Με δεδομένο ότι χιλιάδες νέοι έχουν πεταχτεί από το λύκειο στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παρουσιαστεί ως το κόμμα που προσφέρει «ευκαιρίες» σε όλους. Πρόκειται φυσικά για ευκαιρίες χαμηλής στάθμης και για κάποιες «δεξιότητες», όπως τις ονομάζουν, που θα αναγνωρίζουν οι επιχειρήσεις στους απασχολήσιμους και μισοκαταρτισμένους νέους.

Για τα ΤΕΕ προωθείται η «υλοποίηση σταδιακά, ως το 2008, της νομοθετημένης δυνατότητας για σύναψη συμβάσεων μεταξύ των ΤΕΕ και επιχειρήσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Παράλληλα εισάγεται διαδικασία άτυπης κατάρτισης που το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να καθιερώσει από το 2005. Τι είναι αυτό: Περιγράφεται ως διαδικασία μέσα από την οποία τεχνίτες χωρίς τυπικά προσόντα, μετά από εξαετή επαγγελματική εμπειρία, υποβάλλουν τον επαγγελματικό τους φάκελο στα ΤΕΕ και μετά από εξετάσεις μπορούν να ενταχθούν σε αυτά.

Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ βρίσκει έκφραση και η προσαρμογή της ανώτατης Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς. Προτείνεται ανοιχτά η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, προωθείται η αξιολόγηση και αυτοτέλεια, που οδηγεί στην υποταγή στους νόμους της αγοράς, ενώ το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εναρμονίζεται πλήρως με τη διακήρυξη της Μπολόνια προωθώντας το σπάσιμο σε κύκλους σπουδών, με στόχο μέσα από μία σύντομη εκπαίδευση να παρέχονται περιορισμένες και αποσπασματικές δεξιότητες για μερική απασχόληση για τους πολλούς, στο πλαίσιο της εναλλαγής επαγγελμάτων, και ουσιαστική γνώση για λίγους. Η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στα κελεύσματα της αγοράς, ενώ το «ενδιαφέρον» για τη φοιτητική μέριμνα περιλαμβάνει... άτοκα δάνεια και ανέγερση εστιών από τον ιδιωτικό τομέα. Σε ό,τι αφορά την πιστοποίηση, θεσμοθετείται σύστημα αποτύπωσης των σπουδών και γνώσεων που θα πιστοποιεί τελικά την ικανότητα των αποφοίτων να δουλέψουν, αποδεσμεύοντας το πτυχίο από το επάγγελμα και το δικαίωμα της δουλιάς. Μια διαδικασία που μετατρέπει τον ίδιο τον απόφοιτο και τη μόρφωσή του σε εμπόρευμα.

Η «τοπική κοινωνία», δε λείπει από κανένα σχεδόν μέτρο που αφορά το σχολείο, από την προσχολική μέχρι και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ως στόχος περιγράφεται όχι η ολόπλευρη γνώση, αλλά το να γίνει το σχολείο χώρος «ανάπτυξης της ικανότητας του "μαθαίνω να μαθαίνω"» και οι μαθητές «γίνονται άτομα ικανά να κατευθύνουν μόνα τους τη ζωή τους». Περιγράφεται μια δομή εκπαιδευτικού συστήματος όπου κυριαρχεί η ταξική διαφοροποίηση, η κατηγοριοποίηση των σχολείων τα οποία καλούνται τελικά να λειτουργήσουν με όρους ανταγωνισμού, αυτοχρηματοδότησης και επιβίωσης ανάλογα με τις διαχειριστικές ικανότητες και τη σύνθεση της «τοπικής κοινωνίας» και των γονιών των μαθητών, μεγαλώνοντας τα χάσματα ανάμεσα στους μαθητές. Το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για επέκταση του ολοήμερου σχολείου στο σύνολο των δημοτικών, με ομήρους εργαζομένους, καθώς υπόσχεται θέσεις μερικής απασχόλησης για τραπεζοκόμους και καθαριστές, λειτουργία του Ολοήμερου Γυμνασίου ως «σχολείου ελεύθερης επιλογής» με προαιρετικά προγράμματα, όπου ακόμα και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου θα μπορούν να υποβάλλουν και να υλοποιούν προγράμματα, ανοίγοντας έτσι ακόμα πιο απροκάλυπτα τα σχολεία στις επιχειρήσεις. Η «αποκέντρωση» προχωρά παραπέρα με κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών όχι αποκλειστικά από την κεντρική διοίκηση, αλλά με μαθήματα επιλογής «που καθορίζονται με τη συμμετοχή κάθε σχολείου και με βάση τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας», με ελεύθερη επιλογή βιβλίων από το ελεύθερο εμπόριο, ενώ και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών γίνεται με βάση τις ανάγκες κάθε σχολείου. Σημειώνεται ότι το ζήτημα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παραπέμπεται σε «κοινωνικό διάλογο» και διακομματική συνεργασία.