Οι ωφελημένοι από την εφαρμογή του σχεδίου αυτού, εκτός της Τουρκίας, είναι εκείνοι οι οποίοι πιέζουν να ψηφιστεί. Δηλαδή, η Αγγλία και οι ΗΠΑ. Για τις κατεχόμενες περιοχές με πλήρη κυριαρχία από την Αγγλία (οι ΗΠΑ βρίσκονται μαζί τους στο νησί προ πολλού), συνεχίζουν να ισχύουν οι συμφωνίες του 1960 (οι μισές από τις διακόσιες σελίδες εκείνης της συμφωνίας αφορούν τις αγγλικές βάσεις και ισχύουν και με το σχέδιο ΑΝΑΝ). Οι περιοχές αυτές και οι βάσεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την ΕΕ, αλλά ούτε και με το ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγχουν την Κύπρο. Και τούτο επειδή το νησί αυτό είναι από τις πλέον αξιόλογες στρατηγικές περιοχές της υδρογείου. Η γεωγραφική θέση της Κύπρου παίζει ουσιαστικό ρόλο στα σχέδιά τους (σπουδαιότερο και από τη Σούδα). Παράλληλα, οι ΗΠΑ θέλουν την Κύπρο στην ΕΕ, όχι ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά με τη μορφή που του δίνει το σχέδιο ΑΝΑΝ και χωρίς δικαιώματα συμμετοχής σε στρατιωτικές εμπλοκές της ΕΕ έξω από το ΝΑΤΟ.

Το κράτος - μόρφωμα, στο οποίο θα μετεξελιχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, δε θα είναι κυρίαρχο (δε θα έχει στρατό, δε θα αποφασίζει μόνο του, δε θα ελέγχει έδαφος, δε θα είναι τίποτε άλλο από ένας αριθμός υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων). Το ΝΑΤΟ ελέγχει στρατιωτικά την ΕΕ και μεταβάλλεται σε χωροφύλακα της υδρογείου, υπό τη διαχείριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η Κύπρος, με εφαρμογή του σχεδίου ΑΝΑΝ, διευκολύνει αυτό το ρόλο.

Για την Τουρκία και τους ελέγχοντες τους Τουρκοκύπριους, τα οφέλη είναι ακόμα πιο καθαρά. Νομιμοποιούν μία περιοχή, που κατέκτησαν με εισβολή και αποκτούν ένα ελεγχόμενο κρατίδιο, με διεθνή αναγνώριση. Συγχρόνως, υποβαθμίζουν ένα κυρίαρχο κράτος σε ελεγχόμενο απ' αυτούς κρατίδιο, όπου θα έχουν και δικαίωμα μονομερούς επέμβασης. Γι' αυτό δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους, ανεξάρτητα εάν πιέζουν για περισσότερα οφέλη. Γι' αυτούς τους λόγους, πιέζουν όλοι τους για το ΝΑΙ και επειδή εμείς δεν έχουμε τέτοιους λόγους, λέμε «ΟΧΙ» στο σχέδιο ΑΝΑΝ.