Ο... ευρω-παράδεισος των αναπήρων | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Ο... ευρω-παράδεισος των αναπήρων

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πολύ αργά, σε σχέση με τις άλλες χώρες στην Ευρώπη, άρχισε να σχηματοποιεί, να δίνει νόημα και κατεύθυνση για τους πολίτες με αναπηρίες. Αργήσαμε πολύ στην Ελλάδα αλλά τρέχουμε πολύ γρήγορα για να καλύψουμε το κενό», είπε ο υπουργός Παιδείας, Πέτρος Ευθυμίου, στο χαιρετισμό του στην Ετήσια Συνέλευση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρίες χτες σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Λίγο πριν είχε συμπεράνει: «Νομίζω πως έχουμε αρχίσει και δουλεύουμε σωστά στην κοινωνία και στην πολιτική εξουσία και στους θεσμούς της ΕΕ».

Ιδού και η... κάλυψη των αναπήρων στη χώρα μας: Η ανεργία των αναπήρων φτάνει σε τρομακτικά επίπεδα - ξεπερνά το 90% - ενώ το 60-65% δεν τελειώνουν ούτε τη βασική εκπαίδευση.

Η διεύρυνση της ΕΕ είναι μια πράξη που βάζει ταφόπλακα στον διχασμό του παρελθόντος ενώ η Ευρώπη πορεύεται με νέα οράματα, εκτίμησε ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ στον αναπηρικό χώρο Γιάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία. Η Μαρία Μπελδέκου, γγ του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας τον... συμπλήρωσε στο χαιρετισμό της: «Ζήσαμε ένα ιστορικό γεγονός στη χώρα μας, ζήσαμε ουσιαστικά το τέλος του ψυχρού πολέμου και το δυναμικό άνοιγμα των δημοκρατικών πλέον χωρών της Ευρώπης σε ένα καινούριο κόσμο».

Τι θα πουν λοιπόν άνθρωποι σαν τον κ. Βαρδακαστάνη, που οι ίδιοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους έχουν καταγράψει πως με το συνδικαλισμό που υπηρετούν, διάγουν ζωή Σαουδαράβων πριγκίπων;

Οσο για την κ. Μπελδέκου, να τη χαίρεται την ενωμένη Ευρώπη της για τα σκοτωμένα και ανάπηρα παιδιά που άφησε με τους βομβαρδισμούς της στη Γιουγκοσλαβία. Και επίσης να χαίρεται και τη «διαιρεμένη» Ευρώπη για τα σκοτωμένα και ανάπηρα παιδιά στο Ιράκ.

Αν με αυτά τα λόγια συμφωνούν και τα υπόλοιπα μέλη του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρίες, τότε όχι μόνο δεν εκπροσωπεί 37 εκατομμύρια άτομα αλλά ένα ελάχιστο μέρος προνομιούχων. Αναδεικνύεται ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη της αγωνιστικής συσπείρωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των αναπήρων, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά τα «οράματα» της ΕΕ στο πετσί τους.