«Ποτέ πια μαζί» γράφει στην πλάτη της μπλούζας της η εργάτρια της «Σίσσερ» κι από κάτω ένα προς ένα τα ονόματα των συναδελφισσών της που απολύονται. Κι όμως υπάρχει ένας δρόμος για να είναι πάντα μαζί. Ο δρόμος του αγώνα που τραβάνε αυτές τις μέρες. Και θα 'ναι το μέγα κέρδος τους αν σ' αυτόν συνεχίσουν να βαδίζουν...

Ηταν η τελευταία πράξη του εγκλήματος από την πλευρά της εργοδοσίας μετά και τη χτεσινή τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας στην οποία ξεκαθάρισαν ότι θα βάλει λουκέτο. Την Τρίτη δηλαδή θα αρχίσει να μοιράζει τα χαρτάκια της απόλυσης στις εργάτριες εκβιάζοντας μάλιστα - θέλοντας να αποφύγει τη συνέχιση των διαβουλεύσεων - να τις υπογράψουν για να πάρουν το ξεροκόμματο της αποζημίωσης, που θα τους πετάξει για τα κέρδη που χάρισαν στην πολυεθνική.

Το κλίμα χτες μέσα στο εργοστάσιο ήταν το ίδιο βαρύ όπως με την πρώτη μέρα που τους ανακοινώθηκε το κλείσιμο. Η διαφορά ήταν ότι τώρα το πίστεψαν και κατάλαβαν ότι μπροστά στην αύξηση των κερδών της η πολυεθνική δε λογαριάζει τα χρόνια που έδωσαν πάνω από τις μηχανές σακατεύοντας χέρια και πόδια. Η απόφαση να μην υπογράψουν καμία απόλυση την Τρίτη συζητιόταν χτες και στις δύο βάρδιες του εργοστασίου που συναντήθηκαν για να τους μιλήσει ο διευθυντής. Η οργή η αγανάκτηση και το γιουχάρισμα των εργατριών τον ανάγκασαν να φύγει πολύ γρήγορα και να μη βγάλει κουβέντα.

Ακόμα πιο προκλητική απέναντί τους όμως είναι η ίδια η κυβέρνηση, η οποία και χτες μέσω του υφυπουργού Εργασίας δήλωσε απλά «παρών» στο έγκλημα. Απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η μοναδική πολιτική που ακολουθεί και εφαρμόζει είναι αυτή της στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου και το μόνο που δεν την ενδιαφέρει είναι οι εργαζόμενοι. Σ' αυτά τα πλαίσια προσέφερε «γην και ύδωρ» στην πολυεθνική, όπως τα προγράμματα που επανέλαβε χτες ο υφυπουργός και αφορούν πόρους για αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμό, αναβάθμιση, εκπαίδευση, επανακατάρτιση προσωπικού. Η πολυεθνική όμως ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη ανακοίνωση του κλεισίματος: ότι η μεταφορά της στα υπόλοιπα Βαλκάνια σημαίνει γι' αυτήν 75% μείωση του κόστους εργασίας. Ακόμα μεγαλύτερο κέρδος δηλαδή και αυτό θα κυνηγήσει, γιατί αυτό είναι στη φύση του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Οσον αφορά το «σύνθετο πλέγμα μέτρων» για τη στήριξη των εργαζομένων με προγράμματα κατάρτισης, επανακατάρτισης δεν είναι και αυτά τίποτα άλλο από και πάλι άφθονη χρηματοδότηση εργοδοτών. Ψευτοπρογράμματα για να απαλύνουν τους άνεργους, το πολύ για κανά χρόνο, και τίποτα περισσότερο. Γι' αυτό και οι εργάτριες πρέπει απέναντι στην κοροϊδία της επιδότησης της εργοδοσίας να προβάλλουν ακόμα πιο δυνατά τους στόχους πάλης που βγήκαν από τη χθεσινή σύσκεψη του ΠΑΜΕ.

Τι να πει κανείς όμως για την πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που απέναντι στη συγκεκριμένη ιδιαίτερα σκληρή εργοδοσία, το μόνο που έκανε για να υπερασπιστεί τις εργάτριες ήταν να πάει να διαπραγματευτεί την τιμή τους. Να τους κάνει ακόμα πιο φτηνούς, πιο παραγωγικούς, πιο εξαθλιωμένους στο βωμό της αύξησης των κερδών της πολυεθνικής. Από αυτή την πολιτική, του «δώσε» στο μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει οι εργαζόμενοι -και της «Σίσσερ» και συνολικά- να βγάλουν συμπεράσματα και να προχωρήσουν στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της.