Προσαρμογές στο Σύμφωνο Σταθερότητας προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δίνοντας το «πράσινο φως» στην ελληνική κυβέρνηση για την επιβολή νέων προγραμμάτων λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, με πρόσχημα, αυτή τη φορά, το δημόσιο χρέος.

Οπως έγινε γνωστό από τις Βρυξέλλες, ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Χοακίμ Αλμούνια, προωθεί δέσμη μέτρων, που προβλέπουν την αλλαγή των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας από τον τομέα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο δημόσιο χρέος και, άρα, την αυστηρότερη αντιμετώπιση χωρών που έχουν χαμηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά εμφανίζουν υψηλό χρέος.

Οι νέες επιλογές «φωτογραφίζουν» και ευνοούν προκλητικά τις δύο μεγαλύτερες χώρες της ΟΝΕ, τη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά και άλλες μικρότερες (Ολλανδία, Ιρλανδία), οι οποίες τα τελευταία χρόνια εμφανίζουν υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, ενώ, αντίθετα, το δημόσιο χρέος τους κινείται κοντά στα όρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, δηλαδή κοντά στο 60% του ΑΕΠ. Αντίθετα, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που επιβάλλουν Γερμανία-Γαλλία, σε δυσμενέστερη θέση περιέρχονται η Ελλάδα και η Ιταλία και δευτερευόντως το Βέλγιο, δηλαδή οι χώρες οι οποίες εμφανίζουν δημόσιο χρέος υψηλότερο του 100% του ΑΕΠ και οι οποίες θα επωμιστούν όλο το βάρος των προσαρμογών. Αν μάλιστα στις προτάσεις Αλμούνια υπάρξει δεσμευτικός όρος ο οποίος θα προβλέπει ότι οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος θα είναι υποχρεωμένες να λάβουν τα αναγκαία μέτρα, ώστε να το μειώνουν με ρυθμό 4% κάθε χρόνο, αυτό, για την περίπτωση της χώρας μας, πρακτικά ισοδυναμεί με την εφαρμογή σκληρής πολιτικής λιτότητας τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια. Αυτός θα είναι ο δεύτερος επιπρόσθετος λόγος, τον οποίο μπορεί να επικαλεστεί η κυβέρνηση της ΝΔ για να δικαιολογήσει πρόγραμμα σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Αλλά και χωρίς αυτή την παράμετρο, στην ίδια κατεύθυνση οδηγεί και η περιβόητη δημοσιονομική απογραφή, τα αποτελέσματα της οποίας θα συζητηθούν στο Συμβούλιο Υπουργών (ΕΚΟΦΙΝ) στις αρχές Ιούλη, όπου και αναμένεται να αποφασιστεί η ένταξη της Ελλάδας σε καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης.

Οι νέες αυτές εξελίξεις επιβεβαιώνουν, για μια ακόμη φορά, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, τα όργανα της οποίας νομοθετούν, ή και ανατρέπουν νόμους, με αποκλειστικό κριτήριο τις απαιτήσεις και τα συμφέροντα των πιο ισχυρών χωρών. Το γεγονός ότι με τη νέα ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας βάλλεται όχι μόνο η Ελλάδα - ο πιο ασθενής κρίκος της Ενωσης των 15 - αλλά και η Ιταλία, η τέταρτη πιο ισχυρή χώρα της ΕΕ, αποδεικνύει και την οξύτητα την οποία έχουν προσλάβει οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ενωσης. Από την άποψη αυτή, δεν ήταν τυχαίο γεγονός ο αποκλεισμός της Ιταλίας από την πρόσφατη συνάντηση των τριών ισχυρών χωρών (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία), όπου και αποφασίστηκε η επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην κατεύθυνση των αποφάσεων της Λισαβόνας. Για τους Ελληνες εργαζόμενους οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των θεσμών της. Πρόκειται για μια ένωση του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία, στις σημερινές συνθήκες και λόγω του αρνητικού για το λαϊκό κίνημα συσχετισμού δυνάμεων, έχει πάρει εξαιρετικά επιθετικά, βίαια και αντιδραστικά χαρακτηριστικά.

Ας αποτελέσει και αυτό μια ακόμη ευκαιρία, ώστε στις εκλογές της Κυριακής να καταδικαστεί τόσο η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση ως αντιδραστικός θεσμός στην υπηρεσία του κεφαλαίου, όσο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της ευρωυποταγής.