«Εντολή αλλαγής και ανατροπής», θεωρεί ο νέος λαοπρόβλητος και παντοδύναμος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το ένα εκατομμύριο «ναι» στις κάλπες του ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του να «διαχειρίζεται» προπαγανδιστικά, όπως νομίζει, τις ψήφους των «φίλων» του ΠΑΣΟΚ που, κατά τ' άλλα, θέλει να διαλύσει. Ομως το ερώτημα είναι αμείλικτο: Ποια «αλλαγή» και ποια «ανατροπή» επαγγέλλεται ο Γ. Α. Παπανδρέου; Μήπως πρόκειται για την ανατροπή σε βάρος των προνομίων και των υπερκερδών της πλουτοκρατίας - αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι το κόμμα του; Μα ούτε καν υπαινικτικά και δημαγωγικά, όπως το 'κανε ο πατέρας του, δεν τολμά να αναφερθεί στο «αποτρόπαιο» αυτό ενδεχόμενο ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ...

Η καλύτερη απόδειξη ότι δεν περνάει καν από το μυαλό του Γ. Α. Παπανδρέου πως θα χρησιμοποιήσει τη «λαϊκή εντολή» για φιλολαϊκή πολιτική είναι ότι ούτε στο Κιλελέρ ούτε στη ΓΣΕΕ δεσμεύτηκε για κάτι προς όφελος των αγροτών ή των εργαζομένων. Αντίθετα, για όποιον δε θέλει να εθελοτυφλεί, θα επικαλεστεί τη «λαϊκή εντολή» της βάσης του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προσδώσει μεγαλύτερη δύναμη στο πλήγμα κατά των λαϊκών συμφερόντων. Μπορεί η πλειοψηφία των (ΠΑΣΟΚων) «εντολέων» να πιστεύει ότι, μέσω του «Γιώργου», θα διατηρήσει τα «κεκτημένα» της, η αλήθεια είναι όμως ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα σημάνει πισωγύρισμα και γκρέμισμα των κατακτήσεών τους.

Με την ευκαιρία, δεν υπάρχει κανένα «ρεύμα νίκης», ούτε «ψήφισε ήδη ο λαός», όπως θα ήθελαν στο επιτελείο του Γ. Α. Παπανδρέου. Οπως επίσης δεν υπάρχει «νέο μεγάλο κοινωνικό ρεύμα», όπως επιθυμεί ο Κ. Καραμανλής. Αντίθετα, προκαλεί «σοκ και δέος» το εφιαλτικό ενδεχόμενο οι δύο μονομάχοι να βγουν ενισχυμένοι από τις κάλπες. Η «εικονική» σύγκρουσή τους για το Ασφαλιστικό, κατέδειξε την ανάγκη ενίσχυσης του κόκκινου «αντίπαλου πόλου».