ΚΙΕΒΟ - ΣΛΕΣΒΙΧ - ΜΟΣΧΑ.-«Εχουμε εργαστεί μαζί του ήδη και η συνεργασία δεν υπήρξε κακή... Αν νικήσει, δε βλέπω να υπάρχει πρόβλημα». Τη δήλωση έκανε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και αφορά - ποιον άλλον; - τον υποψήφιο για την προεδρία της Ουκρανίας στην επανάληψη του δεύτερου γύρου των εκλογών την 26η Δεκέμβρη, φερόμενο ως «φιλοδυτικό» Βίκτορ Γιουστσένκο. Ο Πούτιν μίλησε από τη Γερμανία, όπου συναντήθηκε με τον Γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Για τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ, η τοποθέτησή του αποτέλεσε ένδειξη «νέας υπαναχώρησης» της ρωσικής πλευράς. Μια εκτίμηση, που παραβλέπει το ότι και η νέα ρωσική ηγεσία συνταυτίζεται και επιχειρεί να συμπορευτεί σε πολλές στρατηγικές επιλογές με τη Δύση, την ίδια στιγμή που την ανταγωνίζεται σε πολλά άλλα πεδία. Ο Πούτιν μάλλον επέλεξε έτσι να κρατήσει τις επιλογές του ανοιχτές. Το ίδιο, παρεμπιπτόντως, φάνηκε να επιλέγει και ο Σρέντερ: Η Γερμανία και η ΕΕ, δήλωσε ο καγκελάριος μετά τη συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο, θα τηρήσουν «ουδέτερη στάση», καθώς «ουδείς πρέπει να αναμειχθεί στις εκλογές στην Ουκρανία», ενώ «όλοι πρέπει να σεβαστούν το αποτέλεσμα». (Αν, βέβαια, υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα αποδεκτό και από τις δύο πλευρές.) Την τοποθέτηση Σρέντερ απήχησε και ο προεδρεύων της ΕΕ το τρέχον 6μηνο, Ολλανδός πρωθυπουργός Γιαν Πέτερ (αποκαλούμενος και «Χάρι Πότερ» στο διεθνή Τύπο) Μπαλκενέντε, κάνοντας δηλώσεις για το πόσο «ουδέτερη» είναι η ΕΕ, και τα παρόμοια.

Οχι πως όλες αυτές οι φραστικές δεσμεύσεις συνεπάγονται αυτόματη «εξομάλυνση» της κατάστασης στην Ουκρανία, κάθε άλλο. Χθες, άλλη μια αυτοκινητοπομπή οπαδών του Γιουστσένκο, το λεγόμενο «καραβάνι φιλίας», εμποδίστηκε από «οπαδούς του Γιανουκόβιτς», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, να περάσει και να εισέλθει στο Ντόνετσκ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός «εν αδεία»Γιανουκόβιτς δεσμευόταν εκ νέου χθες σε ξένους διπλωμάτες πως «δεν προτίθεμαι να αφήσω να υλοποιηθούν οι απόπειρες να διχαστεί η Ουκρανία».

Ο Βίκτορ «το - κράτος - με - δηλητηρίασε» Γιουστσένκο εμφανιζόταν γενικά κι αόριστα στο δυτικό Τύπο χθες ως «ο νικητής του debate» στην τηλεόραση. Σχετική τεκμηρίωση γι' αυτήν την εκτίμηση δεν υπήρχε πουθενά, αλλά μάλλον δε χρειαζόταν - η επανάληψή της αρκούσε, προφανώς, για να θεωρηθεί αληθής.