Το τεράστιο πρόβλημα της διαπλοκής οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων στο χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ) έθεσε στον Χρήστο Πρωτόπαππα ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης, κατά την παρουσίαση από τον Ελληνα υπουργό Τύπου και ΜΜΕ των θέσεων της Ελληνικής Προεδρίας στην αντίστοιχη Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Συγκεκριμένα, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ζήτησε απαντήσεις στα εξής θέματα:

«Πολλοί συνάδελφοι έθεσαν το θέμα της συγκέντρωσης των ΜΜΕ στα χέρια λίγων. Εγώ θα μιλήσω για έλεγχο ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, με σκοπό την ιδεολογική παρέμβαση και την επιβολή όχι μόνο πολιτικών αντιλήψεων, αλλά συνολικά τρόπου ζωής. Υπάρχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες που είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες ΜΜΕ, αλλά και πολλοί ιδιοκτήτες ΜΜΕ που είναι ταυτόχρονα επιχειρηματίες, όχι τόσο για λόγους οικονομικού οφέλους, αλλά για την άσκηση πολιτικής επιρροής. Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί με τρόπους όπως η ντιρεκτίβα "τηλεόραση χωρίς σύνορα". Συμμερίζεστε την εκτίμησή μας και πώς θα αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα;

Επίσης, πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι υπάρχουν Ελληνες δημοσιογράφοι που εργάζονται σε διάφορα μέσα επικοινωνίας και ταυτόχρονα είναι υπάλληλοι σε γραφεία Τύπου υπουργείων; Πιστεύετε ότι αυτό θα βοηθήσει στο να υπάρξει αντικειμενική ενημέρωση, π.χ. για την Ελληνική Προεδρία, ή μήπως θα εξυπηρετήσει τη μονόπλευρη προβολή των θέσεων της ελληνικής κυβέρνησης;».

Στην απάντησή του ο Χρ. Πρωτόπαππας, αν και αρχικά δήλωσε ότι συμφωνεί με την ανάγκη να παρθούν ριζικά μέτρα για την αντιμετώπιση της συγκέντρωσης των ΜΜΕ σε λίγους, αυτοαναιρέθηκε στη συνέχεια, υποστηρίζοντας ότι θεωρεί τη λειτουργία του ανταγωνισμού ως βασικού μέσου για τον περιορισμό της συγκέντρωσης. Επίσης δήλωσε αρκετά ικανοποιημένος από την ελληνική εμπειρία θεσμοθέτησης του ασυμβίβαστου της ιδιότητας βασικού μετόχου ΜΜΕ και βασικού μετόχου εταιρίας ανάθεσης δημοσίων έργων, καθώς και από τη λειτουργία του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Η εμπειρία αυτή θα μπορούσε, κατά τον Χρ. Πρωτόπαππα, να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο για τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής πολιτικής επί του θέματος. Τέλος, δεν έδωσε καμία απάντηση στις σοβαρές καταγγελίες για την ύπαρξη υπουργοσυντήρητων δημοσιογράφων που παράλληλα εργάζονται ως «αδέσμευτοι» δημοσιογράφοι στις εφημερίδες.