Πολλές οι φιέστες που έδειχναν τα κανάλια τη μέρα της επίσημης ένταξης των δέκα νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά η διεύρυνση δεν είναι και τόσο «φιέστα». Το τι σημαίνει θα το δούμε στη συνέχεια.

Σταχυολογούμε από τον Τύπο αποσπάσματα, σχετικά με την προβολή της επίσημης πρώτης της διεύρυνσης:

«Βήμα» 2/5: «Μόλις 14 χρόνια ύστερα από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το χάσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης κλείνει οριστικά για την Ευρώπη».

«Μακεδονία» 2/5: «Ολονύχτιοι πανηγυρισμοί στόλισαν τη νύχτα πριν το οριστικό τέλος του ψυχρού πολέμου».

Χέλμουτ Κολ, μιλώντας προς το πλήθος: «Το μήνυμα είναι πως δε θα υπάρξει ποτέ ξανά πόλεμος στην Ευρώπη («Μακεδονία» 2/5).

«Καθημερινή»: «Μαζί με τον Μάη η Ευρώπη προϋπάντησε χτες τα 10 νέα μέλη της, τους "αποξενωμένους επί μισόν αιώνα αδελφούς της Βαλτικής και της Κεντρικής Ευρώπης».

Και η αποκάλυψη της «World Street Journal»: «Η 1η Μάη του 2004 δεν είναι μια ακόμα γιορτή της "σοσιαλιστικής εργατικής τάξης", αλλά η επισφράγιση της τελικής νίκης της δημοκρατίας¹ και της ελεύθερης αγοράς επί του Κομμουνισμού».²

Εύλογα έρχονται στο νου μας οι δηλώσεις του τότε προέδρου της ΚΕΑ (Κοινή Ευρωπαϊκή Ενωση, το πρώτο όνομα της μετέπειτα ΕΟΚ) φον Χολστάιν, το 1961.³

«Θεωρώ ως τελικόν σκοπόν της ενοποιήσεως της Ευρώπης, την συνένωσιν όλων των μελών της Ηπείρου ως τα Ουράλια».

«Η ένωσις της Ηπειρωτικής Ευρώπης ελευθέρας με μίαν Ανατολικήν Ευρώπην που θα απηλλάσσετο από τον Κομμουνισμό ως τα Ουράλια, είναι ο τελικός σκοπός τον οποίον πρέπει να επιδιώκωμεν».

Ο δε κ. Μαζολέν, αντιπρόεδρος της ΚΕΑ, τόνισε ότι δεν πρέπει να γίνουν δεκτές στην ΚΕΑ χώρες που εφαρμόζουν ουδέτερη πολιτική όπως η Αυστρία, η Ελβετία, η Σουηδία.

Ανασύρεται από τη ναφθαλίνη ο μύθος της «μεγάλης αγοράς των 455 πλέον εκατομμυρίων», για να χρυσωθεί το χάπι, όταν τα ίδια τα στελέχη και ο Τύπος του ευρωμονόδρομου αναιρούν αυτή την προοπτική, την οποία η πλέον των 40 χρόνων πείρα της Ελλάδας την έχει απαντήσει (ελλειμματικό εμπορικό, αγροτικό ισοζύγιο, αθρόες εισαγωγές, συρρίκνωση παραδοσιακών δυναμικών τομέων).

Ετσι, ο κ. Σακκουλίδης, γενικός διευθυντής του ΕΚΕΠΠ⁴ δηλώνει: «Το εμπόριο μεταξύ των 15 και των 10 είναι σχεδόν απελευθερωμένο, άρα δεν αναμένεται εντυπωσιακή ώθηση στις εξαγωγές των 15, ούτε μαζική είσοδος φτηνών προϊόντων από την Ανατολική στη Δυτική Ευρώπη» («Αγγελιοφόρος» 2/5).

Οσον δε αφορά στην Ελλάδα εκτιμάται ότι στους 11 από τους 19 σημαντικότερους εξαγωγικούς κλάδους της υπολείπεται των 10 νέων χωρών. Μόνο στο 12% των εξαγωγών προς τα κράτη αυτά έχει πλεονέκτημα (έλαια και λίπη, ιχθυηρά, είδη από χαλκό και είδη καπνού) («Ελευθεροτυπία» 2/5).

