος τους σκέφτεται όμως, αν ζήσουν ή αν πάνε σαν τα σκυλιά στ' αμπέλι;

Το σύστημα της «ελεύθερης» αγοράς και, γενικότερα, του «φιλελευθερισμού» δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες και τέτοιους προβληματισμούς. Η φιλοσοφία του είναι εντελώς άλλη και δεν πρόκειται ποτέ ν' αλλάξει: «Χόμο χόμινις λούπους». Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος, ή, πιο απλά: Ας φάει ο ένας τον άλλον, ο ισχυρότερος τον αδύνατο, μέσα στη ζούγκλα που, δυστυχώς, επικρατεί γύρω μας.

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