Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται για μια ακόμα φορά το ζήτημα της αναγνώρισης των τίτλων που παρέχουν τα κολέγια που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού μέσω συμφωνιών franchising (δικαιοχρησίας), δηλαδή ως παραρτήματα. Ολη την εβδομάδα η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, με αφορμή την επαναφορά του θέματος στην επικαιρότητα ενόψει της συνεδρίασης του Συμβουλίου Υπουργών στο Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας της ΕΕ στις 17-18 Μάη, δηλώνει ότι το ζήτημα αντιμετωπίζεται από την Ελλάδα στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τη νέα πρόταση οδηγίας για την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων.

Η επικοινωνιακή εικόνα που θέλει η ΝΔ να περάσει προς τα έξω είναι ότι δεν προτίθεται να αναγνωρίσει ως Πανεπιστήμια τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και πως είναι πιθανό να οδηγηθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ομως μέχρι τότε θα προσπαθήσει, σημειώνει το υπουργείο, να μην υπάρξει οδηγία για τα επαγγελματικά δικαιώματα που να ανοίγει την πόρτα αυτομάτως σε αναγνώριση των διπλωμάτων που παρέχουν, αλλά να επιτραπεί προηγουμένως έλεγχος. Δηλαδή, όπως προκύπτει, το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι δεν υπάρχει έλεγχος, όροι και προϋποθέσεις για τα ΚΕΣ και όχι η ίδια η λειτουργία τους. Αλλωστε, είναι γνωστή η θέση της ΝΔ για ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ετσι κι αλλιώς με την πολιτική της υπηρετεί τον ευρωμονόδρομο του κεφαλαίου, που θέλει την εκπαίδευση χώρο επιχειρηματικής δραστηριότητας για την παραγωγή φτηνής και μισοκαταρτισμένης εργατικής δύναμης. Στην ίδια λογική κινείται και το ΠΑΣΟΚ και οι όποιες διακηρύξεις του περί υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης είναι όχι μόνο υποκριτικές, αλλά προκλητικές, αφού αυτό χάραξε το δρόμο ως προηγούμενη κυβέρνηση.

Οι συνεργασίες Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών με πανεπιστήμια του εξωτερικού δεν είναι νέα υπόθεση. Το ζήτημα της αναγνώρισής τους έφερε έντονα στο προσκήνιο η ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο, τον Ιούνη του 2000 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, της κοινοτικής οδηγίας 89/48, η οποία κάνει λόγο για «ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών». Συνδέεται απόλυτα με το όλο οικοδόμημα που απαιτεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο για την εκπαίδευση. Υπηρετεί τις τέσσερις «ελευθερίες» της Συνθήκης του Μάαστριχτ, διακίνησης εργατικού δυναμικού, κεφαλαίων, υπηρεσιών και εμπορευμάτων.

Με την ψήφιση του Προεδρικού Διατάγματος 149 άνοιξε η όρεξη των επιχειρηματιών της εκπαίδευσης, των σχολαρχών των ΚΕΣ, που έκλεισαν εμπορικές συμφωνίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού και διαφήμιζαν τα μαγαζιά τους ως παραρτήματα αυτών των πανεπιστημίων, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι το δίπλωμα το απονέμουν τα ίδια τα πανεπιστήμια κι όχι τα ΚΕΣ, άρα θα αναγνωρίζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, με βάση την οδηγία 89/48.

Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δηλώνει με αφορμή τα παραπάνω ότι η οδηγία δεν αφορά στην ακαδημαϊκή αναγνώριση των τίτλων, αλλά στην επαγγελματική και η αγορά με βάση τις ανάγκες της θα δώσει τη λύση.

Κοντά όμως στη συζήτηση για την κοινοτική οδηγία, υπάρχει ήδη η σαφής και προαποφασισμένη κατεύθυνση που δόθηκε μέσα από τις συνόδους της ΕΕ, της Μπολόνιας και του Βερολίνου και αφορούν την ανώτατη εκπαίδευση. Στο πλαίσιο λοιπόν της δημιουργίας του λεγόμενου «Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης» μέχρι το 2010, αναφέρεται ότι οι περιβόητες πιστωτικές μονάδες μπορούν να συγκεντρώνονται «και σε συστήματα εκπαίδευσης εκτός του πλαισίου της Ανώτατης Εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων και των συστημάτων διά βίου εκπαίδευσης, αρκεί αυτά να αναγνωρίζονται από τα εμπλεκόμενα Πανεπιστήμια υποδοχής».

Στο μεταξύ όλα αυτά τα μαγαζιά, τα οποία υπάγονται στο υπουργείο Εμπορίου εξακολουθούν ανενόχλητα να λειτουργούν, να επεκτείνονται, να διαφημίζουν πτυχία πουλώντας ελπίδες σε χιλιάδες οικογένειες για επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Με την ανοχή της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και της τωρινής, η οποία βέβαια δεν έχει προσανατολισμό την κατάργησή τους, αλλά το πώς θα λειτουργούν χωρίς τις όποιες αμφισβητήσεις σαν εμπορικές επιχειρήσεις.

Το αποτέλεσμα είναι να προχωρά η ισοπέδωση των πτυχίων που παρέχουν και μαζί και των πτυχίων των ΑΕΙ και ΤΕΙ και να πληθαίνει χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των άνεργων αποφοίτων παρά το ότι καταρτίζονται στις πολυδιαφημισμένες ειδικότητες που ζητά η αγορά. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τον καπιταλισμό, όπου ο εφεδρικός στρατός των ανέργων χρησιμοποιείται από το κεφάλαιο, για να συμπιέσει στο κατώτατο δυνατό όριο τις απαιτήσεις των εργαζομένων και να εντείνει την εκμετάλλευσή τους.

Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στη συνειδητοποίηση ότι η πορεία που είτε ακολουθούν είτε στηρίζουν τα τελευταία χρόνια οι θιασώτες της πολιτικής της ΕΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και από κοντά ο ΣΥΝ, οδηγεί στην ένταση της πολύμορφης εκμετάλλευσης. Βρίσκεται στον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση της παιδείας, στη στήριξη της πρότασης του ΚΚΕ για Ενιαίο 12χρονο Βασικό Υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο και Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Καθώς και τη δημιουργία δημόσιου δωρεάν συστήματος σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για τη μόνη πραγματική διέξοδο, έξω από τη λογική της χρυσοπληρωμένης μάλιστα παροχής «εκπαιδευτικών υπηρεσιών» που υποστηρίζει η ΕΕ. Μόνο που αυτή η διέξοδος ως στόχος πάλης απαιτεί την ανατροπή της σημερινής πολιτικής προκειμένου να εφαρμοστεί.