Ιδιαίτερα σημαντικές αναμένονται οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Δημοκρατικής Κίνησης ΕΒΕ (ΔΗΚΕΒΕ) στις 6 και 7 Νοέμβρη στην Αθήνα, καθώς ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται ορατές οι πρώτες αρνητικές συνέπειες από την πολιτική που ασκεί και η κυβέρνηση της ΝΔ στο χώρο των ΕΒΕ.

Το πλήρες κείμενο της διακήρυξης της ΔΗΚΕΒΕ, που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ», είναι το ακόλουθο:

«Η 5η Πανελλαδική συνδιάσκεψη της ΔΗΚΕΒΕ που πραγματοποιείται στις 6 και 7 Νοέμβρη συνέρχεται σε μια περίοδο, κατά την οποία οι εξελίξεις στη χώρα σημαδεύτηκαν από τις βασικές στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου.

Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και στη Ζώνη του Ευρώ, επιταχύνουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, οι οποίες εφαρμόστηκαν με συγκεκριμένα μέτρα (μεγαλύτερη κερδοσκοπία του τραπεζικού συστήματος, μεταρρυθμίσεις στο Φορολογικό, στο Ασφαλιστικό, ασυδοσία και αισχροκέρδεια στην αγορά, ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά δημοσίων επιχειρήσεων κλπ.). Ετσι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι διασφάλισαν τα κέρδη τους, εδραίωσαν ακόμη περισσότερο την κυριαρχία τους στην αγορά, μεταφέρουν κεφάλαια από κλάδο σε κλάδο και από χώρα σε χώρα. Οι εξελίξεις αυτές είναι καταλυτικές για τις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες χάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από την αγορά, μειώνεται ο τζίρος τους, επιταχύνεται ο ρυθμός απαξίωσής τους, υπερχρεώνονται και πολλές κλείνουν.

Η μετα-ΟΝΕ εποχή και η Ζώνη του Ευρώ, δεν έφεραν την "άνοιξη" στις μικρές επιχειρήσεις όπως υπόσχονταν τα κόμματα και οι παρατάξεις του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας". Οι πόρτες της μεγάλης αγοράς της Ευρώπης που θα άνοιγαν διάπλατα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αποδείχτηκαν ότι είναι κλειστές, ενώ η μικρή ελληνική αγορά αποδείχτηκε αρκετά μεγάλη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις πολυεθνικές. Εξέλιξη αναμενόμενη. Αυτός είναι ο κανόνας στην "ελεύθερη αγορά", δεν περιμέναμε κάτι καλό από μια "ένωση" που χτίστηκε από το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται την κυριαρχία του. Η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις. που υποστηρίζουν τη λεγόμενη ελεύθερη αγορά, απορρίπτουν τη σχεδιασμένη οικονομική ανάπτυξη προς όφελος των μικρών επιχειρήσεων, που θα προωθεί τη συγκέντρωση μέσα από τις συλλογικές κοινωνικές οργανώσεις, τους συνεταιρισμούς. Κάνουν όμως τα αδύνατα δυνατά ώστε όλα τα μέτρα που παίρνουν να υπηρετούν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και των μέσων παραγωγής στα χέρια των λίγων. Οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζονται από τις φορολογικές ελαφρύνσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους και από την πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση στις μικρές επιχειρήσεις (ανέλεγκτες χρήσεις, συνάφεια κλπ.).

Στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής μεγαλώνει το χάσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες, την πρόοδο, τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η τοκογλυφία του τραπεζικού συστήματος έχει ως συνέπεια την οικονομική ασφυξία στις μικρές επιχειρήσεις. Η πλήρης ασυδοσία στην αγορά, το καθεστώς των λεγόμενων προσφορών και εκπτώσεων, η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, ουσιαστικά οδηγούν ΕΒΕ και εργαζόμενους σε μεσαιωνικές καταστάσεις και συνθήκες εργασίας που τους στερεί κάθε κοινωνική δραστηριότητα, γίνονται αναλώσιμο είδος στη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Η Κοινωνική Ασφάλιση βρίσκεται στο στόχαστρο, αμφισβητείται το δικαίωμα της ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής κάλυψης.

• Αυξάνεται η συνταξιοδοτική ηλικία.
• Αυξάνονται οι εισφορές, ενώ οι συντάξεις παραμένουν στα ίδια επίπεδα.
• Χτυπιέται ο θεσμός των κατώτερων ορίων συντάξεων.
• Δεν καθιερώνονται τα βαρέα και ανθυγιεινά για τους ΕΒΕ και το επίδομα τοκετού και λοχείας.

