Ενα πνεύμα αρχαιολατρίας και προγονοπληξίας που διαπέρασε ορισμένες εκδηλώσεις της Ολυμπιάδας και της Παραολυμπιάδας. Μέσα στις οποίες εμφανίστηκε και το εθνικό μας ένδυμα, σε παραλλαγές, ο αρχαϊκός χιτώνας. Κάποια αθλητικά, υποτίθεται, γήπεδα μετατρέπονται - από τους λίγους έστω - σε αρένες ρατσιστικού μίσους και έντασης.

Το φίδι το κολοβό επωάζει τα αυγά του, όπως καταγγέλλει ο Νίκος Μπογιόπουλος και ο Β. Παπαγεωργίου εμφανίζει τόσο χαρακτηριστικά στα σκίτσα του στο «Ριζοσπάστη».

Και εκεί στο κέντρο της Αθήνας, Σίνα και Βησσαρίωνος, ένα τεράστιο πανό, με το σήμα της Ολυμπιάδας, μας υπενθυμίζει την «έθνικ» υπεροχή (!) με λόγια του Ζαν Κοκτό από το βιβλίο του «Oeures Copletes».

«...Ρώμη, η βαριά πόλη. Η Αθήνα, η ανάλαφρη πόλη.

Η Ρώμη βυθίζεται, η Αθήνα πετάει στη Ρώμη, όλα έλκονται προς τα κάτω (!). Στην Αθήνα όλα έλκονται προς τα πάνω, πάλλοντας με φτερά.

Και πρέπει να κόψεις τα φτερά των αγαλμάτων της Νίκης, για να τα εμποδίσεις να πετάξουν...»

Η καλλιέργεια του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού αποτελεί ένα επικίνδυνο φαινόμενο κρίσης και αποπροσανατολισμού, μπροστά στα αδιέξοδα.