Αφού, λοιπόν, το επιχείρημα της νέας αγοράς δε στέκει, τότε τι θα συμβεί στο επίπεδο της οικονομίας;

Ας δούμε τι προέβλεπε το 1961, οπότε συζητιόταν η σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, ο τότε αρχηγός των Προοδευτικών Κ. Μαρκεζίνης, ο οποίος σημειωτέον ήταν υπέρ της πλήρους ένταξης της χώρας:⁵

«Θα ίδωμεν όχι μόνον τας ξένας βιομηχανίας των συνεταίρων μας της Κοινής Αγοράς, να κατακτούν διά παραρτημάτων των την Ελλάδα, αλλά και τας μεγάλας εμπορικάς επιχειρήσεις του εξωτερικού να εγκαθίστανται εις την οδόν Ερμού και να μονοπωλούν το ελληνικόν εμπόριον. Πρόκειται περί του σοβαρωτάτου εκ των κινδύνων που διατρέχομεν και ο οποίος θα έχη ως αποτέλεσμα να μεταβληθώμεν εις εντελώς ασήμαντον οικονομικόν παράγοντα, να εξουθενωθώμεν οικονομικώς».

Ο κ. Αλεξανδρίδης (μέλος του ΔΣ του ΣΒΒΕ) το δηλώνει ευθέως ότι «καλούμαστε - το μεγάλο κεφάλαιο δηλαδή - να επενδύσουμε σε εξαγωγική δραστηριότητα ή να δημιουργήσουμε συνεργασίες», ζητά μάλιστα και την ανάλογη στήριξη από την κυβέρνηση («Αγγελιοφόρος» 2/5)

Διότι, όπως εξηγεί ο κ. Σακκουλίδης, στις 10 νέες χώρες υπάρχει «συνδυασμός χαμηλού εργατικού κόστους και χαμηλών φορολογικών συντελεστών, που μαζί με τη δυνατότητα αξιοποίησης νέων τεχνολογιών μπορούν να αποβούν καταλύτες για τη Δύση» («Αγγελιοφόρος» 2/5)

Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ήδη ό,τι συντελέστηκε και στην Ελλάδα. Η γερμανική «Siemens» μετέφερε ήδη περί τις 10.000 θέσεις εργασίας σε χώρες με φθηνότερο εργατικό δυναμικό. Το 13% των αυτοκινήτων «Volkswagen» κατασκευάζονται πλέον στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, η «Lufthansa» μεταθέτει στην Πολωνία κεντρικές υπηρεσίες της. Η «Samsung» (εκτυπωτές υπολογιστών, τηλεοράσεις), η «Whirlpool» (πλυντήρια), η «Ibiza-Seat» φεύγουν από την Ισπανία. Η μεγαλύτερη στον κόσμο υποδηματοποιία, η «Clarks» μεταφέρει από την Πορτογαλία στη Ρουμανία εργοστάσιο 588 ατόμων.

Λιγότερες θέσεις εργασίας και ανεργία για τους εργαζόμενους της Ευρώπης των «15», υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων στη συμπληρωματική Ευρώπη των «10», όπου το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας είναι 2-4 ευρώ έναντι των 22 στη Δύση.

Το κυνήγι του κέρδους δε σταματά, φυσικά. Ηδη οι πολυεθνικοί κολοσσοί κινούνται όχι μόνο προς την Κίνα, αλλά και προς τις χώρες της Βόρειας Αφρικής (ήδη υπάρχει η πρωτοβουλία της Βαρκελώνης για τη δημιουργία μιας Ζώνης ελεύθερου εμπορίου) και της Μέσης Ανατολής. Τάση που θα ενισχύεται, καθώς θα αντιδρά στην υπερεκμετάλλευσή του το εργατικό δυναμικό των 10 νέων χωρών και θα αποθαρρύνεται από την αντίπαλη στρατηγική, οικονομική και πολιτική των ΗΠΑ. Των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ουκ έστιν τέλος με τους αντίστοιχους για τους λαούς κινδύνους.

