ΘΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ πάντα σαν κορυφαία ώρα στη νεότερη ιστορία μας η 14η του Μάη 1944, η μέρα, που πάνω στα λεύτερα βουνά, στην ανταρτομάνα Ρούμελη, το Εικοσιένα θα αντάμωνε την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση.

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια από τότε, που απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας έφτανε το μήνυμα πως στο μικρό πανέμορφο χωριουδάκι της Ευρυτανίας, Κορυσχάδες, και στο ιστορικό εκείνο σχολείο του, συνήλθε το Εθνικό Συμβούλιο, που είχε συγκαλέσει η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ Συμβούλιο, εκλεγμένο από σύσσωμο το λαό της ελεύθερης και της κατεχόμενης Ελλάδας, με μια χωρίς προηγούμενο συμμετοχή του στις εκλογές, παρ' όλες τις δυσκολίες και τις ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες, που επικρατούσαν στις σκλαβωμένες ακόμα περιοχές, οδοιπορούσαν μέρες και μέρες σε κάμπους και βουνά, για να συγκεντρωθούν στο προσδιορισμένο μέρος, εκεί όπου θα συνεδρίαζε.

ΑΠ' ΟΛΕΣ τις στράτες, τους δρόμους και τα μονοπάτια, σε πολυήμερες πορείες, οι αντιπρόσωποι, αψηφώντας τους κινδύνους, βρέθηκαν στο «ραντεβού» της έναρξης των εργασιών του Εθνικού Συμβουλίου, που ήταν ορισμένο για τις 14 του Μάη στο ιστορικό σχολείο των Κορυσχάδων, που από μέρες έχει ετοιμαστεί. Οι καλλιτέχνες του ΕΑΜ, αυτοί που ανέβηκαν στα βουνά, δούλεψαν με κέφι για να δώσουν στην αίθουσα τη διακόσμηση, που απαιτούσε ένα τέτοιο γεγονός. Και, φυσικά, το Εικοσιένα κι οι πολέμαρχοί του ήταν το μήνυμα και το θέμα. Πάνω σ' αυτό δούλεψαν τη διακόσμησή τους. Οι αγωνιστές του '21, ο Κανάρης, ο Καραϊσκάκης, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, οι μεγάλες μορφές, αλλά και μνημειακές συνθέσεις από τον αντιστασιακό αγώνα του λαού μας.

ΜΕ τις ζωγραφικές αυτές συνθέσεις και τα φλογερά του αγώνα συνθήματα, που 60 χρόνια από τότε έμειναν και μένουν ολοζώντανα και ανταμώνουν του Εικοσιένα το μήνυμα «Επίδαυρος 1821- Κορυσχάδες 1944». Ο Δημήτρης Γιολδάσης, ο Βάλιας Σεμερτζίδης, ο Δημήτρης Μεγαλίδης, ο Ηλίας Φέρτης, ο Γιώργος Δήμου, ο Γιώργος Λυδάκης αποτελούσαν την καλλιτεχνική ομάδα, που δούλεψε ακούραστα για τη διακόσμηση του σχολείου.

ΔΥΟ βδομάδες - έως τις 27 του Μάη - κράτησαν οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου. Ηταν πρώτα απ' όλα ένα βήμα εθνικής και λαϊκής ενότητας. Σ' αυτό πήραν μέρος και εκφράστηκαν πολιτικές και εθνικές δυνάμεις, που βρίσκονταν έξω από τα οργανωτικά πλαίσια του ΕΑΜ και έδωσαν μεγαλύτερη ακόμη δύναμη και πλάτος στην ακτινοβολία της ΠΕΕΑ.

ΗΤΑΝ το Εθνικό Συμβούλιο ένα ορόσημο στην ακλόνητη απόφαση του ελληνικού λαού για να αποτινάξει τον ξένο ζυγό, ν' αποκτήσει τη λευτεριά του, που είχε κατακτηθεί σε μεγάλα τμήματα της χώρας με μεγάλες θυσίες.

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ Συμβούλιο, στο ιστορικό ψήφισμά του, είχε διακηρύξει πως «ο πρωταρχικός σκοπός και γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνας του έθνους...». Αλλά αν το Εθνικό Συμβούλιο υπογράμμιζε την πρωταρχική σημασία, την προτεραιότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα - προϋπόθεση για κάθε προκοπή και ανάπτυξη, ταυτόχρονα διακήρυττε ότι είναι αυτονόητη η ίση σπουδαιότητα της δημοκρατικής αναγέννησης.

ΣΤΗΝ αγόρευσή του στο Εθνικό Συμβούλιο, ο Γ. Σιάντος, γραμματέας Εσωτερικών, έλεγε πως «οι αγνοί πατριώτες, που έρχονται απ' την ελεύθερη Ελλάδα στο βουνό, ονομάζουν αυτό που βλέπουν θαύμα. Και πραγματικά είναι ένα θαύμα... Ομως, το θαύμα αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η μεγάλη και ανεξάντλητη δύναμη του αγωνιζόμενου λαού...».

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια από τότε που το Εθνικό Συμβούλιο καθρέφτιζε τον επικό αγώνα της Αντίστασης για την απελευθέρωση της χώρας, αλλά και την αμετακίνητη απόφασή του να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τον αγώνα για τη λαοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας. Ηταν μια εθνική μυσταγωγία, που από τα λεύτερα βουνά, τους Κορυσχάδες, ακτινοβολούσε, αλλά κι ακτινοβολεί σ' όλη τη χώρα. Μήνυμα απλό, κρουστάλλινο, που πάλευε να διώξει το βάρβαρο κατακτητή, αλλά που με θυσίες και ολοκαυτώματα πάλευε επίσης για να θεμελιώσει το καλύτερο αύριο. Κληρονομιά του λαού μας ολοζώντανη και για το σήμερα, για τους νέους αγώνες.