Σ' ένα αλλιώτικο μα πραγματικά αληθινό οδοιπορικό θα σας ταξιδέψουμε σήμερα, με εικόνες υπαρκτές που συγκαλύπτουν επιμελώς από τους επισκέπτες οι κρατούντες στη γειτονική μας Τουρκία.

Πίσω απ' τις ομορφιές του Βοσπόρου με τα Πριγκιπονήσια που γνωρίζει ο επισκέπτης της Κωνσταντινούπολης ταξιδεύοντας με τα παραδοσιακά βαποράκια, κρύβεται η βαρβαρότητα του σημερινού τούρκικου καθεστώτος.

Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση Ερντογάν να πείσει τη διεθνή - κύρια την ευρωπαϊκή - κοινή γνώμη ότι η γειτονική χώρα επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις για να πετύχει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν το κατορθώνει. Τα γεγονότα, η ίδια η ζωή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης και όχι μόνο, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο του σκληρού στρατοκρατικού καθεστώτος που αποδείχνεται από την ολοένα αυξανόμενη αντίδραση του τουρκικού λαού, μπροστά και στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ανεργία, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας σε ιδιώτες.

Αυτό όμως που καθημερινά αντιμετωπίζει ο λαός της γειτονικής χώρας είναι η κρατική τρομοκρατία. Αρκεί να αναφερθεί ότι μόνο μέσα σε 40 μέρες οι μηχανισμοί του καθεστώτος έχουν συλλάβει 235 ανθρώπους πολλοί εκ των οποίων οδηγήθηκαν στα λευκά κελιά της φυλακής τύπου της Καντίρας, ενώ ο τελευταίος που έχασε τη ζωή του, ύστερα από απεργία πείνας 131 ημερών είναι ο Κούρδος πολιτικός κρατούμενος Μουχαρέμ Καραντεμίρ.

Οι εκτιμήσεις ξένων παρατηρητών που έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο αναφέρουν ότι στη γειτονική χώρα η ανεργία μόνο για τους άντρες φτάνει το 30%, δεδομένου ότι οι γυναίκες δε θεωρούνται εργατικό δυναμικό, ενώ 20 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται κάτω απ' το όριο της φτώχειας. Αυτοί δε που καλύπτονται ασφαλιστικά μόλις και φτάνουν το 10% του συνόλου των εργαζομένων. Ακόμη το ύψος του ημερομισθίου του Τούρκου εργάτη είναι ίσο με το 1/10 του ημερομισθίου του Ελληνα συναδέλφου του ενώ η μέση σύνταξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καλύπτει το 1/4 του αντίστοιχου του Ελληνα. Βέβαια τα ίδια δεδομένα δεν ισχύουν για ορισμένους κλάδους, π.χ. τους στρατιωτικούς και τα σώματα ασφαλείας, οι αποδοχές των οποίων είναι πολύ υψηλότερες και γενικά οι παροχές στους συγκεκριμένους κλάδους (στέγη, επιδόματα κλπ.) είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους, ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού και των αγαθών πλατιάς κατανάλωσης, έχει σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων ενώ το πέρασμα σε ιδιώτες των οργανισμών κοινής ωφελείας όπως π.χ. στις αστικές συγκοινωνίες, δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στην οικονομία της χώρας με επιπτώσεις στο εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα δίνουν τις διαστάσεις των προβλημάτων αυτών, παράλληλα δε αποκαλύπτουν τις επιλογές της τούρκικης κυβέρνησης.

Τελευταία την COCA COLA τη διαδέχτηκε μια μεγάλη εταιρία με την επωνυμία COLA TURKA, κύριος μέτοχος της οποίας είναι ο γιος του πρωθυπουργού Ερντογάν ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός συμμετέχει ως μέτοχος σε μεγάλες επιχειρήσεις. Αλλο παράδειγμα: Τα τελευταία χρόνια δέκα μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες κρατικοποιήθηκαν, στη συνέχεια πουλήθηκαν πάλι στους ιδιώτες, αυτοί μετά από λίγο κήρυξαν πτώχευση αφού προηγουμένως άρπαξαν όλες τις καταθέσεις, χρεόγραφα κλπ., και ξανά πούλησαν στο κράτος μόνο τα άδεια κτίρια που στεγάζονταν! Το κόλπο αυτό εφαρμόστηκε και στην EMLAK BANK με «πρωταγωνιστή» βέβαια τον ιδιοκτήτη της, τον Γιαχγιά Ντεμιρέλ, ανιψιό του «μεγάλου» Ντεμιρέλ.

Μιλώντας με παράγοντες της οικονομικής ζωής της Κωνσταντινούπολης γι' αυτούς τους κομπιναδόρους, οι περισσότεροι των οποίων κατέχουν υψηλά κυβερνητικά πόστα, μάθαμε ότι ο λαός τους αποκαλεί «ρουφήχτρες»!!