Η κατάσταση για τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες γίνεται ζοφερή, αν πάρουμε υπόψη μας την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΒΕΕ, στην ΕΣΕΕ, στη ΓΣΕΑΕ και σε πολλές Ομοσπονδίες, όχι μόνο δεν οργανώνουν την αντίσταση των ΕΒΕ σ' αυτές τις επιλογές, αλλά συναινούν, συμβιβάζονται και ευθυγραμμίζονται με τις επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που στόχο έχουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, ενσωματώνουν το συνδικαλιστικό κίνημα στους διαχειριστικούς μηχανισμούς του συστήματος.

Διαφορετική θα ήταν η κατάσταση για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπαγγελματίες αν ήταν άλλη η στάση των πλειοψηφιών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Υπήρχαν και υπάρχουν δυνατότητες το συνδικαλιστικό κίνημα να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους, θα μπορούσε να βάλει φραγμό και να δημιουργήσει εμπόδια σ' αυτή την πολιτική και να έχει ισχυροποιηθεί η αγωνιστική ενότητα των ΕΒΕ και η σύμπλευσή τους με τους άλλους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού. Αυτά όμως δεν έγιναν από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες με αποτέλεσμα οι ΕΒΕ να απομακρύνονται από τα σωματεία και να μην έχουν εμπιστοσύνη στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οσο περνάει ο καιρός και συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τα φαινόμενα της διάλυσης και του εκφυλισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα θα εντείνονται και η πορεία δε θα είναι αναστρέψιμη. Οι ηγεσίες αυτές θα κάνουν ό,τι μπορούν να μην εκφραστεί ενωτικά και αγωνιστικά η δυσαρέσκεια και η εναντίωση των ΕΒΕ σε αυτές τις πολιτικές.

Για το λόγο αυτό προβάλλει και είναι μια αναγκαιότητα η δημιουργία αγωνιστικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα και η συσπείρωση δυνάμεων σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Πηγή άντλησης δύναμης της κίνησης αυτής είναι οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ. Με τη δράση της και τη δυναμική της γίνεται η ασπίδα και το στήριγμά τους, υπερασπίζεται το εισόδημά τους, ανοίγει δρόμο και διεκδικεί ό,τι πραγματικά τους ανήκει, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, να εξασφαλίσουν το βιοτικό επίπεδο που τους επιτρέπει στην εποχή μας η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Από αυτή τη σκοπιά, μελετά τα κοινωνικά και οικονομικά θέματα, διαμορφώνει πρόγραμμα και θέσεις οι οποίες αμφισβητούν και έρχονται σε σύγκρουση με τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν, αντιπαλεύει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αγωνίζεται να μπει φραγμός στην ασυδοσία του, συντονίζει τις διεκδικήσεις και τον αγώνα των ΕΒΕ.

Ο πόλος αυτός στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος αντιπαρατίθεται με τη συναίνεση και το συμβιβασμό, δυναμώνει τους δεσμούς με τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Σκοπός του είναι με τη δράση του να αλλάξει το συσχετισμό και την αρνητική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, να αναδειχτεί πρωτοπόρος πόλος, με αφετηρία τα κλαδικά - ειδικά και γενικότερα προβλήματα, τα τοπικά και τα περιφερειακά ζητήματα επεκτείνει τη δράση του πανελλαδικά, ανοίγει μια αγωνιστική - αντιμονοπωλιακή πορεία.

Αναπτύσσει την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συμμαχία με την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους αγρότες, πρωτοστατεί για τη συγκρότηση κοινών επιτροπών αγώνα, έχει καθαρό προσανατολισμό και συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις να δημιουργηθεί το κοινωνικό μέτωπο απέναντι στο μέτωπο του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Ο αγωνιστικός αυτός πόλος είναι που καλείται σήμερα με τη δράση του να δημιουργήσει προϋποθέσεις και να διεκδικήσει να εφαρμοστεί μια διαφορετική πολιτική, ένα σύνολο μέτρων που θα οικοδομούν ένα διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα, σχεδιασμένης ανάπτυξης λαϊκής οικονομίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, εφαρμογή κλαδικών και περιφερειακών προγραμμάτων, με προτεραιότητα και ειδική βοήθεια στους συνεταιρισμούς, στον παραγωγικό τομέα, την προμήθεια και τη διάθεση».