Η πραγματικότητα με την ανεργία σε Ηπειρο, Αιτωλοακαρνανία, Λευκάδα, Κέρκυρα είναι καταθλιπτική, σε σύγκριση με άλλες περιοχές της χώρας. Κάτι που προβάλλει ανάγλυφα μέσα από τα συγκεκριμένα στοιχεία και τα λεγόμενα συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΜΕ απ' αυτές τις περιοχές που μίλησαν στο «Ρ».

Στη Δυτική Στερεά το 66,3% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, ενώ συνολικά στην περιοχή του Αγρινίου είναι καταγεγραμμένοι 8.880 άνεργοι, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτούς οι υποαπασχολούμενοι και οι εποχιακοί. Βιοτεχνίες, όπως η ΒΙΟΔΕΞ και ο ΔΟΥΡΙΔΑΣ, βιοτεχνίες κεραμοποιίας κλπ. έχουν κλείσει. Μέσα στον τελευταίο χρόνο, απολύθηκαν 200 εργαζόμενες στον ιματισμό.

Ακόμα, από τους 5.500 που ήταν οι εργαζόμενοι στα καπνομάγαζα στη δεκαετία του '80, σήμερα μένουν γύρω στους 20 και αυτοί εποχιακοί, για 30 ημερομίσθια το χρόνο. Πολλοί από αυτούς βγήκαν στη σύνταξη, άλλοι άλλαξαν επάγγελμα, έγιναν κυρίως οικοδόμοι, ενώ μεγάλη μερίδα ασχολήθηκε με τα αγροτικά (φράουλες, ελιές). Γύρω στις 370 γυναίκες, κυρίως καπνεργάτριες, οι περισσότερες πάνω από 60 ετών, είναι μακροχρόνια άνεργες, χωρίς να είναι καταγεγραμμένες στον ΟΑΕΔ και χωρίς προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση.

Οπως εξηγεί στο «Ρ» ο Χρήστος Μπούρας, πρόεδρος του ΕΚ Αγρινίου, διαπιστώνεται πως, τα τελευταία χρόνια, η εργατική τάξη στην περιοχή έχει αυξηθεί λόγω νέων οικονομικών μεταναστών και εγκατάλειψης των αγροτικών νοικοκυριών. Ετσι, υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι, σήμερα, 33.000 από 28.000 την περασμένη δεκαετία. Η απασχόληση στη βιομηχανία μειώθηκε από το 20,84% που ήταν το 1992 σε 15,03% το 2002.

Μπροστά σ' αυτήν την πραγματικότητα και για να βγούμε από το αδιέξοδο όπου έχουν οδηγήσει οι αντιλαϊκές πολιτικές, τονίζει ο Χρ. Μπούρας, το ΕΚ Αγρινίου, που συμμετέχει στις αγωνιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, το λαό και τη νεολαία της περιοχής να συσπειρωθούν και να εντείνουν την πάλη τους, αντιπαραθέτοντας στην παροχολογία και τις «Χάρτες» εξαπάτησης της κυβέρνησης το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που ανταποκρίνεται στις δικές μας ανάγκες. Να μετατρέψουν την οργή και την αγανάκτησή τους σε αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, να καταδικάσουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ που έχουν ευθύνη για τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, που συμφώνησαν με τις στρατηγικές επιλογές του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ.

Στην Αρτα η μάστιγα της ανεργίας αποτελεί το σημαντικότερο τίμημα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, ως αποτέλεσμα των γενικότερων επιδιώξεων του κεφαλαίου, αλλά και των πολιτικών επιλογών της ΕΕ και της κυβέρνησης και των δυνάμεων που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο.

Οπως μας εξηγεί ο Νικήτας Γλυνάτσης, πρόεδρος του ΕΚ Αρτας, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, το χτύπημα του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα και η στοιχειώδης έλλειψη «πάσης φύσεως» υποδομών, οξύνουν καθημερινά το πρόβλημα της ανεργίας που πλήττει κατά κύριο λόγο τους νέους. Και, ειδικά τους πτυχιούχους, όπου τα ποσοστά ανεργίας ξεπερνούν και το 50%. Τα ορεινά χωριά έχουν ερημώσει. Νέοι αγρότες δεν μπορούν να σταθούν, ενώ μοναδική διέξοδο αποτελούν οι καφετερίες και τα ναρκωτικά, που κάνουν θραύση σε όλο το νομό.

Αλλά η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της, για να αποφύγει ή να μετριάσει την κατακραυγή και το πολιτικό κόστος, μα και για να πετύχει την «αποδοχή» και τη «νομιμοποίηση» των αντιλαϊκών επιλογών της (καθιέρωση μερικής απασχόλησης κλπ.), αλλά και για να εξυπηρετήσει τις προεκλογικές της ανάγκες, τελευταία επιδίδεται σε ένα - χωρίς προηγούμενο - όργιο ρουσφετιών, εκβιασμών και εξαγγελιών διαφόρων επιδοτούμενων προγραμμάτων και σεμιναρίων κατάρτισης. Τέτοιων που η μερίδα του λέοντος πάει στους κάθε είδους εργοδότες και τα πάσης φύσης τρωκτικά που λυμαίνονται τον τομέα αυτό, ενώ οι εργαζόμενοι «απολαμβάνουν» την ομηρία της ανεργίας ενόψει και των εκλογών.

Σα να μην έφταναν αυτά για τους εργαζόμενους, επισημαίνει ο Ν. Γλυνάτσης, τελευταία γινόμαστε μάρτυρες αλλεπάλληλων επισκέψεων κυβερνητικών στελεχών για την εξυπηρέτηση των προεκλογικών αναγκών του κυβερνητικού κόμματος, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, με υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες για τους «ιθαγενείς» της περιφέρειας.

