Αγαπητοί σύντροφοι,

Μελέτησα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο του Κόμματός μας που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα της δράσης και της προοπτικής του.

Κύριο χαρακτηριστικό στις Θέσεις είναι η αυστηρή αυτοκριτική της ΚΕ. Περιορίζομαι επιγραμματικά σε έναν τομέα που λέγεται Πολιτισμός που θα έπρεπε στις Θέσεις να υπήρχε με μεγαλύτερη ανάλυση.

Είναι γνωστές οι δυσκολίες σε όλο το φάσμα της δραστηριότητας του Κόμματος, γιατί πρώτα απ' όλα ο αντίπαλος έχει τρομερή οργάνωση που περνάει το πνεύμα της αντίδρασης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζωής μας, όπως ραδιόφωνο, τηλεόραση, Τύπος, σχολείο, εργασία, ανεργία, ποδόσφαιρο, ρουσφέτι, υπερκαταναλωτισμός κλπ. Τα πάντα αλλοιώνονται και η παραπληροφόρηση ευδοκιμεί. Η οργανωμένη αυτή αντίδραση αλλοιώνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και έτσι ο κόσμος έχει πέσει θύμα και αντιδράει έτσι: Δε θέλει να ακούει, δε θέλει να βλέπει, δε θέλει να διαβάζει, όλα τα βλέπει μαύρα, δε θέλει να του λες για συλλόγους, για σωματεία, όλους τους πολιτικούς τους βλέπει το ίδιο.

Η εξήγηση είναι απλή γιατί η αντίδραση έτσι έφτιαξε τον απλό άνθρωπο, έτσι θα είναι ο μόνιμος πελάτης της, ο σημερινός και αυριανός ψηφοφόρος της.

Εμείς, λοιπόν, τι κάνουμε; Πρέπει πρώτα οι κομμουνιστές, οι οπαδοί, οι φίλοι του Κόμματος να αλλάξουν νοοτροπία και να πιστέψουν ότι μπορούμε να αλλάξουμε αυτόν τον δύσπιστο άνθρωπο και την κοινωνία γενικότερα. Πρέπει να εντείνουμε την προσπάθειά μας. Υπάρχουν πολλά περιθώρια γιατί η αντίδραση έχει φτάσει στο τέρμα της και στην οργάνωσή της. Εμείς όμως είμαστε στην αρχή, επομένως υπάρχουν περιθώρια δουλιάς.

Το Κόμμα δεν έχει κάνει τα θαρραλέα βήματα στον πολιτισμό, δεν έχει δει ότι δίπλα στις οικονομικές και κοινωνικές διεκδικήσεις υπάρχει και ο Πολιτισμός. Η ανάπτυξη των αγώνων είναι σαν μια ζυγαριά όπου στο ένα τάσι να είναι οι αγώνες για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και στo άλλο ο αγώνας για τον Πολιτισμό. Εμείς έχουμε ρίξει το βάρος μόνο στα οικονομικά προβλήματα και ελάχιστα στον πολιτισμό. Ο αγώνας είναι ενιαίος και ο ένας τομέας βοηθάει τον άλλο, η ωραιότητα της ζωής μαζί με τους αγώνες είναι οι πολιτιστικές σχέσεις, η γνώση, η έρευνα.

Πρέπει να κάνουμε τη μεγάλη στροφή, να ξαναφτιάξουμε τους πολιτιστικούς συλλόγους της γειτονιάς, τους συντοπίτικους συλλόγους που έχουν σχεδόν διαλυθεί ή υπάρχουν ελάχιστοι που περιορίζονται σε μια πίτα, ή έναν αποκριάτικο χορό τυπικά μόνο. Υπάρχουν όμως και οι ελάχιστοι σύλλογοι που δίνουν τη μάχη με αξιοπρέπεια χωρίς την οικονομική βοήθεια από την πολιτεία, σε αντίθεση με τον απλό κόσμο που τους ενισχύει οικονομικά.

Η αντίδραση κατάφερε να διαλύσει τους περισσότερους συλλόγους, επίσης διέλυσε όλα τα συνοικιακά συμβούλια. Αυτό έπαιξε αρνητικό ρόλο στο άπλωμα της πολιτικής του Κόμματος που δεν είναι τίποτε άλλο από τα πραγματικά προβλήματα του λαού.

Μέσω των συλλόγων ή των πολιτιστικών τμημάτων των σωματείων (που σήμερα δεν υπάρχουν) θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεργαστούμε με πολύ κόσμο, να ανταλλάξουμε απόψεις και να διεκδικήσουμε αιτήματα.

Επίσης στα πολιτιστικά τμήματα των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων ή των εργατικών κέντρων θα μπορούσαν να φτιάξουν τη θεατρική ομάδα, την ομάδα σκακιού, την ομάδα πινγκ-πονγκ, την ομάδα παραδοσιακών χορών και τέλος τη δημιουργία χορωδίας. Η χορωδία στη χώρα μας βρίσκεται σε διωγμό, έχουν διαλυθεί το 60% των χορωδιών και τούτο έχει την εξήγησή του, γιατί είναι η πιο δημοκρατική μορφή συγκρότησης του λαϊκού τραγουδιού. Συγχαρητήρια στα μικρά παιδιά που δημιουργούν μικρά μουσικά σύνολα και το Κόμμα τα βοηθάει πολύ σωστά. Ομως δε δίνει κανένα ενδιαφέρον για τις χορωδίες.

