Μια από τις μορφές καταστολής και ελέγχου των λαϊκών ελευθεριών, η παρακολούθηση και αστυνόμευση της προσωπικής και κοινωνικής δράσης μέσα από κάμερες-χαφιέδες, δοκιμάστηκε με πρόσχημα τους «Ολυμπιακούς Αγώνες». Απ' ό,τι φαίνεται οι κάμερες ήρθαν για να μείνουν. Θα πρέπει, όμως, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι και γνωρίζουμε τα σχέδια της «νέας τάξης πραγμάτων» και μπορούμε να την ανατρέψουμε.

Ενα ποίημα γραμμένο για το κράτος της αστυνόμευσης και της καταστολής:

Το κράτος του μεγάλου (αδελφού)

Με τους φράχτες και τους αστυνόμους^.

Και η κοινωνία που πασχίζει στην οριογραμμή της.

Το κράτος του μεγάλου

Με τους φράχτες^. αγκάθια μυτερά στην ψυχή σε τρυπούν.

Μυστήρια τείχη. Τι περιέργεια και αυτή να δεις απέναντι;

Το κράτος του Μεγάλου

Με τους αστυνόμους.

Δε βρίσκεις πια νόημα στα καδρόνια και τις πέτρες.

Τώρα η εξουσία έχει πρόσωπο και σου χαμογελά.

Μπήκε μέσα σου. Σε βίασε δίχως προφυλάξεις.

Το κράτος του Μεγάλου

Με τους φράχτες και τους αστυνόμους

Ψάχνει για φταίχτες^.

Μα καταδίκασε τον άνθρωπο

Και είναι αργά για εφέσεις.

Δεν είναι, όμως, απλά για αγώνες. Οσο θα επιβάλλουν το «δίκιο τους», θα ζητωκραυγάζουμε για το δικό μας καλύτερο κόσμο, χωρίς αυτούς.

Αγγελος Μιχαλόπουλος

Πάτρα