Προεδρία, λοιπόν, εκ μέρους της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Με πολλά ταρατατζούμ και φωτοβολίδες, από τους συνήθεις ύποπτους δημοσιογράφους, που έχουν αναλάβει εργολαβικά και με το αζημίωτο, από φανερά και μυστικά κονδύλια, το image μιας ανάλγητης κυβέρνησης, που άλλα υποσχόταν προεκλογικά και άλλα υλοποιεί μετεκλογικά. Σε βάρος πάντα των εργαζόμενων και υπέρ των λίγων και προνομιούχων (κατεχόντων), για να χρησιμοποιήσουμε την παλιά της φρασεολογία. Με εκδήλωση στο «Νέο Παρθενώνα» (διάβαζε Μέγαρο Μουσικής), δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα κι όποιον πάρει ο χάρος. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, μια και τα τύμπανα του πολέμου ηχούν και πάλι στον Περσικό με υποψήφιο θύμα το Ιράκ. Επί Ελληνικής Προεδρίας λοιπόν, ίσως ξεκινήσουν πολεμικές επιχειρήσεις σε βάρος ενός λαού που είχε την ατυχία να διαθέτει στα εδάφη του μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου. Και να δούμε τους δικούς μας προεδρεύοντες τι θα πράξουν για να αποτραπεί μια νέα ανθρωποσφαγή κι ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που θα στοιχίσει ανυπολόγιστες καταστροφές στο περιβάλλον. Αλλά αυτά θα συζητηθούν, όταν έρθει η ώρα τους. Προς το παρόν, την ίδια στιγμή που χαριεντίζονταν Ελληνες και ξένοι επίσημοι, μαύρες τρύπες άνοιγαν στο Χαλάνδρι, αλλά και την Εθνική. Μάλιστα, σ' ένα σημείο, ο δρόμος είχε παραδοθεί πριν από μόλις δυο χρόνια! Κάπου μακρύτερα από τους συμποσιαζόμενους, στα Λιόσια, η χωματερή έκαιγε, προξενώντας τοξικούς καπνούς και μια αβάσταχτη δυσοσμία, η οποία, όμως, ποτέ δεν έφτασε στους προεδρεύοντες την ΕΕ. Αυτό δα έλειψε. Ισα κι όμοια τα βόρεια προάστια με τους κατοίκους των υποβαθμισμένων περιοχών; Θυμηθήκαμε, όμως, τις μακέτες του πρώην υπουργού ΠΕΧΩΔΕ με τους χώρους υγειονομικής ταφής και τα πλάνα ανακύκλωσης - και που η αντικαταστάτριά του δεν επαναφέρει, ούτε για συζήτηση. Κι αυτό το Κτηματολόγιο, αλήθεια, τι έγινε; Με τι πρόστιμο, τελικά, κατραπακιαστήκαμε από τους εταίρους; Η Αττική οδός πότε θα τελέψει; Δεν είναι σωστό οι προσκεκλημένοι μας να ταλαιπωρούνται από το «Βενιζέλος» προς την πόλη. Οσο για τους ...ιθαγενείς, συνήθισαν. Για την Εγνατία δε θα μιλήσουμε, γιατί ο πόνος των Βορειοελλαδιτών ΠΑΣΟΚόκων είναι μέγας και δυσβάστακτος. Σαδιστές δεν είμαστε. Ολα τούτα θυμήθηκα, βλέποντας την οπερέτα του Μεγάρου και για έξι μήνες τα επεισόδια θα είναι πολλά και ενδιαφέροντα, οπότε, θέλοντας και μη, θα επανέλθουμε. Προς το παρόν, ραντεβού στο Ναύπλιο!