Με τον πλέον δραματικό τρόπο εξακολουθούν να βιώνουν οι χρονίως πάσχοντες, τα Ατομα με Αναπηρίες (ΑμΕΑ) και οι οικογένειές τους, τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Μαζί με τα φώτα της Παραολυμπιάδας που έσβησαν, καταλάγιασε και το όποιο κάλπικο ενδιαφέρον της κυβέρνησης, των εκπροσώπων του κεφαλαίου και των «φιλανθρώπων της τηλεοπτικής κάμερας», για τη ζωή 500.000 ανθρώπων και των οικογενειών τους.

Οι Ερωτήσεις που κατέθεσαν προς τους αρμόδιους υπουργούς οι βουλευτές του ΚΚΕ για την περίθαλψη και την εκπαίδευση των ΑμΕΑ, ανέδειξαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις δραματικές συνθήκες ζωής των αναπήρων. Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι με βαριές αναπηρίες και οι οικογένειές τους εξακολουθούν να ζουν στην ανέχεια, στο περιθώριο της εκπαίδευσης, της δουλιάς, της κοινωνικής ζωής. Τα εξευτελιστικά επιδόματα, που χρησιμοποιούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ως αντιστάθμισμα για την απουσία ουσιαστικής φροντίδας για τα ΑμΕΑ, κινούνται σε εξευτελιστικά επίπεδα και τα παίρνουν μόλις 130.000 άνθρωποι. Τουλάχιστον, 180.000 παιδιά και νέοι με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν ειδικά σχολεία για να φοιτήσουν, ειδική ή παράλληλη τάξη και το ανάλογο ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό για να τα εκπαιδεύσει. Η ανεργία στους ικανούς προς εργασία αναπήρους φτάνει το 76%, αφού οι ανάπηροι δεν έχουν θέση στην παραγωγή, στην εποχή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και της διόγκωσης της ανεργίας. Μια σειρά απαραίτητα φάρμακα δεν είναι συνταγογραφούμενα και οι πάσχοντες, σε πολλές περιπτώσεις, αναγκάζονται να πληρώσουν συμμετοχή για πανάκριβα φάρμακα. Αλλά και οι απαραίτητες θεραπείες (φυσιοθεραπείες, λογοθεραπείες κ.ά) πετσοκόβονται σταδιακά. Και, φυσικά, η Παραολυμπιάδα ανέδειξε την ανυπαρξία, ουσιαστικά, υποδομών για τον ειδικό αθλητισμό, τη χρόνια μη χρηματοδότηση πραγματικών αθλητικών σωματείων και την ανυπαρξία αθλητισμού στα ειδικά σχολεία.

Οι δραματικές συνθήκες ζωής των χρονίως πασχόντων, των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους στη χώρα μας αποτελούν ντροπή, που βαρύνει τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, οι οποίες εξάντλησαν και εξαντλούν την «κοινωνική τους ευαισθησία» σε εξαγγελίες και φιέστες. Βαρύνουν, όμως, και τις συμβιβασμένες με την κυρίαρχη πολιτική ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων των αναπήρων και, κυρίως, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑΕΑ). Που αποτέλεσαν χτες το βραχίονα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στο αναπηρικό κίνημα και σήμερα το συναινετικό βαστάζο της ΝΔ.

Τα προβλήματα που βασανίζουν τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους προβάλλει και προωθεί τη λύση τους η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), που παλεύει για τα δικαιώματά τους στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στη δουλιά και τον αθλητισμό. Η ΣΕΑΑΝ μπορεί να συντονίσει τα βήματα των αναπήρων με όλα τα στρώματα που διεκδικούν μια πολιτική, η οποία θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και στον τομέα των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων.