Ετσι κατάφερε να κερδίσει τη συμπάθεια του λαού και στα 1981 που γίνανε εκλογές το ΠΑΣΟΚ του «ζιβάγκο» πέτυχε να αρπάξει την εξουσία. Ομως κάπου ξέχασε το «ζιβάγκο» και έβαλε το ΝΑΤΟικό κράνος. Και δίχως δισταγμό ομολόγησε στον ελληνικό λαό πως οι αμερικανικές βάσεις ήταν χρήσιμες για την άμυνα της χώρας και οι Αμερικανοί ήταν φίλοι και προστάτες μας, και η ΕΟΚ, που αργότερα έγινε Ευρωπαϊκή Ενωση, ήταν αναγκαία για την οικονομία της Ελλάδας. Ομως, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, όλα αυτά δεν ήταν ωφέλιμα ούτε για την άμυνα της χώρας, ούτε οι Αμερικανοί ήταν προστάτες μας, ούτε η ΕΟΚ (ΕΕ) αναγκαία για την οικονομία μας και σε καμιά περίπτωση ωφέλιμα στις λαϊκές τάξεις, αλλά μόνο στο μεγάλο κεφάλαιο. Υστερότερα, ήρθε και η ώρα «ίνα πληρωθή το ρηθέν» υπό του κυρίου διά του «χαρισματικού ηγέτη», να πουληθεί η ΑΓΕΤ, να φιγουράρουν οι Κοσκωτάδες, ν' αρχίσουν να βγαίνουν στο σφυρί βασικοί κλάδοι της οικονομίας μας, στρατηγικής σημασίας και ο «ΠΑΣΟΚικός ήλιος» μέρα με τη μέρα έπαιρνε και θάμπωνε.

Πρώτα πρώτα για να πάει η χώρα μπροστά και να χωρέσει στην ΟΝΕ χρειαζόταν λιτότητα. Επρεπε λοιπόν να καθηλωθούν τα μεροκάματα σε χαμηλά επίπεδα, να καταργηθεί το οχτάωρο και η αργία της Κυριακής, γιατί ζημίωναν τους βιομήχανους, που βλέπανε με τις απαιτήσεις των εργαζομένων να μειώνονται τα κέρδη τους. Ακόμα χρειαζόταν να γκρεμιστεί και το ασφαλιστικό, που με τόσους αγώνες και θυσίες είχε κερδηθεί από τους εργαζόμενους.

Επίσης, έπρεπε, αφού αυτή ήταν η επιθυμία της ΕΕ, ν' αρπάξουν οι νέοι τσιφλικάδες τα μικρονοικοκυριά και να ριχτούν οι φτωχοαγρότες στην ανεργία της πόλης και στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Και επειδή το «ΠΑΣΟΚ με το ΝΑΤΟικό κράνος» ήταν σπλαχνικό, φρόντισε να τους «εκπαιδεύει» στα μοντέρνα επαγγέλματα του μόδιστρου, του οδοκαθαριστή, του γκαρσονιού και άλλα παρόμοια.

Αλλά για να μη μείνει παραπονεμένο και το χρηματιστικό κεφάλαιο φρόντισαν να σπρώξουν τις λαϊκές τάξεις στον τζόγο του Χρηματιστηρίου. Συνάμα, επειδή «ο αληθινά δημιουργικός πνευματικός πολιτισμός προϋποθέτει αγράμματες μάζες» - καθώς υποστήριζε κι ο Γερμανός εθνικοσοσιαλιστής φιλόσοφος Οσβαλντ Σπένγκλερ - σκαρφίστηκαν την «εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση της παιδείας».

Τέλος, ήρθε η σειρά της αποδοχής της «παγκοσμιοποίησης» και του παγκόσμιου χωροφύλακα - του πλανητάρχη -, που στον καιρό του Χίτλερ το ρόλο αυτό τον έπαιξε η φασιστική Γερμανία με συνέπεια να ρίξει την ανθρωπότητα στο πιο εγκληματικό και βάρβαρο αιματοκύλισμα, που έμεινε στην ιστορία με το όνομα «Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος».

Και το ερώτημα που προβάλλει τώρα είναι: Τι θα κάνουν οι χιλιάδες άνεργοι, οι μισθοσυντήρητοι, που βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, οι αγρότες που χάνουν το νοικοκυριό τους και πέφτουν στα νύχια του εκμεταλλευτή της πόλης, οι εκπαιδευτικοί που περιμένουν στη λίστα του αδιόριστου, οι νέοι, που με το εκσυγχρονιστικό σύστημα, τους κλείνεται η πόρτα των ΑΕΙ και ΤΕΙ, οι ναυτικοί που μένουν ξέμπαρκοι;

Και τέλος, τι θα κάνει ο ελληνικός λαός που κάθε μέρα γίνεται όλο και φτωχότερος, ενώ τα σαΐνια της πλουτοκρατίας, οι άρπαγες της ολιγαρχίας γίνονται όλο και πιο πλούσιοι;

Μία είναι η απάντηση: Να βιαστούν να δημιουργήσουν το αντίπαλο δέος, το Παλλαϊκό Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, για να μπορέσουν με την πάλη τους να εμποδίσουν τις ρυθμίσεις που ετοιμάζονται σε βάρος τους με προοπτική τελικά την ανατροπή.