ΙΣΤΑΜΠΟΥΛ.--

Πολλά ερωτήματα εγείρει το μακελειό από τις δύο σχεδόν ταυτόχρονες βομβιστικές επιθέσεις εναντίον εβραϊκών συναγωγών της Ισταμπούλ, που κόστισαν -τουλάχιστον- 24 ζωές και τον τραυματισμό άλλων περίπου 303 ανθρώπων, το πρωί του Σαββάτου. Αρχής γενομένης από το ποιος σχεδίασε κι εκτέλεσε τις επιθέσεις: Αν και, αρχικώς, την πατρότητα του μακελειού διεκδίκησε η, μάλλον μικρού βεληνεκούς, οργάνωση Ισλαμικό Μέτωπο Επιδρομέων της Μεγάλης Ανατολής (IBDA/C), στη συνέχεια εμφανίστηκε επί σκηνής και ανέλαβε την ευθύνη ο κατ' εξοχήν «μπαμπούλας» της «διεθνούς τρομοκρατίας» - η αλ Κάιντα.

Δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός έκπληξη, ασφαλώς, καθώς η Ουάσιγκτον το είχε... προαναγγείλει μήνες πριν, ενώ ήδη την Κυριακή, πριν υπάρξει ανάληψη ευθύνης, στελέχη της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, ο τουρκικός και ο διεθνής Τύπος είχαν ήδη, σε μια μακάβρια «δημοπρασία» φρίκης, αποδώσει την ενέργεια στο δίκτυο του Οσάμα μπιν Λάντεν.

Η προκήρυξη που έστειλε σε δύο αραβόφωνες εφημερίδες του Λονδίνου η οργάνωση Ταξιαρχίες Αμπού Χαφς αλ-Μασρί, που «συνδέεται» με την αλ Κάιντα, διατυπώνει απειλές ενάντια «στον εγκληματία Μπους και στους υπηρέτες του, ανάμεσα στους Αραβες και τους ξένους και ειδικά τη Βρετανία, την Ιταλία, την Αυστραλία και την Ιαπωνία». Προειδοποιεί ότι θα υπάρξουν επιθέσεις αυτοκτονίας και στο «κέντρο της πρωτεύουσας της τυραννίας», εννοώντας την Ουάσιγκτον. Πάντως, κάποιοι αναλυτές διατυπώνουν αμφιβολίες ακόμη και για το εάν οι «Ταξιαρχίες» αυτές, που ζητούν επίσης να σταματήσουν οι επιχειρήσεις στο Ιράκ, στα παλαιστινιακά εδάφη και το Κασμίρ, υπάρχουν στην πραγματικότητα. Η οργάνωση, με την ίδια προκήρυξη, αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης κατά των Ιταλών καραμπινιέρι στη Νασιρίγια του Ιράκ, στις 12 Νοεμβρίου.

Μετά το μακελειό που προκάλεσε η διπλή βομβιστική επίθεση στις συναγωγές Νιβ Σαλόμ και Μπεθ Ισραέλ, με έξι μειονοτικούς εβραίους και δεκαοκτώ Τούρκους πολίτες να χάνουν τη ζωή τους -δεκάδες άλλοι χαροπαλεύουν ακόμη σε νοσοκομεία- οι τουρκικές αρχές προχώρησαν σε αρκετές συλλήψεις «υπόπτων». Επ'... ευκαιρία (;), η τουρκική Αστυνομία ανακοίνωσε τη σύλληψη πέντε Κούρδων, φερομένων ως «μελών του PKK/KADEK», που υποστηρίζει ότι ετοίμαζαν «βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας».

Ο Μουαμέρ Γκιουλέρ, κυβερνήτης της Ισταμπούλ, δήλωσε στο ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV ότι στη διάθεση των αρχών Ασφαλείας έχουν τεθεί «σημαντικές πληροφορίες», χωρίς να διευκρινίσει την προέλευσή τους ή να δώσει άλλες λεπτομέρειες.

Ο τουρκικός Τύπος χτες δημοσίευε σωρεία ειδήσεων -που προφανώς «διέρρευσαν» οι αρχές- σχετικά με συλλήψεις ανθρώπων που «παρείχαν πλαστά διαβατήρια» σε μέλη της οργάνωσης.

Ο Αμπντουλκαντίρ Ακσού, ο υπουργός Εσωτερικών, δήλωσε «σίγουρος» ότι επρόκειτο για επιθέσεις ανθρώπων με «διεθνείς διασυνδέσεις» και όχι κάποιας τοπικής οργάνωσης, αφού «καμία εξ αυτών δεν μπορούσε να κάνει κάτι τόσο μεγάλο». Οι τουρκικές αρχές «ερευνούν μια πληθώρα στοιχείων». Ανάμεσα σ' αυτά, κατά τη Χουριέτ, και τις κασέτες κάμερας ασφαλείας που κατέγραψε το πρόσωπο του οδηγού του παραγεμισμένου με κάπου 400 κιλά εκρηκτικά οχήματος πριν τα πυροδοτήσει έξω από τη συναγωγή Νιβ Σαλόμ. Κατά τη Σαμπάχ, το δίπλωμα του οδηγού του οχήματος έχει εκδοθεί στο όνομα του «αδελφού ενός ισλαμιστή που είχε δεσμούς με τρομοκράτες που έχουν πολεμήσει στη Βοσνία και την Τσετσενία».

Τα δίδυμα πλήγματα μοιάζουν, πάντως, «αξιοποιήσιμα», ενόψει δυνητικών και σχεδιαζόμενων ανακατατάξεων.

Ηταν χαρακτηριστική η δήλωση του Κούρδου ηγέτη Τζαλάλ Ταλαμπανί, ασκούντος χρέη προέδρου του συμβουλίου διακυβέρνησης του Ιράκ, ότι «θέλουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία». Αν και ο Ταλαμπανί επέμεινε στη θέση πως «μόνο οι Ιρακινοί μπορούν να διασφαλίσουν τη σταθερότητα στο Ιράκ», αρνούμενος την αποστολή τουρκικών στρατευμάτων, η επίθεση, που χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, «προειδοποίηση στην Τουρκία να μείνει εκτός Ιράκ», να προκαλέσει το ακριβώς αντίθετο.

Πέραν αυτού, η επίθεση «ενισχύει» τη «στρατηγική σχέση» Ισραήλ - Τουρκίας που (υποτίθεται ότι) είχε κατ' εξοχήν στόχο να πλήξει, μοιάζει να συσφίγγει τις σχέσεις Ουάσιγκτον -Αγκυρας, οδήγησε τον Γκίντερ Φερχόιγκεν, επίτροπο της ΕΕ αρμόδιο για τη διεύρυνση, να πει ότι «πλέον η Ευρώπη πρέπει οπωσδήποτε» να εντάξει την Τουρκία στους κόλπους της και δίνει, ακόμη, μια ευκαιρία στον Γκέρχαρντ Σρέντερ για πολιτικά οφέλη, καθώς το θέμα της τουρκικής ένταξης αναδεικνύεται σε μείζον προεκλογικό ...μήλο της έριδας με τους χριστιανοδημοκράτες.