Το ξένο κεφάλαιο έχει εισβάλει για τα καλά στη γειτονική χώρα, με την παρουσία και Ελλήνων επιχειρηματιών, όπως της Πειραϊκής Πατραϊκής που διατηρεί στην Τουρκία τρία μεγάλα εργοστάσια - παράγοντας την ημέρα χιλιάδες μέτρα «χασέ» - με το μηχανικό εξοπλισμό που μετέφερε εκεί απ' τις εγκαταστάσεις της στην Πάτρα. Τονίσαμε την παραγωγή χασέ γιατί στην Τουρκία συνεχίζουν να τυλίγουν τους νεκρούς με άσπρο πανί. Υπολόγισαν λοιπόν οι οικονομικοί εγκέφαλοι της Πειραϊκής - Πατραϊκής, ότι το ντύσιμο των νεκρών με χασέ είναι ένας αποδοτικός τομέας!

Χτυπητή είναι επίσης η εισβολή του ξένου κεφαλαίου στον τουριστικό τομέα που αναπτύσσεται και σε νέες μορφές. Τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στην Αγκυρα, στα μικρασιατικά παράλια, αλλά και στην ίδια την Κωνσταντινούπολη, όπως το «Σουίς Χοτέλ», ανήκουν σε Ελβετούς μεγαλοεπιχειρηματίες στους οποίους η τουρκική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει μεγάλα προνόμια.

Η «δημοσιογραφική» γνωριμία με την Κωνσταντινούπολη δε μπορούσε ν' αφήσει έξω τα τούρκικα ΜΜΕ και ειδικότερα τον Τύπο. Στην Κωνσταντινούπολη ανάμεσα στις άλλες εφημερίδες ξεχωρίζει η qunluk EVREWSEL («Νέα Οικουμενική»), προοδευτική δημοκρατική ημερήσια εφημερίδα, που κυκλοφορεί με πολλές δυσκολίες σε όλη την Τουρκία - εκτός απ' το Κουρδιστάν που εκεί το διάβασμά της θεωρείται απ' την αστυνομία «ποινικό αδίκημα». Η εφημερίδα αυτή κυκλοφορεί σε ειδική έκδοση σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Εξαιτίας των μηνύσεων, των διώξεων των συντακτών της, των χρηματικών ποινών που της έχουν επιβληθεί κλπ., η εφημερίδα αυτή έχει αλλάξει τρεις φορές τον τίτλο της. Στην αρχή ο τίτλος ήταν «EVRENSEL», μετά έγινε «ΕΜΕΚ» (ΕΡΓΑΣΙΑ), για να πάρει αργότερα τη σημερινή της ονομασία «Νέα Οικουμενική». Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας έχουν συρθεί στα δικαστήρια είκοσι φορές με βαριές καταδίκες.

Συντάκτης της εφημερίδας αυτής ήταν και ο καλός συνάδελφος Ναμίκ Ταραντζίν που δολοφονήθηκε από όργανα του καθεστώτος, καθώς και ο γνωστός δημοσιογράφος Μετίν Κοκτεμπέκ, που χρειάστηκαν δύο χρόνια και μετά από κινητοποιήσεις διεθνών οργανισμών για να δεχτεί το δικαστήριο ότι ο δημοσιογράφος δολοφονήθηκε απ' την αστυνομία. Ακόμη πρέπει να πούμε ότι δέκα δημοσιογράφοι εξακολουθούν να σαπίζουν στις τούρκικες φυλακές, κατηγορούμενοι για «προσβολή των Ενόπλων Δυνάμεων».

Για το σημερινό τουρκικό καθεστώς ο κύριος εχθρός, στόχος, είναι τα εκατομμύρια του κουρδικού λαού, που ζητάει κι αγωνίζεται για τα εθνικά του δικαιώματα. Ο αριθμός των Κούρδων αγωνιστών που πεθαίνουν από βασανιστήρια στα λευκά κελιά των φυλακών Ουμράνιγε και Τεκιρντάγκ καθημερινά αυξάνει. Τελευταίο θύμα ο πολιτικός κρατούμενος Ουμίτ Γκονγκέρ που αυτοπυρπολήθηκε, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στις 29 του περασμένου Μάρτη. Η τουρκική κυβέρνηση παρά τις δήθεν διακηρύξεις περί ελευθεριών του κουρδικού λαού, έφτασε στο σημείο να καταδικάσει χιλιάδες Κούρδους επειδή έδωσαν στα παιδιά τους κουρδικά ονόματα.

Κατά τ' άλλα η Κωνσταντινούπολη, το «Παρίσι της Ανατολής», είναι όμορφη, και πιο όμορφος και καλός είναι ο φοβισμένος τουρκικός λαός...