«Η Αριστερά των κοινωνικών κινημάτων και της οικολογίας διεκδικεί το διαφορετικό κόσμο που είναι εφικτός τώρα. Δε θέλει τον εξωραϊσμό του νεοφιλελευθερισμού ούτε περιμένει την ανατροπή του καπιταλισμού με ένα ιστορικό μεσσιανισμό»... Τι σημαίνει αυτή η επισήμανση του προέδρου του ΣΥΝ;

ΕΔΩ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ η άποψη ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού είναι που δημιουργεί τα λαϊκά προβλήματα και φορτώνει με βάσανα το λαό. Αλλά επειδή κατά την άποψη αυτή δεν πρόκειται να ανατραπεί ο καπιταλισμός, γίνεται η πρόταση διεκδίκησης του διαφορετικού κόσμου, μη νεοφιλελεύθερου, που είναι εφικτός τώρα. Αλλά αυτός ο κόσμος λένε ότι δεν είναι σοσιαλισμός. Αρα τι μπορεί να είναι; Ενας άλλος καπιταλισμός. Μόνο που δεν το λένε ανοιχτά. Γιατί αμέσως αποκαλύπτεται ότι πράγματι αυτή η διέξοδος που προτείνεται για το λαό δεν είναι τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο από τη συνέχιση της εκμετάλλευσης. Μπορεί όμως να υπάρχει καλή και κακή εκμετάλλευση; Μπορεί να υπάρχει καλός και κακός καπιταλισμός; Μπορεί να υπάρχει καπιταλισμός με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, όπως λένε;

Ο ΑΛΛΟΣ κόσμος που είναι τώρα εφικτός, ο άλλος, ο «καλός καπιταλισμός», αλλά και όσα είδη καπιταλισμού και αν εφεύρουν οι θιασώτες του, με όποια παραλλαγή πολιτικής για τη διαχείρισή του, όλα θα «δουλεύουν» για τους λίγους πλούσιους και θα καταδυναστεύουν τους πολλούς φτωχούς. Δεν μπορεί να είναι «λιγότερος καπιταλισμός», καπιταλισμός, δηλαδή, που να εφαρμόζει λιγότερη εκμετάλλευση και καταπίεση γιατί είναι στη φύση του συστήματος η αναζήτηση όλο και μεγαλύτερου κέρδους που, φυσικά, αυτό προέρχεται από την όλο και μεγαλύτερη ανθρώπινη εκμετάλλευση. Δεν μπορεί να είναι «καλός καπιταλισμός». Πόσο καλός άραγε μπορεί να είναι ένας κόσμος όπου συνεχίζεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;

ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», δηλώνουν πως σε μια κοινωνία που παράγει και αναπαράγει κέρδη, δηλαδή σε μια καπιταλιστική κοινωνία, μπορεί ο άνθρωπος να είναι πάνω από αυτά, να πάψει - στην ουσία - η εκμετάλλευσή του. Μα τότε πώς θα βγαίνουν τα κέρδη; Στην ουσία καλούν σε αγώνα για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο, δήθεν, πρόσωπο και επειδή τέτοιος καπιταλισμός είναι θεωρητικά αδύνατο να υπάρξει, αυτό που πραγματικά γίνεται είναι αγώνας για μία από τα ίδια.

ΑΥΤΟΣ ο «άλλος» κόσμος με «τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη» είναι μια ολοφάνερη ουτοπία, είναι αδύνατο να υπάρξει. Η συγκεκριμένη πρόταση καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί να συμβιβαστούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να μειώσουν τα κέρδη τους, προκειμένου ένα μέρος τους να αναδιανεμηθεί σε όφελος του λαού. Αυτό, ακόμη και κάτω από την ισχυρή ταξική πάλη, μπορεί να επιτευχθεί προσωρινά, αλλά η Ιστορία έχει δείξει ότι καμιά κατάκτηση στον καπιταλισμό δεν είναι σίγουρη. Σήμερα συνεχώς αφαιρούνται κατακτήσεις.

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ο κοινωνικοπολιτικός αγώνας έχει κατεύθυνση την ανατροπή της πολιτικής της πλουτοκρατίας, μπορεί να έχει αποτελέσματα. Και ο αγώνας του λαού δεν μπορεί να αρκείται στην αμφίβολη καλυτέρευση της θέσης του, αλλά να κατευθύνεται στην οριστική λύση των προβλημάτων του προς όφελός του. Δεν μπορεί να διεκδικεί ένα ανύπαρκτο συμβιβασμό με την πλουτοκρατία, αλλά όλα όσα του ανήκουν. Αυτός είναι ο δρόμος του λαϊκού μετώπου που προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.