Η «ανεκτική» σε πιέσεις ελληνική κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τις αμερικανικές απαιτήσεις, σε σημείο που η Ουάσιγκτον συμπεριφέρεται στη χώρα μας ως κοινός «νταβατζής», υιοθετώντας τη γνωστή τακτική του υποκόσμου που απειλεί ή καταστρέφει προκειμένου να εισπράξει τα «φύλακτρα». Στην προκειμένη περίπτωση η Ουάσιγκτον, είτε με την έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ για την τρομοκρατία, είτε με το τελευταίο δημοσίευμα του περιοδικού ΤΙΜΕ, συντηρεί το θέμα της ελληνικής αδυναμίας να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία.

Σε ένα «απίστευτο» κείμενο-ανταπόκριση από την Αθήνα, το ΤΙΜΕ επαναλαμβάνει τις γνωστές κατηγορίες σε βάρος της Ελλάδας, εμφανίζει την κυβέρνηση ή τουλάχιστον στελέχη της να διασυνδέονται με την τρομοκρατία και συγκρίνει τη χώρα, από πλευράς συνθηκών ασφάλειας, με το Αφγανιστάν.

Διπλωματικοί κύκλοι θεωρούν ότι η κλιμάκωση της αμερικανικής πίεσης σε αυτό το θέμα δεν υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς, όπως λένε, «ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί στο θέμα της συμφωνίας αστυνομικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, το πήραν». Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, η αμερικανική επιμονή έχει να κάνει με περισσότερο ταπεινά κίνητρα, τα οποία αφορούν την ανάθεση της ασφάλειας - και των σχετικών με αυτήν κονδυλίων - των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 σε Αμερικανούς «ειδικούς».

Ο υπουργός Τύπου, Δ. Ρέππας, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικές με το δημοσίευμα, είπε ότι «το δημοσίευμα αυτό προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο. Ενόψει της τουριστικής περιόδου στην Ελλάδα, θα έλεγα πως ένα τέτοιο δημοσίευμα βλάπτει ευθέως τα συμφέροντα της χώρας μας. Με αυτή την έννοια, μπορώ να το χαρακτηρίσω και "προβοκατόρικο".

Στην Ελλάδα, συνέχισε ο Δ. Ρέππας, οι πολίτες είναι ασφαλείς. Μακάρι να ήταν το ίδιο ασφαλείς οι πολίτες σε όλες τις χώρες της λεγόμενης Δύσης. Το δημοσίευμα είναι απαράδεκτο».

Ως προς τους υπαινιγμούς του ΤΙΜΕ περί των συνθηκών ασφάλειας που θα επικρατήσουν στην Αθήνα το 2004, ο Δ. Ρέππας δήλωσε: «Η χώρα μας προετοιμάζεται. Είμαστε βέβαιοι ότι η Ολυμπιάδα θα διεξαχθεί σε συνθήκες πλήρους ασφάλειας. Ας μιλήσουμε για πραγματικά περιστατικά με θύματα, τα οποία υπήρξαν σε προηγούμενες Ολυμπιάδες που έγιναν σε άλλες χώρες και όχι στην Ελλάδα. Ας μη μιλούμε με υποθέσεις, για το τι μπορεί να γίνει στην Ολυμπιάδα του 2004. Τέτοιου είδους συγκρίσεις είναι απαράδεκτες και "στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλούν για σκοινί"».