Κατ' αρχάς, η σπουδή της αλυσίδας καταστημάτων «Εβερεστ» να εκδώσει ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία η τιμολογιακή της πολιτική βρίσκεται «σε πλήρη συμφωνία» με την αγορανομική διάταξη που καθορίζει ανώτατες τιμές πώλησης σε καφέδες, χυμούς, τυρόπιτες και άλλα μικρογεύματα που πωλούνται από «κλειστά» σημεία πώλησης, όπως είναι αεροδρόμια, πλοία κλπ., μας δημιούργησε ερωτήματα. Πόσο μάλλον όταν συμπίπτει χρονικά με τους σχετικούς ελέγχους που πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα η Επιτροπή Ανταγωνισμού και δεν κατηγορήθηκε από κανέναν για κάποια παραβίαση.

Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχει ένα πιο ουσιαστικό ζήτημα. Η αγορανομική διάταξη την οποία υποστηρίζει ότι εφαρμόζει κατά γράμμα η εταιρία δεν είναι τέτοια που να περιορίζει την υψηλή κερδοφορία της. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι η τιμή, π.χ., του 1,50 ευρώ στον ελληνικό καφέ (ούτε λίγο-ούτε πολύ ένα πεντακοσάρικο, για να θυμηθούμε τις αντιστοιχίες με τις δραχμές) δε συνιστά δα και ...φτήνια. Το ίδιο συμβαίνει και με το ποσοστό κέρδους του 45% στα τυποποιημένα σνακ. Εξάλλου, η υποχρεωτικότητα των τιμών αυτών ως ανώτατων επιβάλλεται μόνο για την πώληση σε διερχόμενους πελάτες και όχι σε καθήμενους. Επομένως, οι επιχειρήσεις τύπου «Everest», που δραστηριοποιούνται σε τέτοια σημεία πώλησης, δεν έχουν και λόγους να μην εφαρμόζουν τέτοιες διατάξεις που τελικά είναι λίγο-πολύ κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους.