Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα άλλες τόσες και οι υποθέσεις και τα σενάρια γύρω από το νέο τραγικό δυστύχημα της Πολεμικής Αεροπορίας, που έγινε προχτές το μεσημέρι στο Πήλιο, όπου δύο διθέσια μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16 συνετρίβησαν στο βουνό οδηγώντας στο θάνατο τους 4 χειριστές τους, των οποίων τα πτώματα εντοπίστηκαν χτες το πρωί από τις ομάδες διάσωσης. Πρόκειται για τους Ιωάννη Κομματά, επισμηναγό, 37 ετών, Αθανάσιο Σιούτα, σμηναγό, 33 ετών, Γεώργιο Λυκούδη, υποσμηναγό, 28 ετών, και Γεώργιο Αντωνόπουλο, υποσμηναγό, 28 ετών.

Οσον αφορά στα αίτια και στις ακριβείς συνθήκες του δυστυχήματος, οι εκτιμήσεις και οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν. Επίσημα δε δίνεται καμία σαφής απάντηση, ωστόσο αμέσως άρχισε να κυκλοφορεί η εκδοχή περί «παραίσθησης» του αρχηγού του προπορευόμενου μαχητικού, εξαιτίας της πυκνής νέφωσης που επικρατούσε στην πλαγιά του Πηλίου.

Δηλαδή, ο πιλότος, σύμφωνα με την υπόθεση αυτή, έπαψε να εμπιστεύεται τα όργανα πλοήγησης του αεροσκάφους του θωρώντας ότι του δείχνουν λάθος πορεία και οι ενέργειές του στηρίζονταν σε αυτά που νόμιζε ότι βλέπει. Πάντως, σ' αυτό που συνηγορούν όλες οι εκδοχές, είναι ότι ο σχηματισμός παρέκκλινε της πορείας την οποία είχε γνωστοποιήσει στον πύργο ελέγχου, καθώς πλησίαζε για προσγείωση στην 111 Πτέρυγα Μάχης στην Αγχίαλο, κατά 29 μοίρες, πράγμα που διαπιστώθηκε και από τη θέση των συντριμμιών. Συζητιούνται, βέβαια, και οι εκδοχές της πρόσκρουσης στο βουνό λόγω νέφωσης, όπως και αυτή της σύγκρουσης των δύο F-16 στον αέρα.

Τα συγκριμένα αεροσκάφη (F-16 μπλοκ 30) είχαν παραληφθεί το 1989. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το 1990 έχουν σημειωθεί 61 ατυχήματα μαχητικών αεροσκαφών, εξαιτίας των οποίων 47 πιλότοι έχουν σκοτωθεί. Ουσιαστικά μέσα σε 15 χρόνια έχουν χαθεί αεροσκάφη που αντιστοιχούν σε μια «αγορά του αιώνα» και έχουν χάσει τη ζωή τους τόσοι πιλότοι όσοι περίπου μια τάξη ιπταμένων της Σχολής Ικάρων. Η στατιστική αυτή είναι τραγική όσο και αποκαλυπτική και φέρνει στην επιφάνεια όλο το πλέγμα της κατάστασης στην εκπαίδευση και στη συντήρηση του υλικού.

Και, βέβαια, δεν αρκούν, για να θεωρηθεί η εκπαίδευση επαρκής, οι καθημερινοί ηρωισμοί των πιλότων που αναχαιτίζουν τα τουρκικά μαχητικά στο Αιγαίο, όπως κάποιοι επικαλούνται για να φορτώσουν στους ίδιους τους πιλότους τις ευθύνες. Είναι ένα ζήτημα που συνδέεται άμεσα με τις προτεραιότητες που υπάρχουν, οι οποίες καθορίζονται από τις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ και άλλα πιο σκοτεινά κριτήρια για τις κατά καιρούς «αγορές του αιώνα». Η εκπαίδευση δεν εξαρτάται από τους πιλότους αλλά από τα μέσα που υπάρχουν για να είναι αυτή άρτια και αποτελεσματική.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει μόνο ένας εξομοιωτής για κάθε τύπο αεροσκάφους, ο οποίος δεν είναι πάντα διαθέσιμος λόγω τεχνικών προβλημάτων που παρουσιάζονται. Επίσης, οι πιλότοι βγαίνουν σε αποστολές με λιγότερο χρόνο εκπαίδευσης από αυτόν που προβλέπουν τα διεθνή στάνταρ.