«Κρίση» και «ρήξη»: «Σε πρωτοφανή για τα δεδομένα της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εποχής, ρήξη μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης εξελίσσεται η διεθνής διπλωματική κρίση με επίκεντρο το Ιράκ. Εμφανώς δυσαρεστημένος με τη σθεναρή αντίσταση Γαλλίας και Γερμανίας στο ενδεχόμενο του πολέμου, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, υποστήριξε ότι οι δύο χώρες - οδηγοί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αντιπροσωπεύουν τη «γηραιά Ευρώπη» και όχι την Ευρώπη του μέλλοντος... Η αμερικανική επίδειξη μονομερούς ηγεμονισμού δεν μπορεί, πάντως, να κρύψει το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, το 1991, η σημερινή κυβέρνηση Μπους αδυνατεί να εξασφαλίσει μια ευρεία διεθνή συμπαράταξη και διακινδυνεύει έναν πόλεμο που θα αφήσει μεγάλα ρήγματα στις σχέσεις της τόσο με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο όσο και με τους Ευρωπαίους εταίρους της». (Από το βασικό θέμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ).

Η ηγεμονία και η αρένα: «Την προσεχή 20ετία, τρεις βασικοί "παίκτες" πιστεύεται ότι θα είναι καθοριστικοί στη διαμόρφωση του μελλοντικού κλίματος: Η Αμερική, η Ευρώπη και η Κίνα. Η περιοχή από τη Διώρυγα του Σουέζ μέχρι το Πεκίνο κατά μήκος της ζώνης της Νότιας Ρωσίας, θα είναι η "αρένα" στην οποία είτε θα περιοριστούν οι διεθνείς διενέξεις είτε θα επεκταθούν σταδιακά και θα ξεφύγουν από τον έλεγχο. Η σημερινή κρίση στο Ιράκ και τη Β. Κορέα αποτελεί μια βασική δοκιμασία για την ηγεμονία των ΗΠΑ. Εάν η Αμερική ασκήσει με υπευθυνότητα την ηγεσία της, τότε θα δημιουργήσει σημαντικό προηγούμενο στην αντιμετώπιση αντίστοιχων μελλοντικών προβλημάτων με τον ίδιο αποτελεσματικό τρόπο». (Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι - ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΥΡΝΑΛ - ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).