Εργάτριες κι αυτές, ή άνεργες, σύζυγοι, μάνες, κόρες και αδερφές, των εργαζομένων στον κλάδο των εμφιαλωμένων ποτών, μπήκαν ενεργά στον αγώνα υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και στο μηχανισμό δικαστικών διώξεων της συνδικαλιστικής δράσης, που μέρα με την ημέρα θωρακίζεται και με νέα μέτρα (βλ. «τρομονόμους»). Συγκρότησαν την Αγωνιστική Κίνηση Γυναικών στα εμφιαλωμένα ποτά και μαζί με τους εργαζόμενους του κλάδου, συντονίζουν το βηματισμό τους, προκειμένου πιο αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά να αντιπαλέψουν τη βιομηχανία δικαστικών διώξεων που έχει στηθεί από την εργοδοσία, με στόχο να υποτάξει το ανυπότακτο κίνημα του κλάδου.

Το πρωί του Σαββάτου, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησαν την πρώτη ανοιχτή εκδήλωση, για να διαμηνύσουν πως οι γυναίκες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εργαζόμενου λαού και πρέπει να εμπλακούν ενεργά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στον αγώνα για τα δίκια της εργατικής τάξης, κόντρα στην τρομοκρατία και την ποινικοποίηση των δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, στην πάλη για την ειρήνη. Και μετά, βάζοντας μπροστά τα παιδιά τους, πραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, διαδηλώνοντας: «Εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι».

Ολοι μαζί, σύντροφοι στη ζωή και στον αγώνα, απαίτησαν να σταματήσει η ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και διεκδίκησαν από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να απαλειφθούν αμέσως τα 12 χρόνια φυλάκισης, στα οποία έχουν καταδικαστεί 16 συνδικαλιστές για τη συμμετοχή τους σε απεργία αλληλεγγύης στους απολυμένους συναδέλφους τους, καθώς και τα εξευτελιστικά περιοριστικά μέτρα - παρουσία κάθε μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα - που έχουν επιβληθεί σε βάρος 15 εργατών - συνδικαλιστών.

«Καθημερινά ο σύντροφός μου δεχόταν απειλές από τον εργοδότη πως θα απολυθεί αν δε διαγραφεί από το Σωματείο. Το 2000 ο άνδρας μου στην ανεργία και εγώ μόνη κι έγκυος στο σπίτι. Αμέτρητες φορές στα δικαστήρια, αμέτρητες οι ποινές και τα πρόστιμα κατά των εργαζομένων. Ο εργοδότης ακόμη δεν έχει δικαστεί ούτε για την απόπειρα που έκανε εναντίον της ζωής του άνδρα μου», είπε η Σοφία Μεταξά, δίνοντας μιαν εικόνα από τη λειτουργία του συστήματος που με όλους τους μηχανισμούς του υπηρετεί τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Μέσα από ένα πολύχρωμο κολάζ ανακοινώσεων, αφισών και φωτογραφιών στους τοίχους, αναδείχτηκε η πολύχρονη και πλούσια δράση των συνδικάτων της Ομοσπονδίας του κλάδου. Ολόκληρη η αίθουσα του ΕΚΘ μαρτυρούσε την ενότητα των εργαζομένων του κλάδου, την πίστη τους στο δίκιο του αγώνα της εργατικής τάξης και την απόφασή τους να συνεχίσουν με το κεφάλι ψηλά, όπως αποκάλυπτε και ένα δίστιχο τονισμένο στον τοίχο: «Δε στέκομαι, δεν προσκυνώ και δε λυγώ το γόνα, το δίκιο δε χαρίζεται, το κατακτάς μ' αγώνα».

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Κώστας Αρτεμίου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ) και αποκάλυψε πως περισσότερα από 100 συνδικαλιστικά στελέχη του κλάδου είναι φορτωμένα με ποινές φυλάκισης. Ανακοίνωσε, δε, πως ενόψει των νέων δικών σε βάρος συνδικαλιστών του κλάδου, στις 15 και 17 Νοέμβρη, η Ομοσπονδία προχωρά σε γενική απεργία σε όλα τα εργοστάσια, την Πέμπτη 11 Νοέμβρη.

Χαιρέτισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, ο οποίος εξέφρασε την αμέριστη και σταθερή συμπαράσταση του Κόμματος στους αγώνες των εργαζομένων στα εμφιαλωμένα ποτά και δεσμεύθηκε πως θα επαναφέρει το θέμα των διώξεών τους στη Βουλή.

Χαιρέτισαν, επίσης, εκπρόσωποι του ΕΚΘ και της Νομαρχίας, ενώ παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ και της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών, εκπρόσωποι της ΟΓΕ και και άλλων μαζικών φορέων.