Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες είναι αυτοί από τους εργαζόμενους που - ζώντας ήδη στα όρια της εξαθλίωσης - δικαιούνται - δεν τους το χαρίζει κανένας, είναι χρήμα εργατών προς εργάτες - ένα πενιχρό οικογενειακό επίδομα.

Αυτά τα 350.000 θύματα αυτής της πολιτικής (σημερινής και χτεσινής) δουλεύουν ψιλό γαζί οι κυβερνητικοί που με ξένα κόλλυβα επιχειρούν να παρουσιάσουν το δικαίωμα σαν παραχώρηση. Νάνοι σε όλα τους, βλέπουν τα πράγματα με μέτρο το δικό τους μπόι. Και θέλουν να κοντύνουν τον εργάτη σ' αυτό το μπόι. Θα μάθουν - αργά ή γρήγορα - πως αυτοί που παράγουν τα πάντα, βασανιστικά, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή αποκτούν συνείδηση, όχι μόνο για τη συμβολή τους στον παραγόμενο πλούτο, αλλά και για το δικαίωμα να τους ανήκει αυτός ο πλούτος.

Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες είναι και τα σάπια γιαούρτια που αποσύρθηκαν από την αγορά. Κρίμα. Το «βελουτέ» από μόνο του κάνει καλή δουλιά όταν βρει στόχο. Με τη μούχλα πάνω του θα αποκτούσε και μια εικαστική διάσταση το γιαούρτωμα.

Και είναι πολλοί οι στόχοι.

Πόσες χιλιάδες είναι αυτοί που μ' ένα «παπάκι» πασχίζουν για ένα μεροκάματο πείνας; Αυτοί που πρέπει, λέει, να πληρώσουν 230% πάνω το σήμα κυκλοφορίας. Για να αυξηθεί, μαζί με τη νέα αρπαχτή στο ΦΠΑ, κατά 2,6 δισ. ο κρατικός κορβανάς. Και τι εστί κρατικός κορβανάς; Εκείνο το ταμείο από το οποίο αντλεί χρήμα και το σύνολο των δυνάμεων καταστολής και χειραγώγησης και οι αναξιοπαθούντες του κεφαλαίου, που, ως γνωστόν, οι άνθρωποι είναι αυτοδημιούργητοι!

Και ως τέτοιοι - αυτοδημιούργητοι - φροντίζουν έγκαιρα να είναι νόμιμη η δραστηριότητά τους. Σε τοπικό-εθνικό επίπεδο με την έγκαιρη νομοθετικά κατοχυρωμένη επιβολή των φόρων (χωρίς μπικικίνια τίποτα δεν κουνιέται) και σε κατάσταση ευρύτερης καπιταλιστικής ενοποίησης, βλέπε ΕΕ, πάντα νόμιμα φροντίζουν να υπάρχει το ανάλογο δίκαιο που θα επιβάλει την περίφημη ευελιξία, δηλαδή την ελευθερία του κεφαλαίου να χρησιμοποιεί όπως, όσο και όταν θέλει το κύριο χρυσοφόρο προϊόν, την εργατική δύναμη.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στον ελεύθερο κόσμο που ζούμε. Οτι αυτό δεν εκφράζεται στα πρωτοσέλιδα του Τύπου, ούτε στα μονόστηλά του, είναι θέμα που επίσης αφορά στην ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Για την ανατροπή αυτής της πραγματικότητας είναι φανερό πως δεν αρκεί το γιαούρτι.