Οι εργαζόμενοι και άνεργοι και στην περιοχή μας δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μόνον την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Γι' αυτό προβάλλουμε την ανάγκη της οργάνωσης του αγώνα και για τη διαμόρφωση ευνοϊκότερων πολιτικών συσχετισμών για τους εργαζόμενους, ώστε να επιβάλουμε άλλες φιλολαϊκές πολιτικές επιλογές ανάπτυξης και στήριξης του εισοδήματος και των κατακτήσεων των εργαζομένων, των αγροτοκτηνοτρόφων, των επαγγελματιών και ανάπτυξης της υπαίθρου.

Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα για το Νομό των Ιωαννίνων, διαπιστώνει ο Χρήστος Μεντής, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων των ΟΤΑ του νομού και μέλος της διοίκησης του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ και σημειώνει:

Εξαιτίας της αντιλαϊκής - αντεργατικής και αντιαγροτικής πολιτικής, που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στηρίζει η ΝΔ, ουσιαστικά και τα 300 χωριά του Νομού Ιωαννίνων έχουν ερημώσει και ο κόσμος έχει μαζευτεί στο λεκανοπέδιο. Η ανεργία στο νομό ξεπερνάει το 25% και το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό είναι νέοι άνθρωποι.

Μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις, που κάποτε απασχολούσαν ένα σημαντικό αριθμό εργαζομένων, την τελευταία δεκαπενταετία έκλεισαν. Οι πιο μεγάλες από αυτές ήταν τα εργοστάσια ιματισμού «Κέμπερ», «Κόμπρα», η συνεταιριστική βιομηχανία ξύλου «ΒΑΔΠΥ», το εργοστάσιο αερίων στο Καλπάκι, τα μαρμαράδικα στο Γραμμένο. Αβέβαιο είναι το μέλλον της «Μεταλλουργικής Ηπείρου», που, την τελευταία δεκαετία, από τους 180 που απασχολούσε, έμειναν οι μισοί εργαζόμενοι.

Με το λεγόμενο Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης που εφαρμόζεται, ή άλλα που ευκαιριακά «τρέχουν», ασφαλώς δε λύνεται το πρόβλημα. Και οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση με τον αγώνα τους και με την ψήφο τους, καταδικάζοντας τα κόμματα που εφαρμόζουν και στηρίζουν τέτοιες πολιτικές.

Στην Πρέβεζα, οι επίσημα εγγεγραμμένοι άνεργοι είναι πάνω από 2.500, ενώ μεγάλο είναι και το ποσοστό των υποαπασχολούμενων. Ιδιαίτερα απασχολεί την περιοχή και το πρόβλημα με τα «Κλωστήρια Πρεβέζης», που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον τελευταίο χρόνο έχουν απολύσει γύρω στους 80 εργάτες και δουλεύουν πλέον με 200 περίπου. Υπενθυμίζεται ότι τη δεκαετία του '80 έκλεισε άλλη μια μεγάλη επιχείρηση, η «Lee Cooper», απολύοντας 200 εργαζόμενους.

Από την άλλη, τονίζει ο Κώστας Λάμπρου, οργανωτικός γραμματέας του ΕΚ Πρέβεζας, δε γίνονται επενδύσεις και η Βιομηχανική Περιοχή είναι «φάντασμα», καθώς το μεγάλο κεφάλαιο πάει εκεί που βρίσκει φτηνό εργατικό δυναμικό. Ενώ τα όποια προγράμματα «απασχόλησης και ανεργίας» δεν αφήνουν πίσω τους θέσεις εργασίας, αλλά χρησιμοποιούνται για να «ρίχνουν στάχτη στα μάτια» των ανέργων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτή την πολιτική και η λύση στα προβλήματά τους βρίσκεται στην ανατροπή της μέσα από τον αγώνα τους με τα συνδικάτα για μία άλλη πολιτική, που να απαντά στις σύγχρονες ανάγκες, καταλήγει ο Κώστας Λάμπρου.

Στη Θεσπρωτία, μετά το κλείσιμο των «Κλωστηρίων Φιλιατών» το 1995, καμία μεγάλη βιομηχανική μονάδα ή άλλη επιχείρηση δεν έχει ανοίξει. Ενώ τα διάφορα προγράμματα «καταπολέμησης της ανεργίας» το μόνο που βοηθούν, ουσιαστικά, είναι να γεμίζουν οι εργοδότες τις τσέπες τους με χρήματα των εργαζομένων. Με το τελείωμα, μάλιστα, του λιμανιού και της Εγνατίας οδού, το πρόβλημα της ανεργίας για τους εργαζόμενους στις κατασκευές είναι ορατό. Ακόμα, στους κύριους τομείς απασχόλησης του νομού, δηλαδή αγροτικά, κτηνοτροφία, τουρισμό, εμπόριο, υπάρχει στασιμότητα ή πτώση.

«Είναι γεγονός ότι οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων έχουν οδηγήσει το νομό σε οικονομικό μαρασμό και αναγκάζουν τους κατοίκους σε εσωτερική μετανάστευση», επισημαίνει ο Γιάννης Δημητρίου, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσπρωτίας. Και με τη σειρά του, υπογραμμίζει «τη σημασία της οργάνωσης του αγώνα των εργατοϋπαλλήλων, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την οικοδόμηση του λαϊκού Μετώπου ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ - κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν».