Αυτό είναι το εφιαλτικό σκηνικό που βιώνουν και αποκαλύπτουν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι στη τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ στο εργοστάσιό της στην περιοχή Καμάρι στα σύνορα των νομών Αττικής και Βοιωτίας. Σε μια βιομηχανία έτσι κι αλλιώς βλαπτική από τη φύση της για την υγεία των εργαζομένων βρίσκονται εκτεθειμένοι σε επικίνδυνες και βλαπτικές ουσίες και άγνωστο για τις ασθένειες που μπορεί να προκαλέσουν. Πληρώνουν με αυτό τον τρόπο την επιδίωξη της επιχείρησης να πετύχει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα με το λιγότερο δυνατό κόστος. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά μέσα στους χώρους του εργοστασίου στο Καμάρι, έξω από αυτό, η επιχείρηση προβάλλει μια βιτρίνα με βάση ότι το εργοστάσιο είναι «πρότυπο» με πιστοποιημένο ISO 14001 - βραβεία και για προσφορά στην προστασία του περιβάλλοντος.

Η επιχείρηση από τη μία φροντίζει και εμφανίζεται νομότυπη με γιατρό Εργασίας, τεχνικό Ασφάλειας και Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, από την άλλη όμως οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να γεμίζουν τους πνεύμονές τους με τη σκόνη του τσιμέντου και οποιαδήποτε άλλη ουσία χρησιμοποιείται στο εργοστάσιο. Ενδεικτικό το μηχάνημα του προθερμαντή του ΠΚ1, ο φούρνος δηλαδή του τσιμέντου, το οποίο εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια έχει βλάβη και η σκόνη πνίγει τους εργαζόμενους. Κάτι που διαπιστώθηκε και από το ΚΕΠΕΚ Λιβαδειάς, μετά από έλεγχο που έκανε στις 16 Ιούνη, αν και έγινε προσπάθεια από την επιχείρηση να περιοριστεί η βλάβη καθώς αρνήθηκε να σταματήσει η λειτουργία του Μύλου του άνθρακα για μικρό διάστημα που ήταν απαραίτητο για τον έλεγχο. Παρ' όλα αυτά, στην έκθεσή της, η Επιθεώρηση Εργασίας μετά τον έλεγχο των υπαλλήλων, αφού διαπιστώνει το πρόβλημα καλεί την επιχείρηση να καθαρίσει το μηχάνημα από τη σκόνη και της δίνει προθεσμία ενός έτους όχι απλά να το επισκευάσει αλλά να το αντικαταστήσει με νέας τεχνολογίας. Οι εργαζόμενοι, όμως, μέχρι σήμερα συνεχίζουν να είναι εκτεθειμένοι στη σκόνη.

Η αναστάτωση στο εργοστάσιο, όμως, έχει κορυφωθεί με τις ποσότητες της αποδεδειγμένης καρκινογόνου ουσίας του Χρωμίου που περιέχεται στο τσιμέντο. Τα στοιχεία των αναλύσεων που έχουν διαρρεύσει το τελευταίο διάστημα στο εργοστάσιο, κάνουν λόγο ότι οι τιμές του χρωμίου στα δείγματα κυμαίνονται μεταξύ 80 με 83 PPM (μονάδα μέτρησης των αέριων ρύπων) σε ξηρό τσιμέντο, όταν η ντιρεκτίβα 53/2003 της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθορίζει ότι οι οριακές τιμές του χρωμίου δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 2 PPM. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ως γεγονός την εντολή που πήραν και χρησιμοποιούσαν επί οκτώ ημέρες επταϊδρικό χημικό στοιχείο για να μειωθούν οι τιμές του χρωμίου σε συγκεκριμένη παραγγελία για την Αγγλία. Ακόμα και αυτήν την ουσία όμως με άγνωστες επιπτώσεις για τους ίδιους τη χρησιμοποίησαν με πρωτόγονο τρόπο αφού έρχονταν σε επαφή ακόμα και το πρόσωπό τους με μοναδικό μέτρο προστασίας κάποιες φόρμες.

Πλήρη άγνοια υπάρχει όμως και για τα εναλλακτικά καύσιμα (ουσιαστικά απόβλητα) που χρησιμοποιεί το εργοστάσιο στους κλιβάνους του. Η μοναδική χημική ανάλυση που γίνεται στα απόβλητα είναι για το αν τελικά καίγονται. Κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς απόβλητα είναι. Αν είναι τοξικά ή ραδιενεργά, αν και ο νόμος 1568/85 για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων προβλέπει την υποχρέωση της πλήρους καταγραφής και ανάλυσης όλων των ουσιών που χρησιμοποιούνται. Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι στους κλιβάνους που τα χρησιμοποιούν αλλά και οι χημικοί που τα αναλύουν έρχονται σε επαφή χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς καμία ιατρική εξέταση και ενημέρωση.

Ακρως επικίνδυνη είναι και η κατάσταση στο ερευνητικό εργαστήριο, καθώς οι αγωγοί εξαερισμού δε λειτουργούν και δε γίνεται κανένας καθαρισμός ή συντήρησή τους, με αποτέλεσμα όσοι εργάζονται εκεί να εισπνέουν τις ουσίες που βγαίνουν από τα χημικά αντιδραστήρια. Οι επιπτώσεις είναι εμφανείς και με γυμνό μάτι πρώτα και κύρια στον ίδιο το χώρο, καθώς έχει διαβρωθεί κάθε αντικείμενο που υπάρχει.

Καθώς όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε έναν πολυεθνικό όμιλο όπως είναι ο «ΤΙΤΑΝ» με τεράστια κέρδη ένα πρέπει να είναι καθαρό: Οσο οι εργαζόμενοι παραμένουν απαθείς, δε συσπειρώνονται και δεν απαιτούν οι ίδιοι να γνωρίζουν τι αναπνέουν και τις επιπτώσεις για να αντιδράσουν, όσο δε διεκδικούν απλά μέτρα όπως να εφαρμοστεί ατομικό βιβλιάριο επαγγελματικού κινδύνου, διενέργεια όλων των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων και καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών, η επιχείρηση θα συνεχίζει το κυνήγι του κέρδους θυσιάζοντας σήμερα την υγεία τους, μακροπρόθεσμα την ίδια τη ζωή τους.