Την τραγική κατάσταση όσον αφορά στα μέτρα ασφαλείας που επικρατεί μέσα στις στοές των μεταλλείων του Κυριακόπουλου, αλλά και σ' αυτές της ΠΕΣΙΝΕ, περιέγραψαν στο «Ρ» εργαζόμενοι, αλλά και συνταξιούχοι μεταλλωρύχοι, που μέχρι πρόσφατα δούλευαν εκεί και μάλιστα για πολλά χρόνια.

Ο Δημήτρης Μανιτάρης εργάζεται στα συνεργεία των μηχανικών, που κάνουν συντήρηση τις περισσότερες φορές μέσα στις στοές. Δεν υπάρχει κανένας εξαερισμός, σημειώνει, και τις περισσότερες φορές, δουλεύουμε ο ένας δίπλα στον άλλο με μεγάλο κίνδυνο, όπως οι ηλεκτροσυγκολλητές που χρησιμοποιούν και αέρια.

Ο Θόδωρος Κουλός βγήκε σε σύνταξη πρόσφατα, μετά από 36 χρόνια μέσα στις στοές. Εδώ και μια 10ετία, θα μας πει, είχε ξεκινήσει η εργοδοσία να προσπαθεί να μειώσει το κόστος, απολύοντας εργαζόμενους. Οσον αφορά στο δυστύχημα, δεν τον παραξενεύει γιατί δεν είναι το πρώτο, καθώς δεκάδες ακόμα έχουν γίνει, τα οποία απλά δεν είχαν νεκρούς, όπως το 1998 που έπεσαν στο νταμάρι «νερά 7» 15.000 κυβικά χώμα, γεγονός για το οποίο και πάλι είχαν προειδοποιήσει, αλλά και όλοι αδιαφορούσαν. Η εντατικοποίηση, όπως σημειώνει, είναι τεράστια και ιδιαίτερα στους εργολάβους που δουλεύουν μέχρι και 16 ώρες για να βγάλουν όσα περισσότερα τονάζ μπορούν.

Ο Γιάννης Λουκόπουλος, εργαζόμενος στο άλλο μεταλλείο, αυτό της ΠΕΣΙΝΕ, λέει ξεκάθαρα ότι η πίεση από τους εργοδότες για να βγάλουν περισσότερο κέρδος τα τελευταία χρόνια είναι αφόρητη. Κανένας έλεγχος δε γίνεται από καμία Επιθεώρηση, σημειώνει, και έχουμε φτάσει στο σημείο να δουλεύουμε πλέον καθημερινά, με το φόβο ότι δε θα βγούμε από τις στοές.