Ο λαϊκιστής ισλαμιστής πολιτικός του συνασπισμού ΜΜΑ, Μολάνα Νουρ Μοχάμεντ, διαμαρτυρόταν τον Ιούλιο του 2003 -όταν, μετά από επίθεση σε τζαμί της Κέτα, είχαν σφαγιαστεί 50 σιίτες- ότι η κυβέρνηση του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ απελευθέρωσε «δολοφόνους» από τις φυλακές, προειδοποιώντας ότι αυτό «συνεπάγεται αύξηση της σεχταριστικής βίας».

Ο Μολάνα αναφερόταν στην απελευθέρωση, από πλευράς Ισλαμαμπάντ, στελεχών και μελών της οργάνωσης Lashkar-i-Jhangvi («Ο Στρατός του Τζάνγκβι» -στο εξής, για συντομία, LJ), ένοπλης ομάδας που αποτελεί τμήμα ακραίου σουνιτικού κόμματος, στο πλαίσιο των πολιτικών ελιγμών του στρατηγού Μουσάραφ, για να εκλεγεί ο άνθρωπός του, ο Ζαφαρουλάχ Τζαμάλι, πρωθυπουργός.

Η σφαγή της περασμένης Τρίτης και πάλι στην Κέτα, με 41 επιβεβαιωμένους νεκρούς και 150 τραυματίες, αποδίδεται στην ίδια οργάνωση. Η LJ -που, σύμφωνα με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έχει «σχέσεις με την αλ Κάιντα» και ενέχεται επίσης σε «δολοφονίες χριστιανών» για τις βομβιστικές ενέργειες κατά ναυπηγείων γαλλικών συμφερόντων και την «απαγωγή και δολοφονία Περλ»- δεν έχει αναλάβει επισήμως την ευθύνη.

Οι Αμερικανοί περίπου υποστηρίζουν ότι η ενέργεια «σχετίζεται» με το σχεδόν ταυτόχρονο μακελειό στο Ιράκ, που ταχύτατα απέδωσαν στον Ιορδανό Αμπου Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι. Το υποτιθέμενο «αποδεικτικό στοιχείο» είναι μια επιστολή που βρέθηκε σε κατασχεθέντα σκληρό δίσκο υπολογιστή και στην οποία, λένε οι Αμερικανοί, καλεί για «ενίσχυση των προστριβών» σιιτών - σουνιτών, με στόχο την πρόκληση εμφυλίου στο Ιράκ. Περίπου η ίδια λογική προβάλλεται ως το κίνητρο και της επίθεσης στο Πακιστάν: Η πρόκληση εμφυλίου σιιτών (20% ενός συνολικού πληθυσμού 145 εκατομμυρίων).

Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Σαγιέντ Σαλίμ Σαχζάντ στην εφημερίδα Asia Times, οι ίδιοι οι Αμερικανοί είχαν στο παρελθόν συνδέσει τον Ζαρκάουι με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου και ότι είχε ειδικές σχέσεις με τη σιιτική ηγεσία της οργάνωσης. Το πώς ο «φιλοσιίτης» Σουνίτης Ζαρκάουι μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε «αντισιίτη», οι Αμερικανοί δε σκοτίστηκαν ιδιαίτερα να το εξηγήσουν.

Ανεξάρτητα της αστυνομικής διάστασης της υπόθεσης, όμως -και ερωτήματα όπως αν οι επιθέσεις σχετίζονταν ή όχι, ποιος βρισκόταν πίσω τους και τι κίνητρο είχε-, η ουσία είναι πως οι Αμερικανοί με τους Ιρακινούς συνοδοιπόρους τους και την κυβέρνηση Μουσάραφ θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις ενέργειες ως πρόσχημα για νέες, ακόμη πιο εκτεταμένες και αιματηρές επιχειρήσεις τους.

Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο στρατός του Μουσάραφ, που, όπως σημείωσε με απανωτά δημοσιεύματά της, η εφημερίδα Daily Times του Πακιστάν εφαρμόζει τακτικές «συλλογικής τιμωρίας» με επιβολή οικονομικών προστίμων σε βάρος φυλών και έχει συλλάβει τουλάχιστον 16 φυλάρχους, επειδή «δε συνεργάζονται» στις επιχειρήσεις κατά της αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν, συμβάλλει στο να έρθει πιο κοντά στην πραγματικότητα ο εφιάλτης του εμφυλίου στο Πακιστάν ίσως περισσότερο κι από τους σουνίτες φανατικούς. Η πιο χτυπητή του ενέργεια, η δολοφονία 11 «Πακιστανών και ξένων» στη μεθόριο, ήρθε να εξοργίσει ακόμη περισσότερο τις φυλές, που αριθμούν περίπου 8 εκατομμύρια.

Η σφαγή της Κέτα έρχεται να προστεθεί στη μακρά ιστορία αιματοχυσίας ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες στο Πακιστάν -που οι στρατηγοί, οι οποίοι κυβερνούν τη χώρα για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από τους πολιτικούς από το 1947 και ένθεν, αν δεν ευνόησαν, χρησιμοποίησαν. Και, για άλλη μια φορά, επιχειρείται να «αξιοποιηθεί», αυτή τη φορά ως δικαιολογία για τη συνέχιση του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», στον οποίο «πρωταγωνιστεί ο εκπληκτικά θαρραλέος» Περβέζ Μουσάραφ, όπως είπε ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο την Πέμπτη, επιβεβαιώνοντας ότι για το Λονδίνο, όπως και για την Ουάσιγκτον, το ζητούμενο δεν είναι καμιά «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στο Πακιστάν, αλλά η σταθερή και αταλάντευτη προσήλωση στις επιταγές τους...