Σύντροφοι,

Οι Θέσεις τονίζουν την ανάγκη να επεξεργαζόμαστε βαθύτερα τις προτάσεις μας. Θα 'θελα λοιπόν να καταθέσω ορισμένες σκέψεις για το ζήτημα της Παιδείας.

Προτείνουμε το ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο. Το 12χρονο υποχρεωτικό, σημαίνει πως ένας νέος έως 18 χρόνων απαγορεύεται να δουλεύει. Μπορούμε να πείσουμε με μια τέτοια προτεραιότητα τους εργαζόμενους, ειδικά τους πιο φτωχούς οικογενειάρχες; Μήπως πρώτα πρέπει να λυθούν άλλα ζητήματα όπως π.χ. «όλα τα παιδιά να τελειώνουν τη σημερινή υποχρεωτική εκπαίδευση»;

Το «ενιαίο 12χρονο» σημαίνει πως νυχτερινά σχολεία, σχολές ΟΑΕΔ κ.ά. καταργούνται. Μπορούμε να πείσουμε μ' αυτή τη δεύτερη προτεραιότητα τους εργαζόμενους, ειδικά τους γονείς που πιστεύουν (λαθεμένα αλλά το πιστεύουν) πως τα παιδιά τους «δεν παίρνουν τα γράμματα» και καλύτερα να μάθουν μια τέχνη; Δεν είναι προτιμότερο να τους προτείνουμε «όχι σκέτη τέχνη, αλλά μαζί με την τέχνη και γενικότερη μόρφωση»;

Μήπως όταν διαμορφώνουμε μια πρόταση χάνουμε από μπροστά μας το δρόμο που θα μας οδηγήσει στην υλοποίηση της;

Δεύτερο ζήτημα. Μερικές φορές ένα σύνθημα που προβάλλουμε δεν πιάνει την καρδιά του προβλήματος αλλά κάποια επιμέρους πλευρά του. Ετσι το «12χρονο σχολείο» επικεντρώνεται στη διάρκεια των σπουδών και όχι στο περιεχόμενό τους.

Πιστεύω πως πρέπει να αλλάξουμε αυτό το σύνθημα. Πλάι στο «πραγματικά δωρεάν παιδεία» πρέπει να προσθέσουμε το «μέση μόρφωση για όλους τους νέους», ανεξάρτητα αν πηγαίνουν στο Λύκειο, σε σχολή, σε νυχτερινό κλπ. Μέση - γενική μόρφωση είναι η συστηματική διδασκαλία των βασικών επιστημών (Ιστορία, Γεωγραφία, Κοινωνιολογία, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία) και ξεχωρίζει από τη στοιχειώδη μόρφωση (ανάγνωση, γραφή, αριθμητική) και την ανώτατη (ΑΕΙ).

Μέση μόρφωση δεν πρόσφερε καμιά καπιταλιστική χώρα ακόμα και στις καλύτερες στιγμές του συστήματος, επιβεβαιώνοντας έτσι την άποψη του Δ. Γληνού πως «η αστική ιδεολογία δημιουργεί χάος ακόμα και στις φυσικές επιστήμες». Σήμερα βλέπουμε και αυτή τη «μέση» μόρφωση των προηγούμενων δεκαετιών να τη διαλύουν και να ενδιαφέρονται μόνο για τη στοιχειώδη μόρφωση και την κατάρτιση.

Είναι σκόπιμο στην πρότασή μας να μιλάμε για «δημοκρατική - μέση μόρφωση» παρ' όλο που η μέση μόρφωση δεν μπορεί παρά να είναι δημοκρατική. Αυτό για δύο λόγους: Α) μια ματιά να ρίξει κανείς στα σχολικά βιβλία, ειδικά στις ιστορίες, θα καταλάβει τι αντιδραστικές θεωρίες διδάσκονται οι μαθητές. Β) η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου θα αλλάξει τα βιβλία όχι με βάση τη σοσιαλιστική ιδεολογία, αλλά με βάση μια δημοκρατική ιδεολογία.

Ξέρουμε πως οι άνθρωποι αλλάζουν τη συμπεριφορά τους, βλέποντας άλλους ανθρώπους που εφαρμόζουν στην πράξη τις ιδέες τους. Γι' αυτό πιστεύω πως οι κομμουνιστές εκπαιδευτικοί πρέπει να απορρίψουν τη λογική «στο μάθημα τυπικοί και έχουμε το μαζικό κίνημα για να διεκδικήσουμε αλλαγές στα βιβλία και στις μεθόδους».

Τέλος, προτείνω το Συνέδριο, ή η νέα ΚΕ να εξετάσει τη μείωση της τιμής του «Ριζοσπάστη».

Αγγελόπουλος Φάνης

Λευκάδα