«Αυτά που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, είναι απλώς προϊόν ανεγκέφαλων ανθρώπων οι οποίοι νομίζουν ότι έτσι πολεμούν τη νέα τάξη πραγμάτων ή τον αντίπαλό τους μ' αυτό τον τρόπο, ή είναι ενέργειες οι οποίες έχουν σχεδιαστεί ή έχουν ενθαρρυνθεί από εκείνους τους κύκλους οι οποίοι θέλουν να γενικεύσουν τα χτυπήματα κατά των λαών, στο όνομα της τρομοκρατίας;». Με ένα τέτοιο συλλογισμό ουσιαστικά ξεκίνησε την απάντησή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σε ερώτηση με αφορμή τις επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη, σε συνέντευξη που έδωσε στη ΝΕΤ, στην εκπομπή «ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ» και στο δημοσιογράφο Νίκο Χασαπόπουλο. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από τη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Δημ/φος: Βλέπετε τον κίνδυνο της τρομοκρατίας να μας πλησιάζει; Ηδη έφτασε στην Κωνσταντινούπολη.

Α.Π.: «Τα όσα βλέπουμε, που ονομάζουν τρομοκρατία, δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Είναι διαφορετικό πράγμα να διεξάγει έναν αγώνα ένας λαός, έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στο έδαφός του, εναντίον στρατευμάτων κατοχής και είναι διαφορετικό σε μια συναγωγή, όπου κάποιος θρησκεύεται, να δέχεται μια τέτοια επίθεση. Είναι διαφορετικά πράγματα. Σκέφτομαι π.χ. γι' αυτά που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, είναι απλώς προϊόν ανεγκέφαλων ανθρώπων οι οποίοι νομίζουν ότι έτσι πολεμούν τη νέα τάξη πραγμάτων ή τον αντίπαλό τους μ' αυτό τον τρόπο ή είναι ενέργειες οι οποίες έχουν σχεδιαστεί ή έχουν ενθαρρυνθεί από εκείνους τους κύκλους οι οποίοι θέλουν να γενικεύσουν τα χτυπήματα κατά των λαών στο όνομα της τρομοκρατίας; Εμείς το έχουμε πει πολύ καθαρά: Τρομοκράτες είναι οι ιμπεριαλιστές. Τρομοκράτες είναι οι ΗΠΑ. Τρομοκράτες είναι εκείνες οι δυνάμεις οι οποίες θέλουν να ληστέψουν τις αγορές και χρησιμοποιούν, εκτός από τα κλασικά οικονομικά μέσα, και τα όπλα».

Δημ/φος: Είναι αγώνας αυτός που γίνεται στο Ιράκ; Δηλαδή γεμίζεις ένα αυτοκίνητο με εκρηκτικά, τα βάζεις κάπου κι όποιον πάρει ο χάρος; Αυτό το χαρακτηρίζετε ως πράξη αντίστασης κατά του ιμπεριαλισμού;

Α.Π.: «Ενας αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός έχει διάφορες μορφές. Ας δούμε όμως και την κατάσταση στο Ιράκ: Οταν έχεις να κάνεις με μια πανίσχυρη δύναμη απέναντί σου, κι εσύ είσαι αδύναμος, χρησιμοποιείς όποια μέσα μπορείς. Χωρίς να σημαίνει ότι εμείς εγκρίνουμε όλα αυτά τα μέσα. Να δούμε τα πράγματα ειδικά στο Ιράκ. Τι υπήρχε στο Ιράκ; Υπήρχε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, το οποίο είχε λαϊκή βάση, αλλά είχε και αντιπάλους».

