«Αν δεν αλλάξει η σημερινή κατάσταση για τους εργαζόμενους το μέλλον είναι μαύρο». Το παραπάνω επισήμανε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σχολιάζοντας το νέο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση που παρουσίασε η κυβέρνηση, το οποίο χαρακτήρισε σαν γενίκευση της μερικής απασχόλησης.

Αναφερόμενη στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι, επισήμανε ότι τα τελευταία χρόνια όποιες κατακτήσεις υπήρχαν, αν και είναι ανεπαρκείς, τις παίρνουν και αυτές πίσω και αναφερόμενη στη φτώχεια τόνισε ότι δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα αναγνωρίζονται 2 εκατομμύρια ως φτωχοί. Οπως επισήμανε, αν δούμε πώς πραγματικά πρέπει να ζούμε και τι ανάγκες έχουμε, οι φτωχοί ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια.

Η θέση των εργαζομένων θα επιδεινώνεται, τόνισε στη συνέχεια, για να συμπληρώσει ότι το ΚΚΕ δεν έχασε ποτέ την ελπίδα και το κουράγιο ότι ο εργαζόμενος όχι μόνο έχει δίκιο αλλά θα αποκτήσει τη δυνατότητα, αν το πιστέψει, να το διεκδικήσει. Υπάρχουν όμως δύο περιπετειώδης δρόμοι, σημείωσε, ο ένας της μοιρολατρίας και της υποταγής που οδηγεί σε τραγωδία. Και ο άλλος δρόμος, είναι αυτός που προτείνει το ΚΚΕ. Ο δρόμος του αγώνα με τις δυσκολίες και τις ομορφιές που έχει και που είναι μονόδρομος.

Πρέπει λοιπόν, τόνισε, οι εργαζόμενοι να βάλουν πλώρη για ριζικές αλλαγές, γιατί τα προβλήματα που έχουν οφείλονται στο ότι το μεγάλο κεφάλαιο δεν μπορεί να επιβιώσει αν δε ρουφήξει το αίμα των εργαζομένων κι αυτό σημαίνει μερική απασχόληση, μερική σύνταξη, μερικά δικαιώματα, μισός άνθρωπος.

Συνδέοντας στη συνέχεια την κατάσταση των εργαζομένων με την ακρίβεια, σημείωσε ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει τον κόσμο με τον πόλεμο κατά του «μαϊντανού», αφού ταυτόχρονα πληρώνουμε ακριβά την Παιδεία, την Υγεία, την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ όταν οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί.

Γι' αυτό συμπλήρωσε, πρέπει ο εργαζόμενος να διατυπώσει αιτήματα και στόχους πάλης που αφορούν το σύνολο της ζωής του, για το μισθό, την Παιδεία, την Υγεία, τη συνταξιοδότηση. Πρέπει να αλλάξει ταυτόχρονα και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να πάψουν να υπάρχουν ηγεσίες που διαπραγματεύονται τη φτώχεια των εργαζόμενων. Να γίνει ένα σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα όπως απαιτεί η εποχή μας, με συνδικάτα ταξικά. Να υπάρχει μέτωπο συσπείρωσης και αντίστασης, ώστε να οργανωθεί η αντεπίθεση με τελικό στόχο την αλλαγή των συσχετισμών και τη διεκδίκηση της εξουσίας.

Γι' αυτό θέλει δραστική παρέμβαση, επισήμανε και απευθυνόμενη στους εργαζόμενους τους κάλεσε να προχωρήσουν σε γενική αντιπαράθεση με τα κόμματα της πλουτοκρατίας.