Το Εργατικό Δίκαιο και το πώς αυτό εξαρτάται και επηρεάζεται από τις εκάστοτε πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, ήταν το αντικείμενο συζήτησης της εκδήλωσης που οργάνωσε την προηγούμενη βδομάδα το ΠΑΜΕ με θέμα: «1η Μάη. Το Εργατικό Δίκαιο στις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες».

Μιλώντας στην εκδήλωση, νομικοί εργατολόγοι, επιστήμονες και συνδικαλιστές υπογράμμισαν με έμφαση πως οι αναδιαρθρώσεις που προωθεί το μεγάλο κεφάλαιο στις εργασιακές σχέσεις (γενίκευση των ευέλικτων και ελαστικών μορφών εργασίας), επιφέρουν τεράστια συρρίκνωση στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Τονίστηκε, επίσης, ότι οι εργατικοί νόμοι, σε κάθε περίπτωση, αποτελούν το αποκρυστάλλωμα των εκάστοτε συσχετισμών των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο δικαίωμα της απεργίας που το μεγάλο κεφάλαιο, οι πολιτικοί του εκπρόσωποι και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός μηχανισμός, επιχειρεί να το χτυπήσει με διάφορους τρόπους. Οπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλες οι δικαστικές αποφάσεις, βγάζουν όσες απεργίες σύρονται στα δικαστήρια, παράνομες και καταχρηστικές. Αποφάσεις που εκφράζουν τόσο την κυρίαρχη καπιταλιστική ιδεολογία αλλά και αποτυπώνουν τις γενικότερες πολιτικές συνθήκες, μέσα στις οποίες εργάζονται οι δικαστικοί λειτουργοί.

Ο «Ριζοσπάστης», την περασμένη Παρασκευή, δημοσίευσε ρεπορτάζ, από τις εργασίες της ημερίδας, ενώ στο φύλλο της Κυριακής παρουσιάστηκε η κεντρική εισήγηση εκ μέρους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Σήμερα συνεχίζουμε την αναφορά στην εκδήλωση με δημοσίευση αποσπασμάτων από άλλες ομιλίες και παρεμβάσεις.

Ο Χρήστος Νικολιτσόπουλος δικηγόρος - εργατολόγος επισήμανε ότι το Εργατικό Δίκαιο είναι το δίκιο του εργαζόμενου και είναι παντρεμένο με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων, τονίζοντας ότι παλεύουν για το αυτονόητο που είναι η τακτοποίησή τους.

Στην προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης αναφέρθηκε ο ποινικολόγος Θόδωρος Θεοδωρόπουλος, καταθέτοντας τρία συγκεκριμένα περιστατικά στην Αθήνα και στον Πειραιά όπου έχουμε ποινικές διώξεις συνδικαλιστών. Αυτή η αντιμετώπιση της συνδικαλιστικής δράσης, σημείωσε, είναι πρωτόγνωρη και χρειάζεται η ενότητα του εργατικού κινήματος, για να σταματήσει.

Ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου επισήμανε ότι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, τα τελευταία χρόνια, είναι μεγαλύτερη από την αύξηση των μισθών και αυτό έχει αυξήσει την κοινωνική ανισότητα. Το μοντέλο, σημείωσε, της απορύθμισης της εργασίας στερεί την κοινωνική προστασία. Και σίγουρα δεν μπορούν να δικαιωθούν όσοι πιστεύουν ότι η απορύθμιση της εργασίας, η εξατομίκευση των συμβάσεων κ.ά. σημαίνουν το τέλος της εργασίας.

Για τη βιομηχανία μηνύσεων που έχει στηθεί εναντίον της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εμφιαλωμένων Ποτών Βορείου Ελλάδας, μίλησε ο γενικός της γραμματέας Σπύρος Ράλλης. Ο συνδικαλιστής αναφέρθηκε στις αποφάσεις για φυλάκιση συνδικαλιστών και την επιβολή προστίμων στην εφημερίδα της Ομοσπονδίας και σημείωσε ότι μόνο το 2003, έγιναν στον κλάδο τους 45 μηνύσεις και διώχτηκαν ποινικά 63 εργαζόμενοι και συνδικαλιστές.

Ο δικηγόρος Βασίλης Δημόπουλος τόνισε ότι η Δικαιοσύνη είναι εξαρτημένη και εφαρμόζει τους ταξικούς νόμους. Αναφερόμενος στο ρόλο ελληνικής Δικαιοσύνης, υπογράμμισε ότι αυτή οδεύει σε συντηρητικές κατευθύνσεις, δεμένη στενά με το ντόπιο κατεστημένο και στηρίζει επιλογές, οι οποίες επιχειρούν να καθυποτάξουν κάθε αγωνιστική διεκδίκηση.

Στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, που προσπαθεί να επιβάλει ως μοντέλο απασχόλησης ο παγκόσμιος καπιταλισμός, αναφέρθηκε ο δικηγόρος - εργατολόγος Δημήτρης Περπατάρης. Απέναντι σ' αυτή την πολιτική σημείωσε, υπάρχει μόνο ο δρόμος του αγώνα και η συγκρότηση ενιαίου μετώπου αντίστασης από όλους τους εργαζόμενους.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Αντρέας Ζαζόπουλος τόνισε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε έξαρση του αυταρχισμού, της τρομοκρατίας, της καταστολής. Εκατοντάδες συνδικαλιστές και πρωτοπόροι εργάτες σέρνονται στα δικαστήρια, γιατί αγωνίζονται να βάλουν φραγμό στην επιχείρηση ακύρωσης κατακτήσεων και στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα.

Στην προσωπική του δίωξη αναφέρθηκε ο Γ. Χατζηλαζάρου, πρόεδρος του Συνδικάτου Οδηγών και Βοηθών Εμφιαλωμένων Ποτών Βορείου Ελλάδος, που είχε ως αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να αναγκάζεται να δίνει παρουσία και αναφορά κάθε μέρα στην αστυνομία.

Για την εκμετάλλευση των μεταναστών και την τρομοκρατία που βιώνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς μίλησε ο Σεΐτ Ερτογαν, εργαζόμενος μετανάστης. Μεταξύ άλλων, υπογράμμισε πως οι εκατοντάδες χιλιάδες ζουν σε καθεστώς παρανομίας παρά τα 5 νομοσχέδια και τις 60 εγκυκλίους που έχουν βγει μέχρι τώρα. Θα θεωρηθεί ανέκδοτο, τόνισε χαρακτηριστικά, αν ακούσουμε ότι Αλβανός εργαζόμενος διεκδίκησε τα δικαιώματά του σε δικαστήριο.

Ο Γ. Καραδάκης, αντιπρόεδρος της Ενωσης Ιπτάμενων Φροντιστών της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», μίλησε για την πρωτοφανή απόφαση δικαστηρίου, που πέρυσι έκρινε την Πρωτομαγιάτικη απεργία τους παράνομη. Το «λάφυρο», σημείωσε, της απεργίας των 76 ημερών που κάναμε, είναι οι ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος, με την αιτιολογία ότι δημιουργήσαμε συνθήκες αποκλεισμού της χώρας!

Στην απόλυσή του από την εργοδοσία του «Χίλτον» αναφέρθηκε ο Ν. Νικολάου, πρώην πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων εκεί, αλλά και στην προσπάθεια δωροδόκησής του για να φύγει. Ομως -όπως είπε- με τον αγώνα των εργαζομένων κάναμε το δίκιο του εργάτη «νόμο» και έτσι επανήλθα στη δουλειά. Γεγονός, που επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι σε τελική ανάλυση το «εργατικό δίκαιο», στην ταξική μας κοινωνία κρίνεται από τους συσχετισμούς δύναμης και την ταξική πάλη.

Για τη «συνάντησή» του με το σκληρό πρόσωπο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, μίλησε ο Λευτέρης Παράλαιμος, μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας, ο οποίος παραμονές Πρωτοχρονιάς απολύθηκε, επειδή δεν άρεσε στον εργοδότη η συμμετοχή του σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Μίλησε όμως και για αντίστοιχες περιπτώσεις εργοδοτικής τρομοκρατίας στον κλάδο του μετάλλου.

Με τα σημάδια ξυλοδαρμού στο πρόσωπό του, επειδή συνδικαλίζεται, περιέγραψε τη «δημοκρατία» που έχουν επιβάλει ορισμένοι εργοδότες στους χώρους δουλιάς ο Κώστας Ξαντίνης, οδηγός φορτηγού στην εταιρία «Πετροτράνς», που κάνει μεταφορές υγρών καυσίμων για λογαριασμό της ΕΚΟ. Με έχουν ξυλοφορτώσει και με απειλούν ότι θα με σκοτώσουν, αν δε σταματήσω το συνδικαλισμό. Εγώ όμως θα συνεχίσω να παλεύω μέσα από το σωματείο, για να μη δουλεύουμε 58 ώρες τη βδομάδα. Λόγια γεμάτα πείσμα και αποφασιστικότητα. Λόγια απλά, που επιβεβαιώνουν όμως την πολύτιμη ιστορική αξία του αγώνα και της συνειδητής πάλης.