Ωσπου ήρθε ο κλητήρας στην πόρτα τους. Δέκα στο απόσπασμα της ανεργίας, ύστερα από δεκάδες χρόνια στη δουλιά. Το μήνυμα το πήραν από το τηλέφωνο, αφού την ώρα που βγήκε ο δικαστικός για την παγανιά του, έλειπαν στη βάρδια τους. Το σούσουρο μπροστά στα μηχανήματα έγινε κραυγή. «Ολες κάτω!». Γέμισε η αυλή φοβισμένα πρόσωπα, πείσμα και μίσος, για 'κείνον που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον πάτο του προσκλητήριου «προς εκκαθάριση στο λογιστήριο». Κάπου στη μέση του πανικού, έπεσε το σύνθημα: «Αγώνας!», έλεγαν, κι ας μην καταλάβαιναν ακόμα τι εννοούσαν, ενάντια σε ποιον και γιατί. Τους έπνιγε όμως το δίκιο. «Τόσα χρόνια να μας ξεζουμίζει και τώρα στο δρόμο;».

Πέρασαν πολιτικοί και πολιτικάντηδες. Ελεγαν για ζώνες και για κίνητρα στους εργοδότες και 'κείνες άρχισαν να καταλαβαίνουν πως εδώ παίζεται χρήμα με τη σέσουλα, δεν πάει όμως στην τσέπη τη δικιά τους τόσα χρόνια. Εσφιξαν τα δόντια τους, έκλεισαν τα αυτιά τους σε όσους έλεγαν «να κάνουμε το βήμα πίσω», χάθηκαν ένα μήνα από τα σπίτια τους, μα στο τέλος έσφαξαν το κατσίκι στα επινίκια! Και ήρθε η ώρα του απολογισμού...