«Τύπος της Κυριακής» 2/5: «Επειτα από πολλές δεκαετίες ολοκληρωτικών καθεστώτων, οι οκτώ πρώην κομμουνιστικές χώρες έχουν έναν ακόμα λόγο να πανηγυρίσουν για την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ελευθερία της διακίνησης μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο σημαίνει και ελευθερία αναζήτησης εργασίας».

Αφού η ΕΕ καταργεί το δικαίωμα στη δουλιά (πλήρης θρίαμβος της ελεύθερης αγοράς έναντι του κομμουνισμού!) δεν επιτρέπει παρά μόνο στα λόγια ακόμα και τη μετανάστευση εργατικού δυναμικού (πλην της αφαίμαξης των εγκεφάλων).

Ηδη θεσπίστηκαν σχετικές διατάξεις περιορισμού της μετακίνησης μέχρι και 7 χρόνια.

Σχολιάζεται ότι μόνο η Βρετανία άνοιξε τα σύνορά της στους νέους εταίρους, θέλοντας να καλύψει ανάγκες σε τομείς, όπως ο κατασκευαστικός, στους οποίους δε θέλουν να απασχοληθούν οι Βρετανοί, άρα ευνοούνται δουλοπάροικοι εξ Ανατολών, λένε οι κακές γλώσσες.

Στην Ευρώπη, λοιπόν, των «25» το μόνο κεκτημένο που ισχύει από ιδρύσεώς της είναι η εξασφάλιση των κερδών των μονοπωλίων. Εκεί κανείς περιορισμός.

Στη Λετονία, ήδη πρόλαβαν να ανησυχούν για το ξεπούλημα της γης σε Δανούς, Ολλανδούς και Φινλανδούς που εκμεταλλεύονται ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Οι Λετονοί θα γίνουν ένοικοι και υπηρέτες στην ίδια τους τη χώρα.

Αντίσταση, Απειθαρχία, Ανυπακοή, Συντονισμός του εργατικού κινήματος, των μαζικών κινημάτων στην Ευρώπη των «25» ο μονόδρομος για τους λαούς. Οι λαοί της Κύπρου, της Παλαιστίνης, του Ιράκ, της Λατινικής Αμερικής προσφέρουν στο παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα όχι μόνο ανάσα, αλλά και πείρα στην εναντίωσή τους στα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά σχέδια του ιμπεριαλισμού, του αμερικανικού πρώτ' απ' όλα. Επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δε μένει αμετακίνητο κι ό,τι φάνταζε απόρθητο κάστρο χτες έχει ρωγμές και κενά που μπορεί να τρυπώσουν οι αέρηδες των λαϊκών κινημάτων σήμερα, για να τρίξουν τα θεμέλια του αύριο. Και στη θέση του να υψωθεί το οικοδόμημα της επωφελούς και αμοιβαίας συνεργασίας των λαών στην πορεία τους για μια Ευρώπη, για έναν κόσμο της λαϊκής ευημερίας και του σοσιαλισμού.

Παραπομπές:

1. Οπου δημοκρατία διάβαζε δικτατορία του κεφαλαίου.

2. Αναδημοσίευση «Καθημερινή» 2/5

3. Εκδοση της ΕΔΑ Αθήνας: Για την Κοινή Αγορά, Φλεβάρης 1962

4. ΕΚΕΠΠ: Ευρωπαϊκό Κέντρο Επικοινωνίας Πληροφόρησης και Πολιτισμού που υποστηρίζεται από το υπουργείο Μακεδονίας -Θράκης, το υπουργείο Εξωτερικών και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

5. «Η θύελλα της Κοινής Αγοράς» συλλογή άρθρων με την επιμέλεια του καθηγητή Ν. Κιτσίκη. Πολιτικές και Λογοτεχνικές εκδόσεις 1962

* Mayday: Διεθνές σήμα κινδύνου, που στέλνουν πλοία και αεροπλάνα, όταν κινδυνεύουν να ναυαγήσουν ή να συντριβούν.