Πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια από τον καταστροφικό και φονικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη, που χτύπησε την Αθήνα και - παρά τις διαβεβαιώσεις και τα «παχιά λόγια» των κυβερνώντων - ούτε η ουσιαστική αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων έγινε, ούτε βρήκαν δικαίωση οι πάνω από 140 νεκροί των 29 κτιρίων που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε η χτεσινή απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας για τη «ΦΑΡΑΝ», που συνιστά προσβολή στη μνήμη των οκτώ νεκρών και ωμή πρόκληση στα συναισθήματα των τραγικών συγγενών τους. Οι δικαστές, αφού μετέτρεψαν την αρχική κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ...πλημμέλημα επέβαλαν τέτοιες ποινές στα τρία μέλη του ΔΣ της επιχείρησης, τα οποία κρίθηκαν ένοχοι, που άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ...«χάδια»!

Και, βέβαια, την ίδια στιγμή που οι τρεις ένοχοι - τελικά, για ...«ανθρωποκτονία από αμέλεια» - αφέθηκαν ελεύθεροι, αποθρασυμένοι, άσκησαν κιόλας έφεση κατά της απόφασης, που, ουσιαστικά, ισοδυναμεί με παρόμοιες ...τροχαίων ατυχημάτων. Στους συγγενείς, όμως, των νεκρών και σε όλους τους Ελληνες, έμεναν εύλογα οι απορίες: Γιατί να μην το ξανακάνουν; Γιατί να μην ξαναχτίσουν ένα ακόμη τσιμεντένιο φέρετρο δίπλα σε εκείνο που κατέρρευσε; Γιατί να υπολογίσουν παραπάνω τη ζωή των εργαζομένων από τα κέρδη και τα υπερκέρδη τους;

Δεν είναι άλλωστε, δυστυχώς, οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, τους οποίους η ...«ευλύγιστη» αστική Δικαιοσύνη, αντί να τους τιμωρήσει, τους θωπεύει. Από το 2000 μέχρι σήμερα, είχαμε στη χώρα μας 300 νεκρούς στις κατασκευές, πολλοί από τους οποίους έχασαν τη ζωή τους για ένα φθηνό μεροκάματο στα μεγάλα έργα ή στα γιαπιά των εγκαταστάσεων της νέας «μεγάλης Ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων, που μοιάζουν περισσότερο με σύγχρονα κρεματόρια. Ποιος τιμωρήθηκε για όλους αυτούς; Κανένας! Την ίδια περίοδο, είχαμε περισσότερους από 320 άλλους νεκρούς μέσα στις φάμπρικες του τρόμου και στα εργοστάσια της ασύδοτης εκμετάλλευσης. Η εργατική τάξη πληρώνει συνεχώς τον άδικο αυτό «φόρο αίματος», αλλά κανείς δεν τιμωρείται...

Οχι μόνο δεν τιμωρείται κανείς από τους εκπροσώπους της αστικής τάξης για τα εγκλήματα αυτά, αλλά η πολιτική που εφαρμόζεται - πότε με το ΠΑΣΟΚ και πότε με τη ΝΔ - διαρκώς τους υποθάλπει και πυροδοτεί τις ορέξεις τους, αφού, εκτός των άλλων, κανένας ουσιαστικός έλεγχος για τις συνθήκες Υγιεινής και Ασφάλειας δεν υφίσταται στις εγκαταστάσεις τους, όπου βασιλεύει ο θεός της ασυδοσίας. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά τους επιβραβεύει κιόλας.

Αρκεί να θυμηθούμε τους 14 νεκρούς, που έπεσαν πριν από μερικά χρόνια από έκρηξη στην ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, για τους οποίους, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε κανείς, αλλά η κυβέρνηση έσπευσε να ικανοποιήσει το αίτημα του ιδιοκτήτη για επέκταση των εγκαταστάσεων - κι ας γειτνιάζουν με το πυριτιδοποιείο της ΠΥΡΚΑΛ, με αποτέλεσμα ολόκληρη η περιοχή του Θριάσιου να κινδυνεύει να γίνει παρανάλωμα! Ο,τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω και από τη χτεσινή απόφαση για τη «ΦΑΡΑΝ» είναι βαθιά πολιτικό. Σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ελπίζουν ούτε σε στοιχειώδη απονομή δικαιοσύνης, όσο ζουν στη σύγχρονη ζούγκλα του καπιταλισμού. Γιατί και η Δικαιοσύνη, όπως αποδείχτηκε, είναι ταξική...