Η κυβέρνηση αποφάσισε και ακολουθεί μια πολιτική «ήπιας προσαρμογής», παρά την κακή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών, την ύπαρξη τεράστιων ελλειμμάτων και χρεών, λένε σ' όλους τους τόνους οι κυβερνώντες, ζητώντας και τα ρέστα, λες και κάνουν χάρη στο λαό, που συνεχίζουν και κλιμακώνουν τη μέχρι σήμερα αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και φορτώνουν τα σπασμένα των χρεών και των ελλειμμάτων στις πλάτες των εργαζομένων.

Δεν υπάρχει, όμως, μόνον αυτό. Απ' ό,τι φαίνεται, η πολιτική της «ήπιας προσαρμογής» δεν αποτελεί μόνο μια προσπάθεια διατήρησης της λαϊκής ανοχής απέναντι στην κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια τακτική προετοιμασίας για τα ακόμη χειρότερα, που στη φάση αυτή σχεδιάζονται ή δεν κρίνεται σκόπιμο να ανακοινωθούν. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις σχετικές «συμβουλές» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τις «οδηγίες» της Παγκόσμιας Τράπεζας, τις συστάσεις των Βρυξελλών, κλπ., κλπ. Ακόμη και οι δηλώσεις των κυβερνώντων φανερώνουν πως η πολιτική της «ήπιας προσαρμογής» συμπεριλαμβάνει και τη σταδιακή ανακοίνωση και εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, ώστε να αποφευχθούν οι λαϊκές αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό και όχι το μοναδικό παράδειγμα είναι η απάντηση, που έδωσε στη Θεσσαλονίκη ο Κ. Καραμανλής, όταν του ζητήθηκε να αποσαφηνίσει τη στάση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό: «Εμείς, αυτή τη στιγμή, πιστεύουμε ότι πρέπει να εφαρμόσουμε την κείμενη νομοθεσία», είπε ο πρωθυπουργός, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για αργότερα.