Δημ/φος: Ναι, αλλά ήταν δικτατορικό καθεστώς;

Α.Π.: «Σαφώς. Αλλά είχε και μια ορισμένη λαϊκή βάση. Τι να κάνουμε; Δεν είναι περίεργο τέτοια καθεστώτα να έχουν και λαϊκή βάση. Τι έχουμε: Μια αντιπολίτευση η οποία αντιμαχόταν τον Σαντάμ Χουσεΐν από τη σκοπιά όμως της στήριξης της πολιτικής των ΗΠΑ. Δίνοντας γην και ύδωρ στις ΗΠΑ, επιτρέποντας, αν θέλετε, ακόμη και τον πόλεμο. Επομένως η αντίσταση δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο μιας οργανωμένης συστηματικής πάλης και ενδεχομένως με ολοκληρωμένους πολιτικούς στόχους. Μπορεί να είναι πολλά κέντρα που αντιστέκονται και επομένως δεν υπάρχει ακόμα μια επεξεργασμένη πολιτική εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».

Δημ/φος: Είναι και οι φατρίες μέσα. Και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.

Α.Π.: «Σημασία έχει επίσης ποιες δυνάμεις ηγούνται αυτού του αγώνα. Σας λέω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο το τι καθεστώς ήταν του Σαντάμ Χουσεΐν. Είναι και τι αντιπολίτευση είχε το Ιράκ. Και αποδείχτηκε ότι αυτή η αντιπολίτευση που είχε το Ιράκ ήθελε να αναρριχηθεί στις πλάτες των ΗΠΑ. Αυτή η αντιπολίτευση δεν μπορεί να εμπνεύσει. Σημειωτέον ότι έχει γίνει κυβέρνηση τώρα στο Ιράκ. Αλλά υπάρχουν ομάδες της αντιπολίτευσης που ενδεχομένως δεν μπορούν να εμπνεύσουν έναν επεξεργασμένο, πολιτικοποιημένο αγώνα. Παρ' όλα αυτά εμείς θεωρούμε πως ό,τι γίνεται σήμερα στο Ιράκ και στρέφεται κατά των δυνάμεων κατοχής, είναι ελπιδοφόρο, παρήγορο και ελπίζουμε αυτό το κίνημα να βρει και τον πιο ολοκληρωμένο, σωστό δρόμο του».

Δημ/φος: Ακόμη και οι εκρήξεις, τα τυφλά αυτά χτυπήματα;

Α.Π.: «Μα κύριε Χασαπόπουλε, ο πόλεμος είναι πόλεμος. Υπάρχει καλός και κακός πόλεμος; Απ' τη στιγμή που ενδεχομένως δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο, οργανωμένο σχέδιο, χρησιμοποιούνται και αυτά τα μέσα για να δημιουργήσουν μια καλύτερη εξέλιξη. Και να σας εξηγήσω και κάτι άλλο. Πρέπει να δούμε και τις παραδόσεις ενός λαού, την ψυχολογία του, τις ιδεολογικές αντιλήψεις που έχει. Είναι πράγματα που πρέπει να τα δει κανείς».

Δημ/φος: Νομίζετε ότι ισχύει το ίδιο και για τους Παλαιστίνιους, δηλαδή ένας ο οποίος ζώνεται με εκρηκτικά, πηγαίνει σε μια καφετέρια που αμέριμνοι πίνουν τον καφέ τους, και ξαφνικά τινάζεται και αυτός και ολόκληρη η καφετέρια, και αυτό το θεωρείτε πόλεμο;

Α.Π.: «Είναι πόλεμος. Εμείς θεωρούμε ότι οι στόχοι πρέπει να είναι στρατιωτικοί. Ομως να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Εχουμε έναν Παλαιστίνιο που δίνει τη ζωή του για τον αγώνα του λαού του, και έχουμε και έναν Αμερικανό στρατιώτη, τον οποίο όταν ρωτούν γιατί πολεμάς, λέει αυτό είναι το επάγγελμά μου».

