Καθεστώς εργασιακής και πολιτικής ομηρίας βιώνουν δεκάδες εργαζόμενοι στο δήμο Αθήνας, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο πρόγραμμα της φύλαξης των σχολικών κτιρίων, και στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», στους οποίους συνεχώς ανανεώνονται οι συμβάσεις τους, χωρίς όμως να μονιμοποιούνται, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά και τις αρχικές υποσχέσεις της δημάρχου, Ντ. Μπακογιάννη.

Οι εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο Σπίτι» και ο Σύλλογος Φυλάκων Σχολικών Κτιρίων του δήμου Αθηναίων, με επιστολές διαμαρτυρίας προς τη διοίκηση και το δημοτικό συμβούλιο του δήμου, ζητούν τη μονιμοποίησή τους, αφού καλύπτουν τις προϋποθέσεις που έχει θέσει το αντίστοιχο Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ 164/04).

Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Φυλάκων Σχολικών Κτιρίων του Δήμου Αθηναίων, με ψήφισμα - διαμαρτυρία που κατέθεσε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο «διαμαρτύρεται για την παράτυπη απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου του δήμου, ότι δεν είμαστε στο ΠΔ και ως εκ τούτου δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Οπως σημειώνουν οι εργαζόμενοι, καλύπτουν τις προϋποθέσεις που έχει θέσει το ΠΔ. Ο εμπαιγμός, όμως, που υφίστανται οι εν λόγω εργαζόμενοι, δεν έρχεται μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από τη διοίκηση του δήμου Αθηναίων, η οποία στο προεκλογικό της πρόγραμμα ανέφερε ότι μέσα στους στόχους της είναι: «Να καλύψει τη φύλαξη όλων των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με μόνιμο προσωπικό», κάτι που δύο χρόνια μετά, ακόμη δεν έχει γίνει.

Αντίστοιχα είναι και τα όσα αναφέρουν με υπόμνημά τους προς τη δήμαρχο Ντ. Μπακογιάννη και το δημοτικό συμβούλιο οι εργαζόμενοι του δήμου στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Οπως συγκεκριμένα αναφέρουν, αν και εργάζονται στο πρόγραμμα από το 1998, όχι μόνο δεν έχουν μονιμοποιηθεί, αλλά συνεχίζουν να εργάζονται με συμβάσεις έργου.

Τα δύο αυτά περιστατικά, έρχονται να προστεθούν στα δεκάδες άλλα αντίστοιχα. Μόνο στο δήμο Αθηναίων, για παράδειγμα, δεν έχουν μονιμοποιηθεί και οι εργαζόμενοι στο ραδιοσταθμό «9,84» και στη ΔΑΕΜ. Δείχνει, μάλιστα, με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τον εμπαιγμό που υφίστανται οι εργαζόμενοι από την κυβέρνηση, που προεκλογικά ακόμη είχε υποσχεθεί τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, αποτελούν το... ζωντανό παράδειγμα αυτών των ελάχιστων που, ακόμη και αν δικαιούνται τη μονιμοποίησή τους, το ίδιο το ΠΔ, τους θέτει επιπλέον εμπόδια, με αποτέλεσμα ούτε και αυτοί να μονιμοποιούνται.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση - που είναι και η βασική αρμόδια για τις μονιμοποιήσεις των εργαζομένων - παραπέμπει τους εργαζόμενους στους δήμους για να διεκδικήσουν τη μονιμοποίησή τους. Στόχος της, επί της ουσίας, είναι μέσω του κατακερματισμού των εργαζομένων με τις πολλαπλές εργασιακές σχέσεις να πετυχαίνει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις σε βάρος της πολιτικής της και να οδηγεί τους εργαζόμενους σε ένα συνεχές... «κυνήγι υπευθύνων», αντί να αναζητήσουν τον πραγματικό υπαίτιο: Την κυβερνητική πολιτική, η οποία υπαγορεύεται από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών.

Τεράστιες είναι και οι ευθύνες της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ και των δημάρχων που στηρίζονται από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, οι οποίοι από τη μια ζητούν χρήματα από την κεντρική διοίκηση για να μονιμοποιήσουν τους εργαζόμενους και από την άλλη αποδέχονται την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που κλείνουν τη «στρόφιγγα» προς την ΤΑ, οδηγώντας τη με μαθηματική ακρίβεια προς την ιδιωτικοποίηση.

Ετσι, η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ - που συνεχίζει την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και στηρίζεται στην ουσία της από το ΣΥΝ, ο οποίος, να υπενθυμίσουμε, αποπροσανατόλιζε τους εργαζόμενους με τον ισχυρισμό ότι με την εφαρμογή της σχετικής Κοινοτικής Οδηγίας θα λυνόταν το πρόβλημα των συμβασιούχων - όχι μόνο δεν εξασφαλίζει τους εργαζόμενους, αλλά τους κρατά με πολλαπλούς τρόπους ομήρους...