Ηταν Μεγάλη Πέμπτη του 1992 (23 Απρίλη), όταν η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην πρώτη αύξηση των νοσηλίων - από 2.840 έφτασαν τις 8.000 δραχμές.

Στις 29.4.1992 - μετά απ' το θόρυβο που ξεσηκώθηκε - ο τότε υφυπουργός Υγείας - Πρόνοιας (και νυν Ανάπτυξης), Δ. Σιούφας υποστήριξε ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξυγιανθούν τα ασφαλιστικά ταμεία και συμπλήρωσε: «Για τους ασφαλισμένους δε θα προκύψει καμιά επιπλέον επιβάρυνση. Οι πρόσθετες δαπάνες, που θα προκύψουν σε ορισμένους ελλειμματικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς, θα καλυφθούν με επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό». Ακολούθησε μια ακόμα αύξηση των νοσηλίων (26.1.1993) απ' τη ΝΔ, με αποτέλεσμα τα νοσήλια να φτάσουν στις 15.500 δραχμές.

Μέχρι τότε οι κλάδοι Υγείας των ασφαλιστικών Ταμείων ήταν πλεονασματικοί. Μετά, όμως, από τις αυξήσεις αυτές έγιναν ελλειμματικοί, όπως διαπίστωνε μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Βλέπε περιοδικό «Κοινωνία, Οικονομία και Υγεία» Τεύχος 1 του 1996).

Ετσι, άρχισαν να κάνουν άλματα τα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές και να χρειάζονται αλλεπάλληλες ρυθμίσεις, με τις κυβερνήσεις να παίζουν την κολοκυθιά λέγοντας: Οταν πληρώσουν τα ασφαλιστικά Ταμεία δε θα υπάρχουν χρέη...