Τα διλήμματα... | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Τα διλήμματα...

Μια μέρα εκλογών του Εθνικού Κοινοβουλίου, όπως η σημερινή, ήταν, παλιότερα, μέρα καθορισμού του συνόλου των ενεργειών μιας νέας εθνικής κυβέρνησης. Μια από τις βασικές πλευρές διαχωρισμού των κομμάτων ήταν ο τρόπος κι ο βαθμός επιρροής τους από τις ισχυρές διεθνείς δυνάμεις. Τώρα αυτό έχει τελειώσει. Κατά γενική ομολογία οι ντιρεκτίβες των ευρω-ενωσίτικων και ΝΑΤΟικών ιερατείων των Βρυξελλών αποτελούν το υποχρεωτικό πλαίσιο κίνησης της εθνικής κυβέρνησης.

Ακόμη κι όταν λέγεται ότι παρέχεται ελευθερία στον τρόπο εφαρμογής τους είναι για να γίνονται πιο αποτελεσματικές και να διατηρούν το διάφανο πέπλο της ανελευθερίας.

Η παλιά διαδικασία αναζήτησης κυβερνητικής πολιτικής, οικονομίας και άμυνας αντικαταστάθηκε από τη διαδικασία ανεύρεσης και καθορισμού του τρόπου εφαρμογής τους από τη βρυξελλιώτικη ιερατική απόφαση. Η αναζήτηση, επομένως, κριτηρίων επιλογής αυτού ή εκείνου του κόμματος καταντά κυνήγι ανεμόμυλου όταν αυτά τα κόμματα έχουν δηλώσει ότι αποδέχονται την κυριαρχία της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ και πειθαρχούν με αντιρρήσεις ή άνευ στα κελεύσματά τους. Εάν υπάρχει ποιοτικό νόημα πολιτικού διαχωρισμού στις σημερινές εθνικές εκλογές βρίσκεται στην ύπαρξη κόμματος έξω από την ευρω-ενωσιακή και ΝΑΤΟική αποδοχή. Εξω, δηλαδή, από την αποδοχή της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ ως αναγκαία ρεαλιστική πολιτική.

Αυτό το κόμμα είναι το ΚΚΕ. Επομένως, η ποιοτική ερώτηση είναι εάν ψηφίζει κανείς υπέρ της ευρω-ενωσιακής και ΝΑΤΟικής υποταγής ή τις αρνείται. Με βάση την υπαρκτή αυτή κοινή υποταγή θα μπορούσε να υπάρχει κοινός ψηφοδόχος όλων των ευρωλάγνων κομμάτων, εν είδει ευρωλάγνας τσουβάλας, απαλλάσσοντας τους πολίτες από την υποκρισία της ευρω-πινακωτής. Δείγμα της αντίληψης των δυο ευρωλάγνων εταίρων, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, είναι όταν αναφέρονται στην άποψη ότι οι εκλογές εκλέγουν κυβέρνηση, αφήνοντας στην άκρη (είναι αλήθεια, άδικα) τον τρίτο ευρωλάγνο εταίρο της «Συνασπισμένης» συμφοράς. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι εκλογές εκλέγουν νομοθετική εθνοσυνέλευση, τη Βουλή των Ελλήνων.

Οι εκλογές δύναται να μην αναδείξουν κόμμα-κυβέρνηση και να υποχρεωθούν τα κόμματα σε διαβουλεύσεις για συμμαχική κυβέρνηση. Αυτό θεωρείται σύνηθες στα δυτικο-ευρωπαϊκά κράτη κι αναπτύσσεται ίδια τάση και στην Ελλάδα. Από την κάλπη προκύπτει μόνο η σειρά της δυναμικής όγκου των κομμάτων, πρώτο, δεύτερο κλπ. Η κυβέρνηση προκύπτει από τη θέληση των εκλεγμένων κομμάτων, που δύναται το πρώτο, ακόμη κι αν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία, να προσφύγει σε συμμαχική κυβέρνηση για διάφορους πολιτικούς λόγους που αυτό κρίνει. Επομένως, οι εκπρόσωποι της μέχρι τώρα αλαζονικής κουταμάρας ας μαζέψουν τη φλυαρία τους περί «κυβερνητικών εκλογών». «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια», λέει ο λαός μας.

Σήμερα δεν ψηφίζεται κυβέρνηση ούτε «το καλό κόμμα από το κακό». Ψηφίζεται αυτός που αποδέχεται την ευρω-ενωσιακή και ΝΑΤΟική συμφορά ή εκείνος που δεν την αποδέχεται. Ψηφίζεται αυτός που δέχεται το ευρω-ενωσιακό τροπάρι της καταστροφής των εργατικών κι αγροτικών συμφερόντων ή εκείνος που δεν το δέχεται. Ψηφίζεται ο τρόφιμος των ευρω-ενωσιακών κοινοβίων και ΝΑΤΟικών κι ευρύτερων ξένων συμφερόντων ή εκείνος που δεν τα δέχεται. Ψηφίζονται τα κόμματα της υποταγής στα κελεύσματα της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ ή το κόμμα της ειρήνης και του σοσιαλισμού. Ψηφίζονται οι προσκυνημένοι ευρωλάγνοι ή το ΚΚΕ.

Στις σημερινές εκλογές πιθανόν να χαραχτεί μια νέα πορεία για την Ελλάδα που θα προκύψει από την κάλπη. Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο ενισχυμένο θα βγει το μόνο κόμμα που αρνείται ολικά την ευρω-ενωσιακή και ΝΑΤΟική υποταγή, το ΚΚΕ, κόντρα στους ανέμους των καιρών. Οι Ελληνες έχουν να αποφασίσουν εάν θα θελήσουν πατριωτικές Ενοπλες Δυνάμεις μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, κοινωνική δικαιοσύνη με εθνική ανασυγκρότηση. Εχουν, δηλαδή, να πουν εάν είναι πιστοί στα νάματα αρχαίων προγόνων, στα κάστρα του Ολύμπου και στις θαλασσινές σπηλιές.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