Δημ/φος: Ναι, άλλο αυτό. Μα σε μια καφετέρια, σε μια εκκλησία;

Α.Π.: «Εμείς ως κόμμα θεωρούμε ότι οι στόχοι πρέπει να είναι στρατιωτικοί, πρέπει να είναι συγκεκριμένοι στόχοι που να μη δημιουργούν αντιδράσεις, να μη δημιουργούν παρεξηγήσεις, να μην εκθέτουν έναν αγώνα. Από εκεί και πέρα δε θέλουμε να γίνουμε τιμητές και δάσκαλοι του παλαιστινιακού λαού. Πιστεύουμε ότι και μέσα στους κόλπους του παλαιστινιακού αγώνα γίνονται πάρα πολλές συζητήσεις και υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις γύρω από αυτό το ζήτημα. Υπάρχει ένας παλαιστινιακός λαός, τον οποίο υποτίθεται η διεθνής κοινότητα εδώ και πάρα πολλά χρόνια θεωρεί ότι έχει δίκιο να αποκτήσει το δικό του κράτος, υπάρχει σωρεία αποφάσεων που αναφέρονται στο Παλαιστινιακό και όχι μόνο δε λύνεται αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο. Η απόγνωση είναι φυσιολογική γι' αυτό το λόγο. Επιπλέον οι Ισραηλινοί είναι μέσα στα εδάφη των Παλαιστινίων. Και μάλιστα σε εκείνα τα εδάφη που το Οσλο είχε αναγνωρίσει ότι είναι παλαιστινιακά. Και εν πάση περιπτώσει οι περισσότερες και οξύτερες ενέργειες γίνονται σε εκείνα τα μέρη, όπου είναι καθαρά παλαιστινιακά. Εγώ θα έλεγα, αντί να κρίνουμε τα πράγματα, να εντείνουμε τη δράση μας και τον αγώνα μας για να επιλυθεί το Παλαιστινιακό στη βάση αποφάσεων δίκαιων και σωστών και όχι βέβαια με αποφάσεις που θέλουν ένα παλαιστινιακό κράτος διαμελισμένο στα πλαίσια του Ισραήλ. Από κει και πέρα η ιστορία μπορεί να αναλύσει τη μία ή την άλλη μορφή πάλης, αλλά αυτή τη στιγμή είναι ένας λαός ο οποίος βρίσκεται υπό το έλεος μιας ανελέητης βάρβαρης επίθεσης και δεν ξέρω τι καινούρια θα δεχτεί αυτός ο λαός ύστερα από τις επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη».

Δημ/φος: Το θέμα είναι ότι τις εξελίξεις αυτές στην Κωνσταντινούπολη τις καταδικάζει και η επίσημη ηγεσία των Παλαιστινίων.

Α.Π.: «Το γνωρίζω. Γιατί όμως να αφιερώσουμε τόσο χρόνο - είναι υπαρκτό το ζήτημα που θέτετε - στο να αναλύουμε τις μορφές πάλης που χρησιμοποιούν οι Παλαιστίνιοι και να μην αναλώσουμε τον χρόνο μας στο γιατί δε δίνεται λύση στο Παλαιστινιακό; Οι Παλαιστίνιοι φταίνε; Οχι».

Δημ/φος: Τους δόθηκαν όμως κάποιες ευκαιρίες π.χ. ο οδικός χάρτης.

Α.Π.: «Μα το ίδιο το Ισραήλ υπονόμευσε τον οδικό χάρτη με πάρα πολλές ενέργειες. Για να μην πω το χειρότερο, που ήταν η συμφωνία του Οσλο. Ηταν μια συμφωνία, που ενώ δεν ήταν ξεκάθαρη ότι οδηγούσε σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία. Οι εποικισμοί αυξήθηκαν στα εδάφη που ήταν παλαιστινιακά. Οι αποκλεισμοί αυξήθηκαν. Γιατί δεν εφαρμόζεται το Οσλο; Φταίνε οι Παλαιστίνιοι; Πόσες φορές ο Γιάσερ Αραφάτ καλούσε πολιτικούς - και εγώ είχα προσκληθεί - από όλο τον κόσμο για να γιορτάσουμε τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους και δεν έγινε αυτό ποτέ;».