Οταν, πριν δυόμισι περίπου μήνες, ο Κ. Σημίτης εξάγγειλε την κατά δύο μόνο μήνες επίσπευση των βουλευτικών εκλογών στη χώρα μας, οι περισσότεροι αναλυτές και αρθρογράφοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν - με σχετική έστω σιγουριά - την επίσπευση αυτή. Το ίδιο έγινε και με το λόγο, που χρησιμοποίησε ο τότε πρωθυπουργός για την επίσπευση. Δηλαδή, το Κυπριακό. Ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρήθηκε από τους περισσοτέρους, ως το συνηθισμένο πρόσχημα, που έχει χρησιμοποιηθεί ως αιτιολογία, όλων των μέχρι σήμερα πρόωρων εκλογών. Και μπορεί, βέβαια, στην προεκλογική περίοδο, τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και ο Γ. Παπανδρέου, να μην αναφέρθηκαν καθόλου στο Κυπριακό - παρά και τις προκλήσεις που τους απηύθυνε το ΚΚΕ - αλλά τα όσα έλεγαν για την επίσπευση των εκλογών ήταν αλήθεια.

Η τότε κυβέρνηση του Κ. Σημίτη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου) ήθελαν να έχουν γίνει οι βουλευτικές εκλογές, πριν γίνουν ολοφάνερα τα αδιέξοδα του «σχεδίου Ανάν» και, βέβαια, πριν αναδειχτούν από τα γεγονότα οι τεράστιες ευθύνες τους. Ηθελαν, επίσης - και γι' αυτό ζητούσαν την ψήφο του ελληνικού λαού - να χειριστούν ανάλογα την τελική και κρίσιμη φάση των εξελίξεων, σχετικά με το διαβόητο σχέδιο. Με άλλα λόγια, τις τελικές διαπραγματεύσεις και, κυρίως, την πορεία για τα ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.

Ο καθένας, επομένως, ας κάνει τις εκτιμήσεις τους κι ας βγάλει τα συμπεράσματά του...