Πρέπει, λοιπόν, να ξαναφτιάξουμε τους πολιτιστικούς συλλόγους και πολιτιστικά τμήματα σε όλα τα σωματεία και να δουλέψουν εκεί όλοι οι κομμουνιστές και φίλοι του Κόμματος. Να οργανώνονται εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, διαλέξεις, παραδοσιακοί χοροί, θεατρικές παραστάσεις. Πρέπει όμως τα πολιτιστικά σωματεία να έχουν και διεκδικητικό πλαίσιο αγώνων για τα διάφορα προβλήματα που έχουν τα μέλη τους, όπως η ανεργία, το ωράριο, η ασφάλιση κλπ. Πρέπει να διαπαιδαγωγούμε τον κόσμο και να γνωρίζει αυτό που λέει ο λαός ότι νηστικό αρκούδι δε χορεύει, αλλά ούτε τραγουδάει, ούτε πηγαίνει εκδρομή.

Η ανυπαρξία της πολιτιστικής δραστηριότητας φαίνεται σε πληθώρα σωματείων π.χ. ολόκληρος Πειραιάς με δεκάδες προοδευτικά σωματεία που είναι μέσα στο Εργατικό Κέντρο δεν έχουν καμία πολιτιστική δραστηριότητα. Το ίδιο και στην Αθήνα εκτός εξαιρέσεων.

Οφείλουμε να βοηθήσουμε τον ανθρώπινο ψυχισμό για να συνεχίσει να έχει οράματα. Ρωτήσαμε πόσοι άνθρωποι πάνε στο θέατρο; Πόσοι έχουν επισκεφθεί μουσεία, ιστορικές πόλεις κλπ.;

Επειδή ο πολιτισμός αρχίζει από τη νεολαία πρέπει να δραστηριοποιήσουμε τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων ώστε να πάρει σωστό δρόμο η πολιτιστική δραστηριότητα των σχολείων. Επίσης τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ πρέπει να προσαρμοστούν στις καινούριες περιστάσεις. Εδώ πρέπει να συγχαρούμε τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες για τον ωραίο και δύσκολο αγώνα που κάνουν και τα καταφέρνουν καλά. Το Κόμμα θα πρέπει να βοηθήσει καθοριστικά τη νεολαία για να αλλάξει τρόπο ζωής και διασκέδασης, γενικότερα, π.χ. οι ΚΝίτες να αρχίσουν να διασκεδάζουν με δικό τους τρόπο (όχι με τον τρόπο που υπαγορεύει το κεφάλαιο). Να πραγματοποιούν συγκεντρώσεις σε σπίτια και διασκέδαση με ελληνική μουσική όχι αμερικανικό θόρυβο, εκδρομές με ξεναγήσεις, ομαδικές παρακολουθήσεις θεάτρου, διαλέξεις. Πρέπει σιγά σιγά να κινούνται σε κέντρα διασκέδασης που ξεκινούνε στις 9 και όχι μετά τις δώδεκα. Δεν πρέπει να μετατρέψουμε τη μέρα σε νύχτα και τη νύχτα μέρα, όπως δηλαδή το θέλει το βρώμικο σύστημα.

Επίσης το στήσιμο του χώρου των Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχει ιδιαίτερη σημασία. Να μειωθεί ο χώρος που κατέχουν τα σουβλάκια, αναψυκτικά, τραπέζια κλπ. (γνωρίζουμε ότι το θέμα είναι οικονομικό, μπορεί όμως να λυθεί διαφορετικά). Στη θέση του χώρου αυτού μπορούν να προστεθούν εξέδρες για θέατρο, συναυλίες χορωδιών, ελληνικών παραδοσιακών χορών κλπ. Επίσης δεν είναι σωστό να υπάρχουν εξέδρες που θα τραγουδήσουν 2-4 καλλιτέχνες, να καταλαμβάνονται τεράστιες εξέδρες και να μη δίνονται για χορευτικά ή για χορωδίες, έστω και μερικοί πόντοι.

Στους χώρους των φεστιβάλ να υπάρχει λιγότερο φαγητό και περισσότερο πνευματικό περιεχόμενο. Και επίσης λιγότερη ή και καθόλου «κόκα-κόλα» δε θα έβλαπτε. Το χρώμα της μας θυμίζει το αίμα των πρόσφατων δολοφονιών ανθρώπων που κατηγορούνταν ότι έβλαψαν τα συμφέροντα της εταιρίας.

Το λαό, σύντροφοι, που το σύστημα τον θέλει άβουλο πρέπει εμείς να τον ξαναφτιάξουμε και να ζωντανέψουμε τα όνειρά του με το πνευματικό του ανέβασμα για να φτιάξουμε την κοινωνία του σοσιαλισμού.

Με εκτίμηση

Συντροφικά

Παναγιώτης Λυκούδης

ΚΟΒ Αμφιάλης Πειραιά