Μ' αφορμή τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για τους αλλοδαπούς μαθητές που κράτησαν την ελληνική σημαία στις μαθητικές παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου, έχουμε και διατυπώνουμε μια απορία: Εκείνοι που ανατρίχιασαν, οργίστηκαν και ντράπηκαν στη θέα Αλβανών μαθητών με υψωμένη τη γαλανόλευκη, νιώθουν τα ίδια αισθήματα ανατριχίλας, οργής και ντροπής όταν, εντός των εθνικών μας συνόρων, υποστέλλεται η ελληνική σημαία για να αναρτηθεί στη θέση της μια ξένη; Κι ας μη μας πουν ότι αυτά δε γίνονται στην Ελλάδα, διότι τους διαψεύδουμε πάραυτα.

Πολλά ζευγάρια μάτια, για παράδειγμα, είχαν παρακολουθήσει το κατέβασμα της ελληνικής και το ανέβασμα της ΝΑΤΟικής σημαίας στα εγκαίνια λειτουργίας του ΝΑΤΟικού στρατηγείου του Τυρνάβου, παρουσία του τότε υπουργού Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλου, των μελών της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας μας κι εκπροσώπων των τοπικών αρχών. Το μόνο ερωτηματικό από τη συγκεκριμένη σκηνή ήταν το πόσοι εκ των παρευρισκομένων ανατρίχιασαν, οργίστηκαν ή ντράπηκαν για το «θέαμα».

Το ίδιο, προφανώς, «θέαμα» είδαν και όσοι παρακολούθησαν την υποστολή της ελληνικής σημαίας και την ανάρτηση της αμερικανικής στη βάση της Σούδας κι όπου αλλού οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέδωσαν «γην και ύδωρ», μαζί και τη σημαία μας, στους ξένους...