Ο Σπ. Χαλβατζής κατέθεσε τις προτάσεις του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι το κύριο που απουσιάζει «είναι η πολιτική βούληση από την κυβέρνηση, για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε φιλολαϊκή κατεύθυνση». Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ προτείνει για τον Ελαιώνα:

Να έχει κυριαρχία και σε ενιαίους χώρους το πράσινο. Οι μελέτες του ΤΕΕ έλεγαν ότι την πρώτη δεκαετία θα έφτανε στο 54% της περιοχής.

Αμεσα να μετεγκατασταθούν οι οχλούσες βιομηχανίες και άλλες εγκαταστάσεις μέσα σε 7 χρόνια, χωρίς περιθώρια άλλων παρατάσεων. Μέχρι τότε να ληφθούν άμεσα μέτρα για τον αποτελεσματικό περιορισμό των αερίων, υγρών και στερεών ρύπων που παράγουν.

Να επιβληθούν μέτρα υψηλής αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, σε όσες εγκαταστάσεις, χαμηλής όχλησης, θα παραμείνουν.

Δίκαιη χωροταξική κατανομή και των ενιαίων χώρων πρασίνου, αλλά και των οχλουσών χρήσεων, ανάμεσα στους δήμους, στους οποίους υπάγεται διοικητικά ο Ελαιώνας.

Συγκέντρωση των άλλων βιομηχανιών και βιοτεχνιών σε άλλους οργανωμένους πυρήνες.

Αμεση προετοιμασία των ΒΙΠΑ και ΒΙΟΠΑ που θα τις φιλοξενήσουν, σύμφωνα και με τις προβλέψεις του ΠΔ 84/84.

Να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που πρέπει να μεταφερθούν.

Φορέας ανάπλασης του Ελαιώνα να είναι ο διαδημοτικός σύνδεσμος, με συμμετοχή του Δήμου Αθηναίων και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

Ταυτόχρονα να καταργηθεί η Αναπτυξιακή Εταιρία Ελαιώνα και να ληφθούν μέτρα άμεσης εφαρμογής που θα αποτρέψουν νέες επιβαρύνσεις.

Να απαγορευτεί άμεσα κάθε πράξη μεταβίβασης. Οι συντελούμενες μέχρι και σήμερα αγοραπωλησίες, ροκανίζουν συστηματικά τις εναπομείνασες ελεύθερες εκτάσεις.

Να εφαρμοστεί το δικαίωμα Προτίμησης του Δημοσίου στις αγοραπωλησίες.

Να καταργηθεί στο σύνολό του το Διάταγμα Μάνου.

Να αρθεί ο χαρακτηρισμός του Ελαιώνα ως Ζώνη Ελεγχόμενης Ανάπτυξης, που δίδει τη νομική ευχέρεια στον εκάστοτε ΥΠΕΧΩΔΕ να ασκεί παρεμβάσεις ερήμην της ΤΑ.

Να δεσμευτούν οι υπάρχοντες δημόσιοι χώροι, ως χώροι πρασίνου και κατά ένα μικρό ποσοστό για άλλες κοινωφελείς χρήσεις.

Να αποδεσμευτεί η υπόθεση από τη λογική της αυτοχρηματοδότησης, δηλαδή, από τις δυνάμεις της αγοράς, οι οποίες αποσκοπούν σε υπερκέρδη.

Τέλος, βασική πηγή κάλυψης των δαπανών να είναι ο κρατικός προϋπολογισμός, μαζί με κονδύλια από τα διαφημιζόμενα Κοινοτικά Πακέτα.