«Χτες έγινε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η Ελλάδα ως μία κοινωνία σε επαναστατικό αναβρασμό, όπου δεν μπορούν να ισχύουν, επειδή υπάρχει επαναστατικός αναβρασμός, το Σύνταγμα και οι νόμοι.

Την προσπάθεια αυτή ευλόγησε η κυρία Παπαρήγα, με την παρουσία της έξω από το κατειλημμένο υπουργείο Εργασίας. Κάποιοι ανιστόρητοι οπαδοί του ΚΚΕ φαντάζονται ότι βρισκόμαστε στο 1917 και ότι στην Αθήνα του 2001, καταλαμβάνοντας το υπουργείο Εργασίας, καταλαμβάνουν τα χειμερινά ανάκτορα στην Πετρούπολη». Δηλώσεις που, εκτός από το αντικομμουνιστικό τους περιεχόμενο, έθεσαν σαφώς θέμα νομιμότητας των αγώνων των εργαζομένων. Σε ανάλογες δηλώσεις προχώρησε και ο υπουργός Εργασίας.

Την ίδια ημέρα η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας βγάζει ανακοίνωση με τίτλο «Γιατί λέμε άγρια τα νερά του ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν; (Μπ. Μπρεχτ)», και αναφέρει:

«Η κινητοποίηση του κλάδου, οι μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, η συγκέντρωση διαρκείας στην Αθήνα, με την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας, το οργισμένο ποτάμι που κατέκλυσε τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων, το απόγευμα στις 5 Απρίλη, θορύβησε την κυβέρνηση και έδειξε τον πανικό που την κατέλαβε μπροστά τις εκδηλώσεις οργής των εργαζομένων.

Οι δηλώσεις Σημίτη και Γιαννίτση για την κινητοποίηση του κλάδου στις 5 Απρίλη και τις μορφές πάλης που επιλέξαμε δε μας προξενούν καμία έκπληξη, μας προξενούν όμως μεγάλη ανησυχία στο πού οδηγεί η πρακτική και οι προθέσεις της κυβέρνησης, το σήμερα και το αύριο του τόπου.

Οι δηλώσεις Σημίτη - Γιαννίτση, που επανακάμπτουν τη θεωρία της "διασάλευσης της τάξης" από τους κομμουνιστές, δε διαφέρουν σε τίποτα από τις δηλώσεις των θλιβερών δικτατορίσκων της μαύρης επταετίας, που ανέφεραν ότι "οι συγκεντρώσεις των Οικοδόμων τις οποίες οργάνωσε το ΚΚΕ δεν ήσαν οικοδομικαί, αλλά παντοκομμουνιστικαί και το προεπαναστατικό χάος το δημιούργησε το ΚΚΕ"...

Υποκινητής των αγώνων μας, των αγώνων της εργατικής τάξης και του λαού μας είναι οι συνεχιζόμενες και χωρίς ημερομηνία λήξης αντιλαϊκές επιχειρήσεις της κυβέρνησης. Επιχειρήσεις που γίνονται με τις εντολές και την εποπτεία των ιμπεριαλιστικών κέντρων, της ξένης και ντόπιας πλουτοκρατίας. Επιχειρήσεις που επιδιώκουν να ακυρώσουν κατακτήσεις δεκαετιών, να μας οδηγήσουν βίαια στις κατακόμβες του εργασιακού μεσαίωνα. Επιχειρήσεις που στοχεύουν στην καρδιά τα παιδιά μας, τα οδηγούν στην αμορφωσιά και την ανεργία, με στόχο να τα μετατρέψουν σε "καύσιμη ύλη" στα χέρα των ανθρώπων του χρήματος.

Δηλώνουμε στην κυβέρνηση όσες απειλές και να χρησιμοποιήσει, όσους τρομονόμους και να συντάξει, δε θα μπορέσει να κάμψει τις αντιστάσεις μας, τις αντιστάσεις της εργατικής τάξης και του λαού μας, δε θα αποτρέψει τη συνέχιση της πάλης μας, για υπεράσπιση και διεύρυνση κατακτήσεων και δικαιωμάτων μας, για υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και κατακτήσεων, για το ξεμαδέρωμα αυτής της πολιτικής.

Οσο για το αν κινούμαστε στα όρια ή και έξω από τα όρια της νομιμότητας που επικαλέστηκαν, η απάντησή μας είναι: "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" και όχι οι νόμοι και η κυριαρχία της πλουτοκρατίας, που σ' αυτή δουλικά είναι υποταγμένη η κυβέρνηση.

Τέλος, εμείς, κύριοι Σημίτη - Γιαννίτση - Πολυζωγόπουλε, αύριο θα κοιτάμε κατάματα τα παιδιά μας, γιατί παλεύουμε για να ζήσουν σε μια κοινωνία που να μην υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Εσείς θα παραμείνετε θλιβερά πιόνια και τοποτηρητές του κεφαλαίου».