Εδώ το κόψιμο της πίτας δεν είναι μόνο η τήρηση του εθίμου. Είναι απολογισμός ετήσιος και διαχρονικός.

Οι γονείς μετράνε τις δικές τους προσπάθειες στο πλάι των παιδιών τους στον τιτάνιο αγώνα για απεξάρτηση. Κοιτάνε και -αρκετά - πίσω πια. Πριν δεκαοχτώ χρόνια. Τότε που 13 μέλη ίδρυσαν το σύλλογο για τα εφτά πρώτα μέλη που μπήκαν στην «Ιθάκη» για αποτοξίνωση. Τότε που όλα σχεδόν περνούσαν απ' τα χέρια τους.

***

Και να που σήμερα υπάρχει το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, που θα ήταν εξαπλωμένο σε όλη την Ελλάδα αν δεν είχε το μόνιμο βρόχο της οικονομικής πολιτικής στο λαιμό.

«Τώρα είναι πλούσια τα ελέη. Οχι πως μας τα δώσανε απλόχερα. Εμείς τους αναγκάσαμε. Για να πετύχουμε το σκοπό μας χρειάζεται αγώνας, αγώνας, αγώνας και πάλι αγώνας», είπε ένας γονιός.

***

Ο γονιός που μίλησε για τον αγώνα καμάρωνε γιατί μέσα απ' τα στεγνά προγράμματα κέρδισαν τη ζωή τους τα δυο παιδιά του που ήταν στα ναρκωτικά. Σπούδασαν, έκαναν οικογένεια και τώρα χαίρονται τα εγγονάκια τους.

Ιδιαίτερη ήταν και η στιγμή που οι γονείς αναφέρθηκαν στη συμβολή του «Ριζοσπάστη» στον αγώνα κατά των ναρκωτικών, τονίζοντας ότι οι πορείες τους είναι παράλληλες καθώς τάσσονται ενάντια σε κάθε μορφή εξάρτησης.