Το ψευδεπίγραφο επιχείρημα της «ανταγωνιστικότητας», ως πρόσχημα για τη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που θα πλήξουν καίρια τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες, όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά και συνολικά, είχε την τιμητική του χτες στην ημερίδα του υπουργείου Ανάπτυξης, όπου παρουσιάστηκε μελέτη για τους δείκτες ανταγωνιστικότητας και τη θέση της Ελλάδας με βάση αυτούς. Το τελικό συμπέρασμα σε σχέση με τους δείκτες δεν είναι νέο: Η Ελλάδα στους γενικούς δείκτες ανταγωνιστικότητας κατατάσσεται χαμηλά, σχεδόν τελευταία, ανάμεσα στα παλιά κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κοντά στις χώρες που εισήλθαν σε αυτήν πρόσφατα.

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία και κρούει, για άλλη μια φορά, το «καμπανάκι του κινδύνου» στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα που πλήττεται από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, είναι ότι τα μέτρα που προτάσσονται ως αναγκαία για τη μεταστροφή της κατάστασης και την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας ξεκινούν από την «ελαστικοποίηση» των μισθών(!!!) και φτάνουν στο πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Και έχει επίσης μεγάλη αξία η επιβεβαίωση ότι ο δικομματισμός - λαμβανομένης υπόψη και της τοποθέτησης της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Α. Διαμαντοπούλου στη χτεσινή εκδήλωση - ταυτίζεται στην επιλογή της λήψης όλων των... απαραίτητων μέτρων και μάλιστα άμεσα.

Η τοποθέτηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνα, ήταν χαρακτηριστική: «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται κόστος, παρά το γεγονός ότι εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ευημερία για τη χώρα συνολικά. Οι δυσκολίες είναι αναμενόμενες. Γι' αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που συνεπάγεται η διαρθρωτική προσαρμογή. Πρέπει να προστατεύσουμε αυτούς που, ενδεχομένως, θα υποστούν τις αρνητικές συνέπειες των αλλαγών, ενώ παράλληλα πρέπει να δώσουμε κίνητρα και να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο που θα τους επιτρέψει να προσαρμοστούν ομαλά στις αναπόφευκτες αλλαγές στον τρόπο ζωής και εργασίας τους». Ο Ν. Γκαργκάνας πρότεινε, φυσικά, οι αυξήσεις των μισθών να συμβαδίζουν με την εξέλιξη της παραγωγικότητας, υπέρ της πλήρους ελευθερίας όλων των αγορών και αυτής των υπηρεσιών, υπέρ της ενθάρρυνσης της επιχειρηματικότητας.

Ηταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος που έγινε πιο συγκεκριμένος, αναφέροντας ότι σύμφωνα με ορισμένους δείκτες ανταγωνιστικότητας η κατάταξη της χώρας είναι χαμηλή αφού - φαντάσου - οι αμοιβές διαμορφώνονται με συλλογικές συμβάσεις!!! Το «πρόβλημα» αυτό θεωρείται για τους διεθνείς οίκους «περιορισμός στη διαμόρφωση των μισθών», ενώ ανάλογοι περιορισμοί ισχύουν και για τις προσλήψεις - απολύσεις, γενικότερα το εργασιακό πλαίσιο!

Προηγήθηκε, βεβαίως, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης που μεταξύ άλλων πρόβαλε τις αποκρατικοποιήσεις ως επίτευγμα και προϋπόθεση της γενικότερης ...ευημερίας. Η τοποθέτησή του ότι «δεν μπορούμε να ξοδεύουμε για πάντα περισσότερα από όσα παράγουμε», ενίσχυσε το κλίμα «αναγκαιότητας» της σκληρής και διαρκούς λιτότητας και της αφαίρεσης εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, που καλλιεργούν οι κυβερνητικές τοποθετήσεις με ένα και μοναδικό σκοπό. Αυτόν τον περιέγραψε ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, λέγοντας: «Φροντίζουμε, ώστε στο πεδίο της επιχειρηματικότητας, η λειτουργία του κράτους να έχει χαρακτήρα υποστηρικτικό προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία καλείται να διαδραματίσει τον κύριο ρόλο».

Η Α. Διαμαντοπούλου, από την πλευρά της, δεν πήγε πίσω στην ανάγκη λήψης μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ανέφερε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε έλλειψη κατάλληλων συναινέσεων και τόνισε ότι δημιουργήθηκαν ικανές υποδομές για την επίτευξη ανάπτυξης στο εξής. Οι απόψεις έτυχαν και μιας καλής υποδοχής από τον Δ. Σιούφα που σχολίασε ότι πρόκειται για «ένα καλό βήμα».