Απ' τις αρχές του 1950, από τότε που οι αμερικανικές εταιρίες μέτρησαν ως θαυμάσια ευκαιρία για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίων, στο δέλτα του ποταμού Νίγηρα, η χώρα αυτή αποτέλεσε στόχο των πολυεθνικών πετρελαϊκών μεγαθηρίων. Το «παιγνίδι» μοιράστηκε ανάμεσα στην αμερικανική Chevron και τις ευρωπαϊκές «αδελφές» της, με τη μορφή κοινοπραξιών με την κρατική NNPC. Τα πρωτεία της εκμετάλλευσης από το 1956 κρατάει η Shell, με μισό και παραπάνω της συνολικής παραγωγής που είναι 2 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως (αρίστης ποιότητας). Το 2002 μπήκαν στα ταμεία των πολυεθνικών κολοσσών πάνω από 300 δισ. δολάρια, ποσό αστρονομικό για τα δεδομένα του Τρίτου Κόσμου, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των Νιγηριανών ζει στην εξαθλίωση. Το 76% ζει με λιγότερα από ένα δολάριο την ημέρα, ο μέσος όρος ηλικίας είναι 46 χρόνια, το AIDS θερίζει, τα απόβλητα των πολυεθνικών πετρελαίου μολύνουν διαρκώς τους ποταμούς, τα παρθένα δάση, τα χωράφια, κτλ.

Ο πλούτος, η αποικιοκρατία η μετα-αποικιοκρατία θερίζει τα 132 εκατομμύρια κατοίκους της Νιγηρίας, οδηγώντας τους στην ανεργία και τη μαζική μετανάστευση. Το ιμπεριαλιστικό σύστημα σκορπίζει το θάνατο. Ο στρατός και η χούντα της Νιγηρίας, σε συνεργασία με τις πολυεθνικές, έχουν εξαπολύσει πογκρόμ, γενοκτονίες, σφαγές, κάψιμο χωριών, συλλήψεις και δολοφονίες. Η κορυφαία στιγμή ήταν η δολοφονία (απαγχονισμός) του ποιητού Κεν Σάρο Ουίουα το 1995. Για να κατασταλεί το κίνημα χιλιάδων εξαθλιωμένων διαδηλωτών, άλλους τους πυροβολούσαν επειδή γέμιζαν για χρήση ένα μπετόνι 5 λίτρα πετρελαίου, άλλους τους φυλάκιζαν με τις «ευλογίες» της Αγγλο-ολλανδικής Royal Dutch/Shell. Δεν περισσεύει πλούτος απ' τα αποθέματα των 40 δισ. βαρελιών (!!!).

Για αυτήν τη σύγχρονη τραγωδία της Νιγηρίας, και όχι μόνον απ' το ιμπεριαλισμό, γι' αυτές τις επονείδιστες διαμάχες γύρω απ' τα πτώματα, ο φίλος μου συγγραφέας Μπεν Οκρι μού έστειλε, μέσω διαδικτύου, το παρακάτω μήνυμα (το μεταφράζω ελεύθερα): «Εφτασε πια ο καιρός/ να δηλώσουμε ότι οι ανθρωπιστικές βοήθειες δεν αρκούν./ Το να λυπάται μόνον κανείς μπορεί να καταγραφεί ως υπεκφυγή (προδοσία)./ Ερχονται στιγμές που το νέφος,/ το δηλητήριο της εκμετάλλευσης, θερίζει τους φοβερούς καρπούς του./ Ο θάνατος πλανιέται για τους κατοίκους σ' αυτό το αφρικανικό κυνήγι του πετρελαίου./ Πεθαίνουν τα ποτάμια, μολύνοντας την πλαστή παγκόσμια ειρήνη./ Πεθαίνουν και λαμπαδιάζονται κάτω απ' τον ουρανό/ σε μια βραχώδη έρημο/ θύματα των πετρελαίων/ εταιριών./ Τίποτε δε σκέπτονται παρά να είναι κύριοι μέτοχοι των χρηματοκιβωτίων.../ Ουρλιάζω για αυτήν την ήπειρο (Αφρική) τη φορτωμένη με τόσο πόνο και δάκρυα./ Εδώ πεθαίνουν δίπλα στα κέρδη των πετρελαιάδων τα λουλούδια./ Οι γύπες των αποικιοκρατών γύρω από τα πτώματα τραγουδούν «χαρούμενοι»!

Αυτήν την απίστευτη ληστεία, το θάνατο, υφίσταται η Νιγηρία, ο Τρίτος Κόσμος, η Αφρική. Ο μαύρος χρυσός είναι το σημαντικότερο, αλλά όχι μοναδικό μήλο της απληστίας για τους ιμπεριαλιστές. Η ιστορία του κεφαλαίου μας το έχει διδάξει: «Και κύλησε αίμα/ στις απαστράπτουσες λεπίδες υγραίνοντας τα ξερά χείλια του θανάτου/ καθώς καταμετρά τα ερείπια των αιώνων». (Νίκος Δεληγιάννης).